ΑΓΩΓΕΣ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΙΙ

Η ΑΓΩΓΗ ΔΙΑΝΟΜΗΣ [3]

Β. ΚΟΛΙΑΣ

141

πράγματος (άρθρο 794 ΑΚ), αξιώσεις για ζημία που προκλήθηκε από έναν κοινωνό

στο διανεμητέο κοινό πράγμα, η αξίωση των λοιπών κοινωνών για την απόδοση της

αναλογίας της μερίδας τους στους καρπούς του προς διανομή ακινήτου ή λόγω απο-

κλειστικής χρήσης του κοινού από έναν κοινωνό ή ακόμα η αξίωση λόγω απώλειας

εσόδων από πταίσμα του συγκοινωνού κατά τη διοίκηση του πράγματος

110

. Το χα-

ρακτηριστικό των αξιώσεων αυτών είναι ότι προκλήθηκαν από τη σχέση της κοινω-

νίας και μάλιστα κατά τη διάρκειά της. Με τη λύση της κοινωνίας (άρθρο 795 ΑΚ) και

τη διανομή του κοινού (άρθρα 798 επ. ΑΚ, 478 επ. ΚΠολΔ) ανακύπτει η ανάγκη εκ-

καθάρισης των απαιτήσεων αυτών μεταξύ των κοινωνών. Για την εκκαθάριση των

απαιτήσεων αυτών ρητά προβλέπεται στο άρθρο 802 ΑΚ ότι κάθε κοινωνός έχει δι-

καίωμα να απαιτήσει στο στάδιο της δικαστικής διανομής να του πληρωθούν οι αξι-

ώσεις που έχει από την κοινωνία κατά των άλλων κοινωνών … », ενώ με το άρθρο

479 ΚΠολΔ προβλέφθηκε ότι το δικαστήριο της διανομής προσδιορίζει εκτός των

άλλων και «… τις αμοιβαίες απαιτήσεις κάθε κοινωνού από την κοινωνία, καθώς και

από τη συνεισφορά».

Άσκηση αξιώσεων.

Οι αξιώσεις από την κοινωνία μπορούν να ασκηθούν στη δίκη

διανομής είτε με ανταγωγή είτε με ένσταση από τον εναγόμενο. Μπορούν, όμως, να

ασκηθούν και από τον ενάγοντα με σώρευσή τους στο δικόγραφο της αγωγής δια-

νομής ή και μέσω παρεμπίπτουσας αγωγής. Οι κοινωνοί, πάντως, όπως προκύπτει

από το άρθρο 802 ΑΚ, έχουν το δικαίωμα και όχι υποχρέωση να προβάλλουν τις

απαιτήσεις τους από την κοινωνία στο πλαίσιο της δίκης διανομής και μπορούν αν

επιλέξουν, να προβάλουν τις απαιτήσεις τους εκτός της δίκης διανομής σε ύστερο

στάδιο, π.χ. με άσκηση αυτοτελούς καταψηφιστικής αγωγής ακόμα και μετά την τε-

λεσίδικη περάτωση της δίκης διανομής.

Ορισμένο ενστάσεων.

Σε περίπτωση που οι απαιτήσεις από τη λειτουργία της σχέ-

σεως της κοινωνίας προβάλλονται με ένσταση από τον εναγόμενο κοινωνό, εναντίον

του ενάγοντος κοινωνού στη δίκη διανομής, με τις προτάσεις που κατατίθενται

εμπρόθεσμα εντός 100 ημερών από την ημέρα κατάθεσης της αγωγής, o ενιστάμενος

αντιμετωπίζεται ως προς την ένσταση ως ενάγων και φέρει το βάρος επίκλησης και

απόδειξης των πραγματικών περιστατικών που συνιστούν τη βάση της ένστασής του

(άρθρα 216 παρ. 1 α και 262 παρ. 1 ΚΠολΔ). Για το ορισμένο της ένστασης λόγω α-

παιτήσεων από την κοινωνία κατά τα άρθρα 794 και 802 εδ. α’ ΑΚ, πρέπει να προσ-

διορίζεται στο δικόγραφο των προτάσεων το κοινό αντικείμενο και το μερίδιο του

κοινωνού. Περαιτέρω, αν η ένσταση στηρίζεται στα ωφελήματα που άντλησε ο ενά-

γων κοινωνός από την αποκλειστική χρήση του πράγματος πρέπει να αναφέρεται

αφενός το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή ο ενάγων συγκοινωνός έκανε αποκλειστική

χρήση αυτού, τα ωφελήματα που ο τελευταίος αποκόμισε από την αποκλειστική του

110. Τέτοια περίπτωση βλ. σε

ΕφΑθ 3834/2008

ΕφΑΔ 2009,801.