8.1
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το φορολογικό τοπίο έχει μεταβληθεί άρδην στην Ελλάδα, ώστε να
μην απέχει πολύ από την πραγματικότητα ο χαρακτηρισμός του ως «δι-
κτατορία της φορολογίας», με την έννοια ότι η φορολογική πολιτική και
η επίτευξη των στόχων της είναι η πρώτη κοινωνική ανάγκη, ενώπιον της
οποίας κάμπτονται άλλες αρχές και κοινωνικές ισορροπίες.
Πέραν της επιδρομής ουσιαστικών φορολογικών νόμων, στο δικονο-
μικό και εισπρακτικό πεδίο τα πάντα έχουν ανατραπεί. Η εκτελεστότη-
τα των διοικητικών πράξεων επιβολής φόρων πάσης φύσεως έγινε άμε-
ση παρά τη δικαστική αμφισβήτηση της νομιμότητάς της ενώ η δυνατό-
τητα αναστολής, ως τμήμα της προσωρινής δικαστικής προστασίας, έχει
περικοπεί στο ελάχιστο. Το επισφαλές τεκμήριο νομιμότητας των διοικη-
τικών πράξεων, οδήγησε στην άμεση εισπραξιμότητα του 50% της κατα-
λογιστικής πράξεως, ενώ και το υπόλοιπο, μη εισπρακτέο, δεν παύει να
αποτελεί βεβαιωμένη οφειλή. Τέλος η μη καταβολή του 50% της πρωτο-
δίκως βεβαιωθείσης οφειλής συνεπάγεται στέρηση του δικαιώματος εφέ-
σεως. Οι προσφάτως σχεδιαζόμενες αλλαγές μπορεί να βελτιώνουν την
κατάσταση αλλά δεν την μεταβάλλουν.
Τούτο δε ενώ η πανθομολογουμένως χαμηλή ποιότητα των καταλoγι-
στικών πράξεων όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά χειροτέρευσε. Αιτία η
πληθώρα αμφισβητουμένης συνταγματικότητας ουσιαστικών διατάξεων,
οι οποίες ευλογούνται με την αρχή του
salus patriae suprema lex esto
,
αλλά και δικονομικών διατάξεων, που καταλείπουν μεγάλα περιθώρια
αυθαιρεσίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμφάνιση διατάξεων που με-
ταφέρουν το βάρος αποδείξεως στον φορολογούμενο, ο οποίος καλείται
να τεκμηριώσει την έλλειψη υποχρεώσεών του ή επιβάλλουν υποχρέω-
ση παροχής πληροφοριών και στοιχείων στην φορολογική αρχή, προκει-
μένου η τελευταία να προβεί σε καταλογισμό εις βάρος του. Θέματα που
δεν προσέκρουσαν στην σθεναρή αντίρρηση της νομολογίας, με αποφά-
σεις ελάχιστα πειστικές στην αιτιολογία τους.
Παράλληλα δε η «παραγραφή» των φορολογικών αξιώσεων του Δη-
μοσίου επανειλημμένως και συνεχώς αναβάλλεται, με αποτέλεσμα πλή-
ρη ανασφάλεια δικαίου, η οποία δεν αντισταθμίζεται από εισπρακτικά