10 / 32
του Δημοσίου. Τούτο ισχύει και για την απαξίωση της ακίνητης περιουσίας, κα-
θόσον η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και των ιδιωτών, απαραίτητη για την
ανάπτυξη κάθε οικονομικής δραστηριότητας, καθίσταται, λόγω της απαξίωσης αυ-
τής, πολύ δυσχερέστερη. Θα πρέπει, λοιπόν, να γίνει στάθμιση των συγκρουόμε-
νων δημόσιων συμφερόντων, του δημοσιονομικού συμφέροντος και του συμφέρο-
ντος της οικονομικής ανάπτυξης, για να κριθεί ποιο και σε ποια έκταση πρέπει να
υπερισχύσει, μια διεργασία εξαιρετικά σύνθετη.
Πρωτίστως όμως, η συρρίκνωση των ατομικών δικαιωμάτων δεν έχει ημερο-
μηνία λήξης, κάτι, που, αν υπήρχε, θα δικαιολογούσε ενδεχομένως τις επεμβάσεις
αυτές. Το «δίκαιο κατάστασης έκτακτης ανάγκης» έχει παγιωθεί και αυτό αποτελεί
τεράστιο πρόβλημα. Έτσι, έχει δημιουργηθεί ένα δίκαιο με βαθιές και ουσιαστικές
αποκλίσεις από το ευρωπαϊκό νομικό καθεστώς που ισχύει για τους υπόλοιπους
πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μπορεί να έχει επέλθει εθισμός στην κατάσταση
αυτή, η αλήθεια όμως είναι ότι έχομε υποστεί μια μορφή capitis deminutio που μας
θέτει στο περιθώριο της Ευρώπης.
Να παρακαλέσω τώρα τον δικηγόρο και νομικό σύμβουλο του ομίλου Μαρφίν
κ. Φ. Καρατζένη να αναλάβει την προεδρία της πρώτης θεματικής. Θα ακούσουμε
με ενδιαφέρον τις εισηγήσεις.
Ν. Ρόκας
Ομ. Καθηγητής ΕΚΠΑ