15 / 48
XIII
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Διευθυντή σειράς «Κυπριακό Δίκαιο: Θεωρία και Πράξη»
Η σειρά Κυπριακό Δίκαιο: Θεωρία και Πράξη αποσκοπεί στη δημοσίευση αξιόλο-
γων επιστημονικών συγγραμμάτων που ικανοποιούν τις ανάγκες της πρακτικής έχο-
ντας ως θεμέλιο τους σύγχρονους ακαδημαϊκούς προβληματισμούς και φιλοδοξώντας
να ανταποκρίνονται σε διεθνή κριτήρια ποιότητας. Με βασικό υλικό τις πηγές του κυ-
πριακού δικαίου – αλλά και λαμβάνοντας υπόψη τον επιστημονικό διάλογο διεθνώς
και ιδίως στις «συγγενείς» του κυπριακού δικαίου έννομες τάξεις – τα συγγράμματά
μας φιλοδοξούν να συνεισφέρουν στη συστηματοποίηση και επιστημονική ανάπτυξη
του κυπριακού δικαίου εντός του ευρύτερου πλαισίου που θέτουν οι πολιτισμικές και
εθνικές ρίζες, η δικαιική παράδοση, οι διαρκείς κοινωνικοοικονομικές ανάγκες και το
εξελισσόμενο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Φιλοδοξία μας είναι οι μελέτες και τα εγχειρί-
δια της σειράς να καταστούν έργα αναφοράς (reference works) για τον Κύπριο νομικό
αλλά και να μπορέσουν να εκπροσωπήσουν την κυπριακή νομική παραγωγή διεθνώς.
Το πόνημα του συναδέλφου Κώστα Παρασκευά ανταποκρίνεται σαφώς στους σκοπούς
της σειράς και θα συνεισφέρει ουσιαστικά στην δογματική ανάπτυξη του διοικητικού
δικαίου στην Κύπρο.
Το διοικητικό δίκαιο στην Κύπρο αποτελεί τον βασικότερο θύλακα επιρροής του ηπει-
ρωτικού δικαίου και ως εκ τούτου βασικό πυλώνα του λεγόμενου μεικτού χαρακτή-
ρα του κυπριακού δικαίου. Η βρετανική αποικιακή περίοδος κατέλιπε στο νεοσύστα-
το κράτος θεσμούς και κουλτούρα δημόσιας διοίκησης, όπως και ένα νομικό περιβάλ-
λον και νομικές ελίτ βαθιά επηρεασμένες από την αγγλική νομική παράδοση. Η κλη-
ρονομιά όμως και επιρροή αυτή δεν εκτεινόταν στον χώρο του δικαστικού ελέγχου
διοικητικών πράξεων, ούτε στην συστηματική προσέγγιση της σχετικής νομικής προ-
βληματικής. Στα πλαίσια του Συντάγματος του 1960, το ζήτημα αυτό αντιμετωπίστη-
κε με την ίδρυση ανεξάρτητης δικαιοδοσίας για θέματα συνταγματικού όσο και δη-
μοσίου δικαίου, δηλαδή του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, παράλληλα με
την διατήρηση της αποικιακής δικαστηριακής δομής (με βασική αλλαγή την μετονομα-
σία του Supreme Court σε High Court και την κατάργηση της δικαιοδοσίας του Privy
Council). Η δικαιοδοσία του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου – και κατόπιν του
ενιαίου Ανωτάτου Δικαστηρίου (Supreme Court) – σε υποθέσεις διοικητικού δικαίου
στηρίχθηκε πρωτίστως στο άρθρο 146 και υπήρξε ακυρωτικού χαρακτήρα (recours
en annulation), στα πρότυπα ανωτάτων διοικητικών δικαστηρίων όπως το ελληνικό
Συμβούλιο της Επικρατείας, που αριθμούσε τότε λίγες δεκαετίες βίου με αρκετή επι-
τυχία και ακολουθώντας γαλλικά πρότυπα. Κατά τον χρόνο εκείνο, πολλές διοικητικές
διαφορές και δη αυτές που σήμερα ονομάζονται διοικητικές διαφορές ουσίας εξακο-
λουθούσαν να υπάγονται στα πολιτικά δικαστήρια της Ελλάδας. Έκτοτε βεβαίως το εν
Ελλάδι σύστημα διοικητικής δικαιοσύνης εξελίχθηκε, με την δημιουργία αρχικώς ει-
δικών διοικητικών δικαστηρίων (Φορολογικών) και στην συνέχεια ενός ολοκληρω-