Previous Page  68 / 90 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 68 / 90 Next Page
Page Background

292

Σύγχρονη θεώρηση του δικαίου της ΑΕ

εταιρίας» (lex societatis) και κατ’ αρχήν υποχρεώνει την εταιρία σε λύση/εκ-

καθάριση και νέα ίδρυσή της

925

.

Η δραστηριοποίηση των εμπορικών εταιριών εκτός του κράτους ιδρύσεώς

τους έχει στις σύγχρονες συναλλαγές γίνει ο κανόνας. Στις συναλλαγές αυ-

τές, οι εταιρίες έρχονται σε επαφή και συνδέονται ποικιλοτρόπως με εταιρικά

δίκαια περισσοτέρων πολιτειών, τα οποία περιέχουν επιμέρους ρυθμίσεις που

διαφέρουν μεταξύ τους. Το κύριο ζήτημα που τίθεται στον δικάζοντα δικαστή

(forum) αφορά στον προσδιορισμό του εφαρμοστέου δικαίου για τα ζητήμα-

τα που ρυθμίζει το «δίκαιο της εταιρίας» (lex societatis), όπως είναι η ίδρυ-

ση, η απόκτηση ικανότητας δικαίου, η οργάνωση, η εκπροσώπηση της εταιρί-

ας, η ευθύνη των εταίρων και των οργάνων της, η λύση, η εκκαθάριση και η

αφερεγγυότητά της

926

. Το «δίκαιο της εταιρίας» ρυθμίζει ενιαία τα εν λόγω ζη-

τήματα και περιλαμβάνει τόσο τους ουσιαστικούς κανόνες της εταιρικής σύμ-

βασης (συμπεριλαμβανομένου του «καταστατικού») όσο και εκείνους της εται-

ρικής νομοθεσίας. Μολονότι το «δίκαιο της εταιρίας» (lex societatis) ερμηνεύ-

εται ευρέως και περιλαμβάνει ενιαία ρύθμιση για όλα τα («εσωτερικά») ζητή-

ματα που σχετίζονται με την ίδρυση, τη λειτουργία και τη λύση της, όπως και

την ευθύνη των εταίρων και των οργάνων της διοίκησης, εντούτοις το ισχύον

ελληνικό δίκαιο αφήνει περιθώριο για αμφισβητήσεις ως προς το νομικό χα-

ρακτηρισμό (Qualification) ενός συγκεκριμένου πρακτικού ζητήματος και την

υπαγωγή του στο δίκαιο αυτό [lex societatis = statut(a) = τα θέσμια ή οι τεθει-

μένοι για την εταιρία κανόνες ή «η της εταιρίας τάξις» ήτοι το σύνολο των ου-

σιαστικών κανόνων δικαίου που εφαρμόζονται στις έννομες σχέσεις της εται-

ρίας]

927

.

925. Τούτο είναι δυνατό να ορθώνει εμπόδια στον διεθνή προσανατολισμό και την υπερε-

θνική δραστηριοποίηση των επιχειρήσεων. Από την άλλη πλευρά, η ανάπτυξη της σύγ-

χρονης τεχνολογίας και των μέσων επικοινωνίας, οδηγεί συχνότατα στην πράξη σε δυ-

σχέρειες ως προς την εξακρίβωση του τόπου της πραγματικής άσκησης της διοίκησης

της εταιρίας. Βλ. επ’ αυτού εκτενώς

Zimmer

in Aktiengesetz von K. Schmidt/M. Lutter

(Hrgr.), I. Band, §§ 1-149, 2008, σελ. 134 επ. με παραπομπές.

926. Για το εθνικό και κοινοτικό δίκαιο της πτώχευσης βλ. Ν 3588/2007, καν. 1346/2000

«περί διαδικασιών αφερεγγυότητας», οδηγία 2001/17 ΕΚ και το ΠΔ 332/2003, οδηγία

2001/24/ΕΚ και Ν 3458/2006. Βλ. επίσης ΔΕΚ 20-10/2011, ΕΕμπΔ 2011, 890 και ΕΕμπΔ

2012, 133 παρατ.

Ρόκα

. Βλ. επίσης εντελώς ενδεικτικά

Περάκη

, Πτωχ. Δίκαιο, 2010, §

87 σελ. 417 επ. με πολλές παραπομπές·

Σπυριδάκη

, Πτωχ. Δίκαιο, 2008, σελ. 399 επ.·

Αυγητίδη

, Η αντιμετώπιση της αφερεγγυότητας σε κοινοτικό επίπεδο, τα όρια παρέμ-

βασης του κοινοτικού νομοθέτη στο πτωχευτικό δίκαιο, ΧρΙΔ 2007, 398 επ. Βλ. εκτε-

νώς

Μάρκου

, ΕγχειρΕΔ, τ. 3, τεύχ. α΄, σελ. 507 επ., 522 επ. με πολλές παραπομπές

στην ημεδαπή και την αλλοδαπή βιβλιογραφία.

927. Βλ. και ΑΠ (Ολομ) 3/2003 ΕπισκΕΔ 2003, 117. Ωστόσο, η υπαγωγή του αυτή απο-

κτά σπουδαιότητα, διότι στις περιπτώσεις που το εφαρμοστέο δίκαιο καθορίζε-

ται από το ελληνικό ιδιωτικό διεθνές δίκαιο, το τελευταίο ορίζει και ποιο αλλοδα-

πό δίκαιο είναι εφαρμοστέο ως «δίκαιο της εταιρίας» (βλ. ΑΚ 10, 25). Βλ. και Καν.

44/2001 των Βρυξελλών, άρθρ. 22 § 2·

Κοζύρη

, Δικαιοδοσία και εφαρμοστέο δίκαιο