23 / 32
23
1. O «Νόμος» με βάση κείμενες διατάξεις,
Συντάγματος και νόμων:
Ο
Αριστοτέλης
χαρακτηρίζει το δίκαιο, τάξη της κρα-
τικής κοινωνίας. Ο
Δημοσθένης
, το παρομοιάζει με την
ψυχή του κράτους και ορίζει ότι:
«ώσπερ γάρ σώμα στε-
ρηθέν ψυχής πίπτει, ούτω και πόλις (δηλ. κράτος) μη
όντων νόμων καταλύεται»
, ο δε
Πλάτων
(= Νόμοι) λέ-
γει ότι
«Δυσίν χρήσθαι τους τας νομοθεσίας: πειθώ και
βία»
(δύο πράγματα να χρησιμοποιούνται στη νομοθε-
σία: πειθώ και βία).
Εδώ, όμως, διευκρινίζεται από τον
Αριστοτέλη
(
Ηθι-
κά Νικομάχεια
)
«Ταυτόν άρα δίκαιον και επιεικές, και αμ-
φοίν σπουδαίον
(δηλ. καλό)
όντοιν κρείττον
(δηλ. επικρα-
τέστερο)
το επιεικές»
.
Κατά τα άρθρα 26 παρ. 1 και 42 παρ. 2 Συντ., (τυπι-
κός) νόμος είναι αποκλειστικά, κάθε γραπτό παράγγελ-
μα του κράτους που έχει συντελεσθεί με την σύμπραξη
της Βουλής, και του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά
(ουσιαστικός) νόμος, δηλαδή, με διατάξεις δεσμευτικές
ή δημιουργικές δικαιωμάτων και υποχρεώσεων είναι
και τα διατάγματα του Προέδρου της Δημοκρατίας, βά-
σει των άρθρων 43 και 44 Συντ. και λοιπές κανονιστι-
κές διοικητικές πράξεις. Κατά κανόνα οι τυπικοί νόμοι
είναι και ουσιαστικοί.
Κατ’ εξαίρεσιν ο νόμος με τον οποίον ψηφίζεται ο
προϋπολογισμός και ο απολογισμός του Κράτους και