32 / 34
Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ
75
για τα εταιρικά χρέη ευθύνεται μόνον η εταιρεία με την περιουσία της και
όχι οι μέτοχοι
176
. Οι διαφορές μεταξύ των κοινών ανώνυμων εταιρειών και
των ανώνυμων εταιρειών που ιδρύονται από το Δημόσιο είναι αφενός μεν
ο τρόπος ίδρυσης, αφού οι πρώτες ιδρύονται με δικαιοπραξία, ενώ οι δεύ-
τερες με νόμο, και αφετέρου ο διορισμός της διοίκησης, αφού στις πρώτες
διορίζεται από τη Γενική Συνέλευση, ενώ στις δεύτερες από το Δημόσιο
177
.
Οι διαφορές, όμως, αυτές δεν είναι ικανές να καταργήσουν το οργανικό
κριτήριο του φορέα της περιουσίας, για την υπαγωγή της στο προστατευ-
τικό πεδίο του άρθρ. 256 ΠΚ. Από τα ανωτέρω συνάγεται το συμπέρασμα
ότι φορέας των περιουσιών των εταιρειών αυτών είναι το νομικό πρόσω-
πο της εταιρείας και όχι το Δημόσιο, ακόμη κι αν είναι ο μοναδικός μέτοχος
της εταιρείας
178
, και ανεξάρτητα από το αν τα πρόσωπα αυτά υπάγονται
στον δημόσιο τομέα, βάσει του Μητρώου Υπηρεσιών και Φορέων της Ελλη-
νικής Διοίκησης ή εφαρμόζονται σε αυτά προνόμια του Δημοσίου.
Όπως δε πολύ εύστοχα επισημαίνεται, η πιο πάνω θέση της νομολογίας
προκαλεί ανασφάλεια δικαίου, αφού συγκρούεται με βασικές αρχές του
διοικητικού, του αστικού και του εταιρικού δικαίου
179
.
Πέραν, όμως, των ερμηνευτικών προβλημάτων της πιο πάνω θέσης, η
θεωρία εστίασε την κριτική της και στο ότι η θέση αυτή υπαγορεύθηκε για
λόγους σκοπιμότητας από το γεγονός ότι η υπαγωγή των υποθέσεων αυ-
τών στο άρθρ. 390 ΠΚ τις οδηγούσε σε παραγραφή, δεδομένου ότι μέχρι
και την τροποποίηση του άρθρ. 390 ΠΚ με το άρθρ. 15 του Ν 3242/2004,
δεν προβλεπόταν κακουργηματική (κοινή) απιστία
180
.
Επομένως, στο προστατευτικό πεδίο του άρθρ. 256 ΠΚ υπάγονται μό-
νον η περιουσία που ανήκει στο νομικό πρόσωπο του Δημοσίου και οι περι-
ουσίες των δήμων, των κοινοτήτων και των νομικών προσώπων δημοσίου
δικαίου. Οι περιουσίες άλλων νομικών προσώπων, προστατεύονται από το
άρθρ. 390 ΠΚ, στο οποίο τυποποιείται το έγκλημα της (κοινής) απιστίας
181
.
176. Βλ.
Αλεξανδρίδου Ε.
, ό.π., σελ. 2,
Ρόκα Ν.
, ό.π., σελ. 171.
177. Βλ.
Ρόκα Ν.
, ό.π., σελ. 172.
178. Βλ.
Τέτοκα Β.
, ό.π., σελ. 14.
179. Βλ.
Αναγνωστόπουλου Η.
, Απιστία στην υπηρεσία (ΠΚ 256). Ανοικτά και νέα ζη-
τήματα, ΠοινΧρ 2012, σελ. 5,
Κακαβούλη Κ.
, ό.π., ΠοινΧρ 2014, σελ. 137,
Παπαγεωργίου-Γονατά Σ.
, Απιστία: Έγκλημα αυτοτελούς ή συμπληρωματικής ποι-
νικής απαξίας;, ΠοινΔικ 2015 σελ. 889.
180. Βλ.
Αναγνωστόπουλου Η.
, ό.π., ΠοινΧρ 2012, σελ. 4.
181. Βλ.
Αναγνωστόπουλου Η.
, ό.π., ΠοινΧρ 2012, σελ. 4,
Κωστάρα Α.
, Ποινικό Δίκαιο.
Επιτομή Ειδικού Μέρους (Άρθρα 134-410 ΠΚ), 4η εκδ., 2014, σελ. 584.