16 / 26
16
δυνατό και γοητευτικό αρσενικό, που βγαίνω βόλτα
και οι θηλυκές μαζεύονται γύρω μου, δήθεν τυχαία,
πάλι το χαδάκι της αφεντικίνας μου το θέλω. Πόσο
μάλλον τότε…
Μετά τις πρώτες τσιρίδες, λοιπόν, του κοριτσιού,
ήρθαν οι άλλες. Ωραία λέω, πάλι κάτι καλό θα μου
συμβεί. Η τύχη μου χαμογελάει σήμερα. Αλλά που
να τα καταλάβεις τα δίποδα με το μικρό κεφάλι και
τα μακριά χέρια. Είναι εντελώς απρόβλεπτα όντα
(παλιά θα το έλεγα αλλιώς, αλλά τώρα έχω ωραίο
λεξιλόγιο και τρόπους, είπαμε.) Αντί να εισπράξω
κανένα χάδι ακόμη ή, καλύτερα, κανένα από αυτά
τα σφαιρίδια που σχημάτιζαν πύργο στην πιατέλα
και μου έσπαγαν τη μύτη –αργότερα έμαθα πως τα
λένε κεφτεδάκια– αντί γι’ αυτό, οι τσιρίδες της κυ-
ρίας Κεφτεδάκι, μόλις με είδε, έκαναν τον σύζυγό
της να με βυθίσει κατευθείαν στην μπανιέρα με ένα
χείμαρρο από σαμπουάν. Σοκ. Το ξεπέρασα μόλις
με υποδέχτηκε η Λεμονάνθη στην αγκαλιά της πάλι
και με τύλιξε σε μια μαλακή πετσέτα. Πριν αρχίσει
να με τρίβει τίναξα το τρίχωμά μου, κατέβρεξα την
κυρία Κεφτεδάκι, που με κατσάδιασε λέγοντας:
«Κάτσε κοκκινοτρίχη. Λούτσα με έκανες.»