10 / 38
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
VIII
Στο πλαίσιο αυτό, για παράδειγμα, εξετάζεται ενδελεχώς προκει-
μένου για άδειες εκμεταλλεύσεως αιτία θανάτου η σύγκρουση του
ερμηνευτικού κανόνα της ΑΚ 1996 ότι οι κληροδοσίες συγκεκριμέ-
νου κληρονομιαίου αντικειμένου είναι εν αμφιβολία «εμπράγματες»
προς τον κανόνα ότι οι άδειες εκμεταλλεύσεως είναι εν αμφιβο-
λία μη αποκλειστικές, δηλαδή -κατά μια γνώμη- «ενοχικές». Επίσης
αντικρίζεται η θεμελιακή σύγκρουση των κρατουσών στην πνευμα-
τική ιδιοκτησία αρχών του σκοπού και του καταλοίπου (που ενερ-
γούν εν αμφιβολία υπέρ του δικαιούχου του καθ’ όλου δικαιώμα-
τος) προς το κρατούν επί διαθηκών ερμηνευτικό κριτήριο της αλη-
θινής θελήσεως του διαθέτη (που ενδέχεται να σκοπεί το συμφέ-
ρον του αδειούχου), εξετάζονται δε ως εκ τούτου οι έννομες συνέ-
πειες της εμφανίσεως νέων απρόβλεπτων κατά τον χρόνο συντά-
ξεως της διαθήκης τρόπων εκμεταλλεύσεως ή της απαρχαιώσεως
των υφισταμένων. Ομοίως σύγκρουση εντοπίζεται ανάμεσα αφενός
στην αυξημένη κατ’ άρθρ. 65 ν. 2121/1993 ευθύνη του σφετεριστή
των πνευματικών δικαιωμάτων (αφηρημένη «ποινική» αποζημίω-
ση επί το διπλάσιο της συνήθους ζημίας) και αφετέρου στην κατά
πολύ ηπιότερη ευθύνη που θα έφερε αυτός αντικριζόμενος ως νο-
μέας κληρονομιαίου έργου.
Η ίδια προαναφερθείσα σύγκρουση εξετάζεται και στα πεδία του
δικαίου του ανταγωνισμού και του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου.
Όντως, στο μέτρο που η διανοητική ιδιοκτησία συνιστά «νομικό μο-
νοπώλιο», ενδέχεται οι διατάξεις της διαθήκης για την μεταθανάτια
τύχη της να στοιχειοθετούν ανεπίτρεπτους περιορισμούς του αντα-
γωνισμού. Στο πλαίσιο αυτό υποστηρίζεται λ.χ. ότι το επιτρεπτό της
υποκληροδοσίας θα πρέπει να κριθεί ενόψει του αν με αυτήν κα-
θιδρύεται δίκτυο επιλεκτικής διανομής (παρά ενόψει της ΑΚ 2009)
ότι τυχόν προβλεπόμενες από την διαθήκη απαγορεύσεις εκμεταλ-
λεύσεως ενδέχεται να προσκρούουν σε «ουσιώδεις ευκολίες» χρη-
στών κ.ά. Αντιστοίχως, όσον αφορά πάλι το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο,
απαιτείται να διερευνηθεί η σχέση ανάμεσα στην Σύμβαση της Βέρ-
νης, τον Κανονισμό 650/2012 και το άρθρο 8 του Κανονισμού Ρώμη
ΙΙ για την ευθύνη λόγω προσβολής δικαιωμάτων διανοητικής ιδιο-
κτησίας, π.χ. στο πεδίο των αιτία θανάτου αδειών εκμεταλλεύσεως,
της συρροής των διατάξεων της περί κλήρου αγωγής προς άλλους
νόμιμους λόγους (ή νόμιμες βάσεις) ευθύνης.