ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

135

ούτε στο Δικηγόρο που θα ορισθεί από το Δικαστήριο για να τον υπερασπίσει ούτε

σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο.

Το διάταγμα του Δικαστηρίου περί αναγνώρισης στον Αιτητή του δικονομικού καθε-

στώτος του απόρου είναι δυνατόν να

ανακληθεί

οποτεδήποτε. Εάν ο Δικηγόρος που

ορίζεται από το Δικαστήριο για τον Αιτητή ανακαλύψει ότι δεν συντρέχουν οι προϋ-

ποθέσεις για την αναγνώριση του καθεστώτος αυτού, τότε οφείλει να

ανακοινώσει

εγγράφως

το γεγονός αυτό στο Δικαστήριο. Διακοπή, συμβιβασμός και διακανονι-

σμός Αγωγής καθώς και άσκηση Έφεσης από πρόσωπο που έχει αναγνωρισθεί ως δι-

κονομικώς άπορος προϋποθέτει την άδεια του Δικαστηρίου. Ο ορισθείς Δικηγόρος

του δικονομικώς απόρου δύναται μετά από έγκριση του Δικαστηρίου να αμειφθεί

για τις υπηρεσίες του προς τον άπορο από τα χρήματα ή άλλα περιουσιακά στοιχεία

που τυχόν ανακτήσει ο Αιτητής ως αποτέλεσμα της δίκης. Όμως, η αμοιβή που θα

του καταβληθεί δεν θα μπορεί να υπερβαίνει το

της αξίας της περιουσίας που τυ-

χόν θα ανακτηθεί.

9. ΠΛΗΘΥΝΣΗ ΑΡΙΘΜΟΥ ΔΙΑΔΙΚΩΝ (ΟΜΟΔΙΚΟΥΝΤΕΣ

ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΝΤΕΣ ΔΙΑΔΙΚΟΙ)

Το σύνηθες σκηνικό της δίκης εμφανίζει δύο διαδίκους, έναν ενάγοντα και έναν ενα-

γόμενο. Αρκετές φορές, όμως, συμβαίνει εκούσια ή ακούσια πλήθυνση του αριθμού

των εκατέρωθεν διαδίκων, δηλαδή του ενάγοντα ή/και του εναγομένου. Η

Διάταξη 9

των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας αναφέρεται στην περίπτωση που υφίσταται διεύ-

ρυνση του αριθμού των διαδίκων στο πλαίσιο «

Ομοδικία

ς» ή «

Παρέμβασης

», υπό

την έννοια ότι στο πλαίσιο της ίδιας δίκης υφίστανται πλέον του ενός Ενάγοντες ή και

πλέον του ενός Εναγόμενοι.

Α. Ομοδικία

Ως Ομοδικία νοείται καταρχήν η συμπερίληψη σε ένα δικόγραφο Αγωγής

περισσοτέ-

ρων του ενός Εναγόντων

, δυνατότητα που προβλέπεται στο θεσμό 1 της Διάταξης 9.

Αυτή η συμπερίληψη είναι επιτρεπτή όταν υπάρχει ταυτότητα ή ομοιότητα της

πραγ-

ματικής

ή/και

νομικής βάσης

των περισσοτέρων αγωγών που θα ενωθούν σε μία.

Συγκεκριμένα, προϋπόθεση της συμπερίληψης είναι το αγώγιμο και επίδικο δικαί-

ωμα

268

να στηρίζεται είτε στον ίδιο κανόνα δικαίου είτε στο ίδιο γεγονός ή στην ίδια

συναλλαγή. Σε περίπτωση που ο Εναγόμενος θεωρήσει ότι μια τέτοια συμπερίληψη

όχι μόνο δεν προάγει την εν γένει «οικονομία» της Δίκης, αλλά αντίθετα δυσχεραίνει

ή επιβραδύνει την εκδίκαση της Αγωγής, τότε μπορεί να ζητήσει από το Δικαστήριο

να διατάξει την ξεχωριστή εκδίκαση της Αγωγής ή όποιο άλλο μέτρο φανεί σε αυτό

κατάλληλο. Ως ξεχωριστή εκδίκαση στην προκειμένη περίπτωση νοείται η διάσπα-

268. Αγώγιμο είναι το δικαίωμα, η ικανοποίηση του οποίου είναι δυνατόν να επιδιωχθεί μέσω

έγερσης Αγωγής, ενώ επίδικο είναι το δικαίωμα, όταν ήδη επιδιώκεται η ικανοποίησή του

στο πλαίσιο ήδη ανοιγείσας Δίκης, μετά την έγερση Αγωγής.