60 / 80
[17] ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ
730
Μ. ΡΑΜΜΟΥ
3. Αμοιβαίες υποχωρήσεις
Βασική προϋπόθεση για την κατάρτιση συμβιβασμού είναι οι αμοιβαίες υποχώρη-
σεις των συμβαλλομένων
32
. Η
«υποχώρηση»
θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή υπό ευ-
ρεία έννοια, δηλαδή με την έννοια που έχει στις συναλλαγές. Αρκεί λοιπόν ο ένας
από τους συμβαλλόμενους να προβαίνει σε μία θυσία, να αναλαμβάνει δηλαδή την
υποχρέωση για κάποια πράξη ή παράλειψη νομικού ή πραγματικού χαρακτήρα
33
επειδή σε αντίστοιχη θυσία προβαίνει και ο έτερος συμβαλλόμενος
34
. Μπορεί δε η
υποχώρηση αυτή να αφορά και τρίτους
35
.
Ε. Τύπος
Ο συμβιβασμός συνάπτεται άτυπα
36
εκτός αν επιβάλλεται το αντίθετο από ειδικές δι-
ατάξεις. Επίσης, όταν με το συμβιβασμό δημιουργείται υποχρέωση για σύσταση, αλ-
λοίωση, μετάθεση ή κατάργηση εμπραγμάτων δικαιωμάτων απαιτείται συμβολαιο-
γραφικό έγγραφο
37
. Δεν απαιτείται όμως τύπος όταν με τον συμβιβασμό καταργείται
υποχρέωση που δημιουργήθηκε βάσει τυπικής σύμβασης
38
ή όταν ο συμβιβασμός
επιβεβαιώνει μια προϋφιστάμενη νομική κατάσταση.
ΣΤ. Παραγραφή
Οι αμοιβαίες απαιτήσεις για πράξη ή παράλειψη που δημιουργεί ο συμβιβασμός
υπόκεινται κατά κανόνα στη γενική εικοσαετή παραγραφή (ΑΚ 249), εκτός αν προ-
βλέπεται σε ειδικότερη διάταξη συντομότερη παραγραφή. Επίσης και το δικαίωμα
διάρρηξης του συμβιβασμού υπόκειται σε εικοσαετή παραγραφή κατά την ΑΚ 249
39
.
32. Αν δεν προκύπτει λύση της έριδας των συμβαλλομένων με αμοιβαίες υποχωρήσεις (
ΑΠ 1584/2013
ΝΟΜΟΣ) ή εάν δεν υπάρχει φιλονικία ή αβεβαιότητα (
ΑΠ 1663/2013
ΝΟΜΟΣ) δεν καταρτίζεται η
σύμβαση του συμβιβασμού (
ΕφΠειρ 340/2014
ΝΟΜΟΣ).
33.
ΕφΑθ 10357/1988
ΝΟΜΟΣ.
34. Π.χ.
ΑΠ 138/2014
ΝΟΜΟΣ,
ΑΠ 937/2006
ΧρΙΔ 2006, 803,
ΕφΑθ 10357/1988
ΝΟΜΟΣ,
Κατράς
,
Αγωγές Αστικού Κώδικα και Ενστάσεις, σ. 814.
35. Π.χ. ο δανειστής δέχεται να παραιτηθεί από μέρους της απαίτησής του αν ο οφειλέτης αναλάβει μια
υποχρέωση έναντι ενός τρίτου.
36.
ΑΠ 1253/1987
Ισοκράτης,
ΕφΑθ 3791/2003
ΝΟΜΟΣ,
ΕφΑθ 373/1996
ΕλλΔνη 1997, 1672.
37.
ΑΠ Ολ 2092/1986
Ισοκράτης,
ΑΠ 1375/2000
ΝΟΜΟΣ.
38.
Σταθόπουλος
, Γενικό Ενοχικό, § 18, αρ. 6.
39.
ΕφΑθ 1686/1978
Αρμ 32, 797.
10
11
12