19 / 52
Γ. ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ / Γ. ΣΚΟΥΛΟΥΔΗΣ / Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ
419
–
Κ. Γιαννόπουλος
, Η αντισυνταγματικότητα της διάταξης για την εκ μέρους του ιδιώτη διαδίκου καταβολή
του παραβόλου της έφεσης, Παρατηρήσεις στην απόφαση 647/2004 της Ολομέλειας του ΣτΕ, ΔιΔικ 2004,
σελ. 879 επ. –
Ιδίου
, Νέα αποδεικτικά στοιχεία προς απόδειξη παλαιών πραγματικών ισχυρισμών προβλη-
θέντων πρωτοδίκως και επαναφερομένων στην κατ’ έφεση διοικητική δίκη, ΔιΔικ 2008, 576. –
Πρ. Δαγτό-
γλου
, Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο, 2004. –
Στ. Δεληκωστόπουλος
, Ερμηνεία Κώδικα Διοικητικής Δικο-
νομίας, 2009. –
Ιδίου
, Η αίτηση αναιρέσεως στο Συμβούλιο της Επικρατείας, 2000. –
Κ. Δεσποτόπουλος
,
Φιλοσοφία του Δικαίου (επανέκδοση), 2000. –
Σ. Δραγατσίκη
, Αντικατάσταση των αιτιολογιών κατά το άρ-
θρο 534 ΚΠολΔ, ΕπΑρμ 2005, 357. –
Τ. Ζόμπολας
, Η έφεση κατά τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, 2005. –
Α. Ζύγουρας
, Η απαράδεκτος έφεση και η επιβολή δικαστικών εξόδων, Δ 1997, 546. –
Η. Ηλιακόπουλος
,
Τα προβλήματα από την κατάργηση του θεσμού της αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας, ΝοΒ 1995,
167. –
Β. Καράκωστας
, Για το εκκλητό των αποφάσεων πάνω σε προσφυγές υποθέσεων ΟΓΑ, Δ 1988, 125
.
– Ιδίου,
Οι αποφάσεις διοικητικών πρωτοδικείων στις ασφαλιστικές διαφορές του ΟΓΑ που είναι εκκλητές,
ΕΔΚΑ 1988, 12
. – Ιδίου,
Reformatio in pejus δεδικασμένο και Σύνταγμα, Δ 1993, 364.
– Σ. Καραμέρος,
Η
αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσεως του εκκαλούντος επί απορρίψεως από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο
της αγωγής κατά τον ΚΠολΔ, ΕπΑρμ 2004, 265.
– Α. Καραμιχαλέλης,
Κανόνες διαχρονικού δικαίου στο δι-
οικητικό δικονομικό δίκαιο, ΔιΔικ 1992, 1276.
– Ιδίου,
Πρόσφατες ρυθμίσεις δικονομικών ζητημάτων των
διοικητικών δικαστηρίων (Ν 1867/1989), ΔιΔικ 1989, 1233.
– Κ. Κεραμεύς,
Ένδικα μέσα, 2002.
– Κ. Κερα-
μεύς/Δ. Κονδύλης/Ν. Νίκας,
Ερμηνεία ΚΠολΔ, 2000.
– Γ. Κουκούτσης,
Συμβούλιο της Επικρατείας, Ερμη-
νεία του ΠΔ 18/1989, Σχόλια - Νομολογία κατ’ άρθρο, 2010.
– Ευ. Κουτούπα - Ρεγκάκου,
Το δεδικασμένο
των αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων, 2002.
– Δ. Κράνης,
Εκκλητές αποφάσεις και η αρχή ne bis
in idem - Νομολογιακά πορίσματα, ΕλλΔνη 2009, 974.
– Π. Κωστάκος,
Έφεση και αναίρεση κατ’ αποφάσε-
ως με διατάξεις οριστικές και μη οριστικές, ΕλλΔνη 1990, 249.
– Π. Λαζαράτος,
Η έφεση επί προσφυγής, Δ
1998, 1132.
– Ιδίου,
Παραπομπή εφέσεως προκειμένου να δικασθεί ως τριτανακοπή, Δ 2004, 137.
– Ιδίου,
Πέντε σκέψεις για την πρόσθετη παρέμβαση στη διοικητική δίκη, Δ 1998, 1155.
– Θ. Λαζαρέτος,
Αντίκρου-
ση προσφυγών - Έφεση, ΦορΕπιθ 2006, 1749.
– Κ. Μακρίδου,
Έφεση κατά οριστικών και τελειωτικών απο-
φάσεων επί σωρεύσεως και συνεκδικάσεως αγωγών, ΕλλΔνη 2006, 979.
– Δ. Μανιώτης,
Η άσκηση της πα-
ρεμπίπτουσας αγωγής σε κάθε στάση της πρωτόδικης δίκης και κατ’ έφεση (Μια ερμηνευτική προσέγγιση
του άρθρου 283 παρ. 2 του ΚΠολΔ), Δ 1995, 583.
– Π. Μαρινάκης,
Παράλληλη άσκηση ανακοπής ερημοδι-
κίας και έφεσης. Παρακράτηση εισφοράς υπέρ ΤΠΔΥ επί των ποσών που καταβλήθηκαν αναδρομικά στους
δικαστές προς εξίσωση των αποδοχών τους με τις αποδοχές των ιατρών του ΕΣΥ, ΕΔΚΑ 2003, 648.
– Σ.
Ματθίας,
Ανακοπή ερημοδικίας και έφεση κατά των ερήμην αποφάσεων, ΕλλΔνη 1995, 11.
– Γ. Μητσό-
πουλος,
Κάλυψη δικονομικού απαραδέκτου κατάθεσης δικογράφου έφεσης από δικηγόρο έδρας άλλου
εφετείου, ΝοΒ 2003, 1171.
– Α. Μπακόπουλος,
Ζητήματα από την κατ’ έφεση δίκη, ΕλλΔνη 1992, 1137.
–
Κ. Μπέης,
Διάκριση μεταξύ ισχυρισμών που συνιστούν ανεπίτρεπτη μεταβολή της βάσης της αγωγής και
ισχυρισμών που συνιστούν ένσταση κατά το άρθρ. 6 του Ν 2041/1992, Δ 1994, 844.
– Κ. Μπέης/Ε. Μπαλο-
γιάννη,
Δικονομική βασιμότητα της έφεσης όταν επί εναγωγής περισσοτέρων κατά την ΑΚ 926, το πολυμε-
λές πρωτοδικείο παρέπεμψε τη διαφορά για ορισμένους εναγομένους στο μονομελές πρωτοδικείο ως ερ-
γατική διαφορά, Δ 2004, 641.
– Ι. Πανταζάτος,
Η υποχρέωση της εκ νέου καταβολής παραβόλου στην κατ’
έφεση διοικητική δίκη μετά από αναίρεση εκ μέρους του Συμβουλίου της Επικρατείας της σχετικής εφετεια-
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Β. ΕΝΔΙΚΑ ΜΕΣΑ
Β
1
. Έφεση
[13] ΤΟ ΕΝΔΙΚΟ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΕΦΕΣΗΣ