28 / 34
Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ
71
κτική, επομένως, μπορούν να καταστούν κοινόχρηστα και άλλα πράγμα-
τα, με διάταξη νόμου ή με τη βούληση του ιδιόκτητη
148
. Από την άλλη, στην
«ιδιωτική περιουσία» του Κράτους εντάσσονται ακίνητα και κινητά πράγ-
ματα, τα οποία εξυπηρετούν δημοσίους σκοπούς έμμεσα από την οικονο-
μική εκμετάλλευσή τους, με τις προσόδους και την αξία τους (π.χ. κτίρια
που εκμισθώνονται, οικόπεδα, αξιόγραφα)
149
.
Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρ. 968 ΑΚ, «
τα κοινόχρηστα πράγματα,
εφόσον δεν ανήκουν σε δήμο ή κοινότητα, ή ο νόμος δεν ορίζει διαφορε-
τικά, ανήκουν στο δημόσιο
». Η διάταξη αυτή, με κριτήριο τον φορέα της
περιουσίας, αντιδιαστέλλει την περιουσία που ανήκει στο νομικό πρόσωπο
του Δημοσίου από την περιουσία που ανήκει στους δήμους ή τις κοινότητες
ή σε άλλα πρόσωπα, δυνάμει διάταξης νόμου
150
.
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η έννοια της «δημόσιας περιουσίας»
έχει διπλό περιεχόμενο, ένα οργανικό και ένα λειτουργικό. Δημόσια πε-
ριουσία με την οργανική έννοια είναι αυτή που ανήκει στο νομικό πρόσω-
πο του Δημοσίου και διακρίνεται από την περιουσία των άλλων δημοσίων
προσώπων, ενώ δημόσια περιουσία με την λειτουργική έννοια είναι αυτή
που εξυπηρετεί άμεσα τους δημόσιους σκοπούς και διακρίνεται από την
«ιδιωτική περιουσία» που ανήκει στο νομικό πρόσωπο του Δημοσίου.
Στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος της απιστίας
σχετικής με την υπηρεσία αποτελεί η δημόσια περιουσία με την οργανική
της έννοια. Και το άρθρ. 256 ΠΚ αντιδιαστέλλει τη δημόσια περιουσία από
τη δημοτική, την κοινοτική και την περιουσία των νομικών προσώπων δη-
μοσίου δικαίου, με κριτήριο τον φορέα των περιουσιών αυτών, επομένως,
και κατά τον ποινικό νομοθέτη, οι περιουσίες των δήμων, των κοινοτήτων
και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου δεν εντάσσονται στην δημό-
σια περιουσία
151
.
Άλλωστε, η διάκριση μεταξύ νομικού προσώπου του Δημοσίου και δή-
μων, κοινοτήτων και νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου δεν είναι
άγνωστη στο ποινικό δίκαιο. Η αντιδιαστολή αυτή εντοπίζεται στο άρθρ.
13 περ. α΄ ΠΚ, όπου γίνεται λόγος για άσκηση υπηρεσίας «
δημόσιας ή δη-
148. Βλ.
Γεωργιάδη Α.
, ό.π., σελ. 123.
149. Βλ.
Γεωργιάδη Α.
, ό.π., σελ. 128,
Σταμάτη Κ.
, ό.π., ΠοινΧρ 1991, σελ. 1236.
150. Βλ. και άρθρ. 105 και 106 ΕισΝΑΚ.
151. Βλ.
Αναγνωστόπουλου Η.
, Απιστία στην υπηρεσία (ΠΚ 256). Ανοικτά και νέα ζητή-
ματα, ΠοινΧρ 2012, σελ. 4,
Μαργαρίτη Λ./Δημήτραινα Γ.
, ό.π., Υπερ. 1999, σελ.
736,
Μπιτζιλέκη Ν.
, ό.π., ΠοινΧρ 2016, σελ. 91,
Του ίδιου
, ό.π., σελ. 567,
Σταμάτη
Κ.
, ό.π., ΠοινΧρ 1991 σελ. 1238.