13 / 58
ΠΡΟΛΟΓΟΣ 4ης ΕΚΔΟΣΗΣ
Οι συνεχιζόμενες νομοθετικές επεμβάσεις στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και γενικότερα
στο γνωστικό αντικείμενο του Ποινικού Δικονομικού Δικαίου, παράλληλα με την αδιάκοπη
αναζήτηση πιο ορθών απόψεων σε ορισμένα κρίσιμα επιστημονικά ζητήματα, με οδήγησαν
στην απόφαση της παρούσας τέταρτης έκδοσης.
Με την ευκαιρία αυτή, σε συνδυασμό με τα όσα εκθέτω αναλυτικά στις προηγούμενες εκδό-
σεις, που εξακολουθούν, όπως πιστεύω, να διατηρούν την επικαιρότητά τους, θεωρώ ανα-
γκαίο να προσθέσω και τις ακόλουθες σκέψεις:
Παρά τις επανειλημμένες αντικαταστάσεις και τροποποιήσεις των ποινικών δικονομικών δι-
ατάξεων προς την κατεύθυνση της επίτευξης μιας ορθότερης κατά τεκμήριο Απονομής της
Ποινικής Δικαιοσύνης, τα αποτελέσματα δεν υπήρξαν ικανοποιητικά και πάντως δεν έχουν
κατορθώσει να αποδώσουν μια -στο μέτρο του ανθρώπινα εφικτού αποδεκτή- ταχεία και δί-
καιη ποινική δίκη, όπως επιβάλλουν οι προσδοκίες των πολιτών και η ανταπόκρισή μας προς
τις Διεθνείς Συμβάσεις, που έχει υπογράψει και, επομένως, έχει αναλάβει να τηρεί η Χώρα
μας. Οι βασικές αιτίες αυτής της αναποτελεσματικότητας οφείλονται σε πολλούς παράγοντες,
κυριότεροι των οποίων είναι, κατά τη γνώμη μου, οι εξής:
Κυρίως, η εισαγγελική πρακτική της ευρείας κίνησης ποινικών διώξεων και ειδικότερα των
απευθείας παραπομπών στο ακροατήριο, χωρίς συνήθως την ύπαρξη ειδικής και εμπεριστα-
τωμένης αιτιολογίας, παρά τη θεμελιώδη διάταξη του άρθρου 139 του Κώδικα Ποινικής Δι-
κονομίας, που την επιβάλλει σε κάθε Διάταξη, όπως προφανώς είναι και εκείνη που κινεί την
ποινική δίωξη. Εδώ, η σωστή λειτουργία της Επιθεώρησης μπορεί να αποφέρει ευεργετικά
αποτελέσματα προς την κατεύθυνση του μετριασμού της αθρόας ροής υποθέσεων στα ανα-
κριτικά γραφεία ή στα ακροατήρια, που προφανώς επιβαρύνουν τη διαδικασία Απονομής
της Ποινικής Δικαιοσύνης.
Σε μεγάλο βαθμό, η παράλληλη ενασχόληση των δικαστών με πολιτικές υποθέσεις - ενόψει
μάλιστα του ότι θεωρείται εσφαλμένως πως η κύρια αποστολή τους είναι η απονομή της πο-
λιτικής δικαιοσύνης, γεγονός που- όπως ήδη είχε παρατηρηθεί και στην Εισηγητική Έκθεση
του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας- καθιστά κατ’ ουσία πάρεργο έργο την απασχόλησή τους
με την Απονομή της Ποινικής Δικαιοσύνης. Παρόλον, ότι η σύσταση ειδικών ποινικών δικα-
στηρίων δεν ενδείκνυται -για πολλούς λόγους- ωστόσο είναι πλέον απολύτως απαραίτητη η
συγκρότηση ειδικών ποινικών τμημάτων με αποκλειστική απασχόληση των δικαστών που
θα επιλέγονται και θα υπηρετούν σε αυτά τουλάχιστον για δύο έως τρία έτη.
Σοβαρό πρόβλημα δημιουργείται και από την επιχειρούμενη νομοθετική συρρίκνωση της
προδικασίας με το βάσιμο μεν καταρχήν επιχείρημα της επιτάχυνσης της διαδικασίας, εις βά-
ρος όμως της δικαιότητάς της, ενώ παράλληλα κατ’ αποτέλεσμα επέρχεται ακόμα μεγαλύτερη
καθυστέρηση από την προκαλούμενη σώρευση υποθέσεων στα ακροατήρια.