XI
δειχθούν κατά τρόπο ουσιαστικό και πειστικό. Όταν, ακόμη, με αγωνία
αναζητεί την ουσία της δικανικής πεποίθησης (σ. 233), αναφέρεται στην
αρχή της διαψευσιμότητας του Καρλ Πόππερ, θεμελιώδη κανόνα του
κύρους των δικαστικών αποφάσεων.
Του ενδιαφέροντος του συγγραφέα δεν έχουν διαφύγει σημαντικά
επίκαιρα προβλήματα ποινικής δικαιοσύνης, απότοκα της αντίδρασης
της εσωτερικής αλλά και διεθνούς έννομης τάξης σε νεοπαγείς μορφές
εγκληματικότητας, όπως η δραστική και επικίνδυνη περιστολή του
δικηγορικού απόρρητου (83) που πλήττει την ευνομία και τις βασικές
αρχές του κράτους δικαίου. Δεν διστάζει όμως να επισημάνει και την
ολέθρια επέμβαση των ΜΜΕ στην απονομή της Δικαιοσύνης (σ. 239:
«στημένες δίκες με υπέρτατο δικαστή τον δημοσιογράφο!») τα οποία,
καίτοι μη θεσμικός παράγων, διαδραματίζουν καίριο και ενίοτε αποφα-
σιστικό ρόλο στον προσδιορισμό της ποινικής δικαιοσύνης και ιδίως
στη φάση της άσκησης της ποινικής δίωξης και της προδικασίας (στη
φάση της προδικασίας είναι γνωστό ότι πολλές φορές ο κατηγορού-
μενος πληροφορείται είτε την ύπαρξη κατηγορίας εναντίον του είτε
την άσκηση ποινικής δίωξης είτε ακόμη και στοιχεία της εναντίον του
δικογραφίας από τα Μ.Μ.Ε).
Το βιβλίο του Αριστείδη Οικονομίδη, γραμμένο με νηφάλια αυστη-
ρότητα, προάγει τη σκέψη χωρίς να ωραιοποιεί αλλά και χωρίς να χαρί-
ζεται σε κανέναν. Απονέμοντας «τα του καίσαρος τω καίσαρι», αποτελεί
ασφαλή οδηγό για τους νέους εφαρμοστές του ποινικού δικαίου (και
όχι μόνον δικηγόρους), αλλά και μέτρο ευθύνης για τους παλαιότερους,
εφόσον, εννοείται δεν έχουν απολέσει το πνεύμα μαθητείας που πάντα
πρέπει να μας συνοδεύει.
Χρίστος Χ. Μυλωνόπουλος
Καθηγητής Ποινικού Δικαίου και Ποινικής
Δικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
