21 / 24
Δήμητρα Παπαδοπούλου-Κλαμαρή 129
σε με γλαφυρότητα την περιγραφή των σταδίων της συμβίωσης σε περιβάλ-
λον ενδοοικογενειακής βίας (: αυξανόμενη ένταση, ξέσπασμα βίας, συμφιλί-
ωση, ηρεμία), ενώ υπογράμμισε ότι ο κύριος λόγος για τον οποίο ο δράστης
δεν μπορεί να αποβάλει την βίαιη συμπεριφορά, είναι η άρνηση από πλευράς
του ότι υπάρχει πρόβλημα. Η ομιλήτρια προσπάθησε όχι να καταδικάσει ή να
συγχωρήσει ή να παρηγορήσει δράστη και θύμα, αλλά να εξηγήσει τις συμπε-
ριφορές, επισημαίνοντας ότι από την πλευρά των ψυχολόγων δεν είναι πάντα
αληθές, αυτό που είναι προφανές για τους πολλούς. Φαίνεται ότι η αυτογνω-
σία και ο αυτοσεβασμός κάθε μέλους της οικογένειας αποτελούν το μόνο μέ-
σον μείωσης της συχνότητας εμφάνισης του φαινομένου της ενδοοικογενεια-
κής βίας.
Η Δικηγόρος κ.
Μ. Μπράβου – Μπιτσαξή
(1η Εισήγηση της β΄ συνεδρίας) προ-
σέγγισε τον νόμο για την ενδοοικογενειακή βία από μία άλλη οπτική γωνία.
Κάνοντας ένα βήμα μετά την εφαρμογή του νόμου, προχώρησε στην διάκρι-
ση ανάμεσα στην πραγματική και την προσχηματική εφαρμογή του. Ανέδειξε
έτσι, πώς ο νόμος, του οποίου τη χρησιμότητα δεν αμφισβήτησε, μπορεί να
αποτελέσει εφαλτήριο για την διεκδίκηση από το δήθεν θύμα δικονομικών ή
άλλων ωφελειών. Με δεδομένο ότι η έννοια της βίας στην οικογένεια χρησι-
μοποιείται με ευρεία έννοια στον νόμο (περιλαμβάνει και τη λεκτική βία) και
ότι η απόδειξη της ενδοοικογενειακής βίας δεν είναι πάντα ευχερής, πλάι στο
πραγματικό θύμα, σύμφωνα με την κ.
Μπιτσαξή
, στέκεται και ένα δήθεν θύμα,
το οποίο πολλές φορές απαιτεί, απειλώντας αποκαλύψεις δήθεν βίαιης συμπε-
ριφοράς, ανταλλάγματα της σιωπής του και προνομιακή γι’ αυτό διευθέτηση
άλλων σχέσεων (διατροφή, επιμέλεια παιδιών). Η κ.
Μπιτσαξή
επισήμανε τις
ατέλειες του νόμου που μπορούν να οδηγήσουν στην προσχηματική εφαρμογή
του, ιδίως τον μη ορισμό της βίας, ο οποίος επιτρέπει την εφαρμογή του νό-
μου σε κάθε τυχόν φιλονικία των συζύγων, την καθιέρωση ειδικού παρανό-
μου για την καταβολή αποζημίωσης σε κάθε μορφής βίας μέσα στην οικογέ-
νεια, την δυσκολία εφαρμογής της ποινικής διαμεσολάβησης όπως προβλέ-
πεται στον νόμο. Πρότεινε δε τη συστολή του πραγματικού της οικογενειακής
βίας και τον διαχωρισμό της βίας μεταξύ των συζύγων από την βία των γονέ-
ων προς τα τέκνα.
Οι απόψεις της κ.
Μπιτσαξή
προβλημάτισαν έντονα τους συμμετέχοντες και
έγιναν αιτία για βαθύτερες σκέψεις, όσον αφορά τον τρόπο αποφυγής της κα-
ταχρηστικής εφαρμογής του νόμου.
Συμπέρασμα:
Το 4ο Συνέδριο της Εταιρείας Οικογενειακού Δικαίου απασχόλησαν δύο θέμα-
τα τα οποία βρίσκονται, και τα δύο, στον πυρήνα του Οικογενειακού Δικαίου.
Θεωρία και πράξη έχουν έντονο ενδιαφέρον τόσο για την κακή άσκηση της γο-
νικής μέριμνας, όσο και για την άσκηση ενδοοικογενειακής βίας. Παρεμπιπτό-