15 / 28
15
στο φιλικό παιχνίδι», «Ο Μάνθος ηγέτης οδήγησε
την ομάδα στην έβδομη συνεχόμενη νίκη της», «Ο
Μάνθος τραυματίστηκε», «Η ξεκούραση του Μάν-
θου στο κέντρο της πόλης μας», «Ο Μάνθος έχει
πέραση στο ωραίο φύλο», μόνο πότε κατούρησε ο
Μάνθος δεν είχαν γράψει! Ή μπορεί και να το’ χαν
γράψει κι αυτό και να’ χα χάσει την εφημερίδα. Όχι
ότι είχαν άδικο σε αυτό. Όντως το αδελφάκι μου
ήταν πολύ μούρη στην πόλη, ε, καλά τώρα, το έβλε-
πα όταν βγαίναμε μαζί, γιατί γούσταρα τρελά που
με έπαιρνε μαζί του, το πόσοι έτρεχαν να τον χαιρε-
τήσουν, να του χτυπήσουν την πλάτη, να πουν δυο
κουβέντες μαζί του. Όταν οι άλλοι παίχτες έπαιζαν
τάβλι στις καφετέριες, ο Μάνθος πέρναγε και γινό-
ταν χαμός. Τα κορίτσια έλιωναν.
«Μικρέ, πρόσεχε να μαθαίνεις», μου έλεγε κάθε
τόσο και μου έκλεινε το μάτι.
«Μη με ξαναπείς μικρό, στο ’χω πει χίλιες φορές,
με τσαντίζει αυτή η λέξη».
Αλλά βασικά μου άρεσε που με έλεγε μικρό και
μου τα ’λεγε όλα, με είχε δηλαδή και με συμβου-
λευόταν. Παλιά με νευρίαζε φοβερά, δηλαδή όταν
δεν ήταν ποδοσφαιριστής και ήμασταν στο σπίτι,