ΑΓΩΓΕΣ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΝΟΧΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

[17] ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ

734

Μ. ΡΑΜΜΟΥ

ση δίκης (όχι όμως στην αναιρετική διαδικασία)

. Η επίδραση του εξώδικου συμβι-

βασμού στη δίκη συνίσταται στη δημιουργία μιας ανατρεπτικής ή αναβλητικής έν-

στασης, η προβολή και απόδειξη της οποίας υποχρεώνει το δικαστήριο να προσαρ-

μόσει την απόφασή του στο περιεχόμενο του συμβιβασμού

, απορρίπτοντάς την εν

όλω ή εν μέρει, οριστικώς ή αντιθέτως κάνοντας δεκτή την αγωγή στην οποία ανα-

φέρεται ο συμβιβασμός αυτός

. Η ακυρότητα του συμβιβασμού μπορεί να προβλη-

θεί με έγερση αναγνωριστικής αγωγής είτε με ένσταση και άρνηση της αγωγής από

πλευράς εναγομένου. Αν, τέλος, εκδόθηκε απόφαση η οποία κατήργησε τη δίκη κα-

τά παραδοχή ένστασης εξώδικου συμβιβασμού, δεν αποκλείεται η έκδοση της από-

φασης να προσβληθεί με τα τακτικά ένδικα μέσα.

Β. Καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμοδιότητα

1. Καθ’ ύλην αρμοδιότητα

Η καθ’ύλην αρμοδιότητα προσδιορίζεται από τις γενικές διατάξεις του ΚΠολΔ (άρ-

θρα 14 επ.), με βάση το αντικείμενο και τη φύση της αγωγής.

2. Κατά τόπον αρμοδιότητα

Κατ’ αρχήν ισχύει η γενική δωσιδικία της κατοικίας του εναγομένου (ΚΠολΔ 22),

ωστόσο ενδέχεται να υπάγεται ως σύμβαση στην συντρέχουσα ειδική δωσιδικία της

δικαιοπραξίας (ΚΠολΔ 33).

Γ. Νομιμοποίηση

Την αγωγή αναγνώρισης της ακυρότητας ή διάρρηξης του συμβιβασμού, νομιμοποι-

ούνται να εγείρουν ο συμβαλλόμενος, οι καθολικοί ή ειδικοί διάδοχοί του, καθώς

και οι δανειστές του (άρθρο 72 ΚΠολΔ), στρέφεται δε κατά του αντισυμβαλλόμενου

και των καθολικών του διαδόχων

Για το ορισμένο της αγωγής η οποία ασκείται,

είτε από το διάδοχο του συμβαλλόμενου στο συμβιβασμό (ή από δανειστή του τε-

λευταίου) είτε κατά του διαδόχου του αντισυμβαλλόμενού του, χρειάζεται επιπλέον

να εκτίθενται με σαφήνεια, σύμφωνα με το στοιχ. α’ της παρ. 1 του άρθρου 216

ΚΠολΔ, τα πραγματικά περιστατικά τα οποία θεμελιώνουν, αντίστοιχα, την ενεργητι-

κή ή την παθητική νομιμοποίηση. Εάν η διαδοχή συντελέσθηκε μετά την άσκηση της

αγωγής και αυτή έχει επέλθει ειδικά ως προς το επίδικο αντικείμενο (π.χ. εκχώρηση

59.

ΑΠ 207/2015

Ισοκράτης,

ΑΠ 392/1997

Ισοκράτης,

ΕφΘεσ 2229/2013

ΝΟΜΟΣ,

ΕφΠειρ 614/2004

ΝΟΜΟΣ.

60.

ΑΠ 363/1968

ΝοΒ 16, 955,

ΕφΑθ 204/2003

Ισοκράτης,

ΕφΛαρ 56/2001

Δικογρ 2001, 90,

ΕφΑθ

373/1996

ΕλλΔνη 1997, 1672,

ΕφΑθ 7048/79

ΝοΒ 28, 811,

ΕφΑθ 7149/79

Αρμ 1980, 296 και

Βα-

θρακοκοίλης

, ΕΡΝΟΜΑΚ, άρθ. 871, αρ. 5.

61.

ΑΠ 1084/1988

ΕΕΝ 1989, 577,

ΑΠ 823/1988

ΕΕΔ 1989, 784,

ΑΠ 824/1988

Δνη 30, 1316,

ΕφΑθ

882/2000

Δνη 41,860,

ΕφΑθ 8481/1998

Δνη 39,198.

62.

Βαθρακοκοίλης

, ΕΡΝΟΜΑΚ, άρθρ. 872, αρ. 17 και

ΕιρΠρεβ 17/1997

ΑρχΝ 1998, 824.