14 / 26
14
ήταν αυτά. Αφού τρόμαξα με τις φωνές της. Στο βα-
ρέλι με είχε πετάξει ένας κύριος Σαπιοντομάτας. Κύ-
ριος τρόπος του λέγειν. Δεν έχω τίποτα με τη σάπια
ντομάτα, στην ανάγκη την τρώω κιόλας. Αλλά να
σε πετάνε στα σκουπίδια στα καλά του καθουμένου
χωρίς να έχεις κάνει τίποτα, γιατί κύριος;
Όταν άκουσα λοιπόν ένα κοριτσάκι να στρι-
γκλίζει και να έρχεται κατά πάνω μου, μόλις που
κατάφερνα να βγάλω μάτια και μουσούδι έξω από
τον ασβέστη, λέω μάλιστα, αυτό είναι το τέλος μου.
Τέτοια στριγκλιά δεν είναι για καλό. Θα μου δώσει
μία, να με στείλει στον πάτο του βαρελιού. Στα γρή-
γορα έδωσα μια υπόσχεση στον Άγιο Λύκο. Άμα τη
βγάλω καθαρή, δε θα κοροϊδέψω ποτέ ξανά τα ψη-
λομύτικα που με λένε μπάσταρδο. Τα συγχωρώ. Και
φαίνεται πως ο Άγιος το έκανε το θαύμα του και
αντί να βρεθώ στον πάτο του βαρελιού, βρέθηκα
στον αέρα, να στάζω ολόκληρος, ένα χάλι άσπρο,
αλλά ανακουφισμένο. Ανέπνευσα. Κι ύστερα βρέθη-
κα σε μια μαλακή αγκαλιά που μύριζε λεμονανθό.
Ε, ναι τότε τη λάτρεψα αυτή τη μυρωδιά. Κι όταν
ένιωσα ένα χεράκι στη ράχη μου να πηγαινοέρχεται
κατάλαβα τι σημαίνει χάδι. Λέξη μαγική ακόμη και
για έναν πειρατή. Ακόμη και τώρα, που είμαι ένα