ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

137

H ομοδικία διακρίνεται σε απλή και αναγκαστική. Στην περίπτωση της

απλής ομοδι-

κίας

, παρά το γεγονός ότι υπάρχει ταυτότητα ή ομοιότητα της πραγματικής ή/και νο-

μικής βάσης των εν δυνάμει

270

περισσοτέρων αγωγών που ενώνονται σε μία, η ένω-

ση αυτή των εν δυνάμει περισσοτέρων αγωγών σε μία δεν είναι υποχρεωτική. Αυτό

σημαίνει ότι αναγνωρίζεται ελευθερία στον ενάγοντα να μην ενωθεί υποχρεωτικά με

άλλους συνενάγοντες στο πλαίσιο της ίδιας αγωγής (αλλά να ασκήσει μόνος του την

αγωγή). Του αναγνωρίζεται επίσης η ελευθερία να μην στρέψει την αγωγή του υπο-

χρεωτικά εναντίον όλων των εν δυνάμει

271

συνεναγομένων (αλλά μόνο εναντίον ενός

ή ορισμένων από αυτούς). Ενόψει των ανωτέρω, η δικονομική συμπεριφορά ενός

από τους (απλούς) ομοδίκους δεν επηρεάζει τη

δικονομική τύχη

των υπολοίπων

(συν)ομοδίκων του. Έτσι, λοιπόν, το ενδεχόμενο απόρριψης της ξεχωριστής αγωγής

που ενδεχομένως ασκήσει ο (απλός) ομόδικος δεν δημιουργεί ακατάλυτο δεδικασμέ-

νο σε βάρος του (συν)ομοδίκου του. Ο (συν)ομόδικος αυτός θα μπορεί να ασκήσει

ξεχωριστή αγωγή, η τύχη της οποίας θα μπορεί να είναι διαφορετική.

Παράλληλα, στο πλαίσιο διαμορφωθείσας απλής ομοδικίας η ενδεχόμενη

παραδο-

χή

ενός από τους (απλούς) ομοδίκους ενός κρίσιμου για την έκβαση της δίκης πραγ-

ματικού περιστατικού δεν λειτουργεί ως αποδεικτικό μέσο σε βάρος του (συν)ομοδί-

κου. Ο τελευταίος στο πλαίσιο της ίδιας δίκης μπορεί παραδεκτώς να αρνηθεί τη βα-

σιμότητα του περιστατικού αυτού και με τον τρόπο αυτό να μεταφέρει το βάρος της

απόδειξης στον αντίδικο αυτού και του (συν)ομοδίκου του, που προέβη στην παρα-

δοχή. Ο αντίδικος, όμως, αυτός θα φέρει το βάρος της απόδειξης μόνο απέναντι στον

(συν)ομόδικο που αρνήθηκε τη βασιμότητα και όχι απέναντι σε αυτόν που παραδέ-

χθηκε το πραγματικό περιστατικό. Στην περίπτωση αυτή, εάν το Δικαστήριο δεν πει-

σθεί από τα αποδεικτικά μέσα (τη μαρτυρία) που θα εισφέρει ο αντίδικος των απλών

αυτών (συν)ομοδίκων, προκειμένου να αποδείξει το αμφισβητούμενο από τον ένα

από αυτούς πραγματικό περιστατικό, τότε το Δικαστήριο ενδεχομένως εκδώσει δια-

φορετικές αποφάσεις αναφορικά με τους δύο αυτούς απλούς (συν)ομοδίκους: Θα εί-

ναι δυνατόν, δηλαδή, να γίνει δεκτή η αγωγή κατά του απλού ομοδίκου που παρα-

δέχθηκε το κρίσιμο για την έκβαση της δίκης πραγματικό περιστατικό και να απορ-

ριφθεί η αγωγή κατά του (συν)ομοδίκου του, ο οποίος αρνήθηκε τη βασιμότητα του

περιστατικού αυτού.

Αντίθετη είναι η δικονομική κατάσταση αναφορικά με την

αναγκαστική ομοδικία

Δεσμός αναγκαστικής ομοδικίας ενώνει τους ομοδίκους όταν το δικαίωμα ή η υπο-

χρέωση που τους ενώνει είναι όχι μόνο κοινή αλλά και αδιαίρετη. Στην περίπτωση

της αναγκαστικής ομοδικίας είναι υποχρεωτική η ένωση (συμπερίληψη) στο δικό-

γραφο της ενιαίας αγωγής των περισσοτέρων του ενός προσώπων ως εναγόντων ή/

και ως εναγομένων. Όταν λόγω του αδιαίρετου του κοινού δικαιώματος ή της κοινής

270. Αναφερόμεθα στις περισσότερες της μιας αγωγές που είναι δυνατόν (θα μπορούσαν) να εγερ-

θούν, ενόψει του ότι οι ενάγοντες ή/και οι εναγόμενοι είναι περισσότεροι του ενός εκατέρω-

θεν.

271. Αναφερόμεθα στα πρόσωπα, τα οποία λόγω κοινής υποχρέωσης θα μπορούσαν να ενωθούν

(συμπεριληφθούν) ως συνεναγόμενοι σε ένα δικόγραφο αγωγής.