ΑΓΩΓΕΣ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΙΙ

[3] Η ΑΓΩΓΗ ΔΙΑΝΟΜΗΣ

136

Β. ΚΟΛΙΑΣ

με τις προτάσεις. Άλλη περαιτέρω άποψη δέχεται ότι είναι δυνατό το δικαστήριο να

διατάξει τη διανομή της κληρονομίας υπό την αναβλητική αίρεση της μεταγραφής

μεταγραπτέτου τίτλου περί της αποδοχής της κληρονομίας σύμφωνα με το άρθρο 69

παρ. 1 στοιχ. ε΄ ΚΠολΔ. Τέλος υποστηρίζεται και η άποψη ότι παρότι καταρχήν είναι

ανάγκη να προσδιορίζεται στην αγωγή η αποδοχή κληρονομίας και η μεταγραφή με-

ταγραπτέου τίτλου περί αυτής τόσο για τον ενάγοντα όσο και για τον εναγόμενο, ει-

δικά στην περίπτωση που ο εναγόμενος αμφισβητεί την παθητική του νομιμοποίη-

ση για μόνο τον λόγο ότι δεν έχει προβεί σε δήλωση αποδοχής κληρονομίας και με-

ταγραφή αυτής, το δικαστήριο θα πρέπει να διατάξει επανάληψη της συζήτησης προ-

κειμένου να δώσει την ευκαιρία στον ενάγοντα να προβεί στην μεταγραφή της

οικείου μεταγραπτέου τίτλου περί της αποδοχής της κληρονομίας.

Αρμοδιότητα.

Για τον καθορισμό της υλικής αρμοδιότητας κρίσιμη είναι η αξία όλης

της κληρονομίας, σύμφωνα με το άρθρο 11 περ. 5 ΚΠολΔ, κατά το οποίο η αξία του

αντικειμένου της διαφοράς προσδιορίζεται για τη διανομή, από την αξία του αντικει-

μένου που πρέπει να διανεμηθεί. Η τοπική αρμοδιότητα ρυθμίζεται ειδικά από το

άρθρο 30 ΚΠολΔ, το οποίο προβλέπει δωσιδικία του δικαστηρίου στην περιφέρεια

του οποίου είχε την τελευταία κατοικία ή διαμονή ο κληρονομούμενος.

Η. Η άμυνα του εναγομένου

Ι. Άρνηση της βάσης της αγωγής

Περιεχόμενο άρνησης.

Ο εναγόμενος συγκύριος στη δίκη διανομής μπορεί καταρ-

χάς να αρνηθεί την αγωγή (άρθρο 261 ΚΠολΔ). Στο πλαίσιο μιας αιτιολογημένης άρ-

νησης μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμα συγκυριότητας του ενάγοντος στο επί-

δικο κινητό ή ακίνητο (άρθρο 1113 ΑΚ) για τον λόγο π.χ. ότι ο εναγόμενος είναι απο-

κλειστικός κύριος ή για τον λόγο ότι ο ενάγων π.χ. δεν έχει δικαίωμα κυριότητας

αλλά μόνο επικαρπίας. Αν ο ισχυρισμός αυτός γίνει δεκτός κατ’ ουσίαν, η αγωγή θα

απορριφθεί, διότι το δικαίωμα συγκυριότητας αποτελεί στη δίκη διανομής προδικα-

στικό ζήτημα το οποίο, εφόσον δεν συντρέχει, οδηγεί στην απόρριψη της αγωγής ως

αβάσιμης στην ουσία της, χωρίς το δικαστήριο να υπεισέρχεται περαιτέρω στην εξέ-

ταση των ζητημάτων που αφορούν την ίδια τη διανομή. Ο εναγόμενος μπορεί περαι-

τέρω να ισχυριστεί ότι είναι κύριος μεγαλύτερης μερίδας από την αναφερόμενη στην

αγωγή. Επίσης είναι δυνατό ο εναγόμενος να ισχυρίζεται ότι ούτε ο ίδιος ούτε ο ενά-

γων έχουν δικαίωμα κυριότητας στο επίδικο ή να περιορίζεται στον ισχυρισμό ότι ο

ίδιος μόνο δεν έχει δικαίωμα κυριότητας στο επίδικο, πράγμα που συμβαίνει και

στην περίπτωση που ισχυρίζεται ότι ο ίδιος είναι απλά επικαρπωτής, οπότε δεν νο-

μιμοποιείται παθητικά στην αγωγή διανομής. O ισχυρισμός του εναγομένου σε δίκη

διανομής ότι, εκτός από τον ενάγοντα και τον εναγόμενο, υπάρχουν και άλλοι συ-

γκύριοι δεν ερευνάται πάντως αυτεπάγγελτα. Οι τρίτοι κύριοι ή συγκύριοι μπορούν