Previous Page  37 / 44 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 37 / 44 Next Page
Page Background

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

140

νομικά του δικαιώματα ή τα οικονομικά του συμφέροντα. Αυτό θα ισχύσει ιδιαιτέ-

ρως στην περίπτωση που υπάρχουν υπό αμφισβήτηση ή επηρεάζονται ιδιοκτησια-

κά δικαιώματα ή συμφέροντα σε περιουσία, όπου οι νόμιμοι ιδιοκτήτες πρέπει να

αντιπροσωπεύονται. Όπως προαναφέρθηκε, αναφορικά με το εάν ένας διάδικος εί-

ναι αναγκαίος ή όχι, το Δικαστήριο διατηρεί

διακριτική ευχέρεια

. Στο πλαίσιο της αγ-

γλικής νομολογίας έχουν αναπτυχθεί διάφορες σχολές νομικής σκέψης για τον τρό-

πο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου. Η βασική διάκριση μετα-

ξύ τους έχει να κάνει με το μέγεθος της διακριτικής ευχέρειας που αναγνωρίζεται

278

.

Στην Κύπρο επικράτησε η σχολή που αναγνωρίζει ευρεία διακριτική ευχέρεια στο

Δικαστήριο

279

.

Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, η προσθήκη διαδίκου σύμφωνα με τον

θεσμό 10 της Διάταξης 9 γίνεται, όταν κρίνεται ως αναγκαία, προκειμένου να κατα-

στήσει το Δικαστήριο πλήρως ικανό να εκδικάσει και διευθετήσει με

αποτελεσμα-

τικότητα

όλα τα εγειρόμενα ζητήματα στο πλαίσιο μιας αγωγής. Εφόσον επιλεγεί

από το Δικαστήριο η προσθήκη συνεναγομένου, αυτό έχει δεδομένες και ουσιαστι-

κές δικονομικές συνέπειες και δεν μπορεί να λειτουργεί για περιορισμένο σκοπό

280

.

Περαιτέρω, έχει κριθεί ότι η προσθήκη συνεναγομένου δεν μπορεί να γίνει μετά την

ολοκλήρωση της υπόθεσης

281

.

Τέλος, αναφορικά με τη

διαδικασία των εκλογών

και τις εντεύθεν αμφισβητήσεις,

είναι άξιο λόγου ότι οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας έχουν εφαρμογή και στην εκ-

δίκαση εκλογικών αιτήσεων, η οποία ρυθμίζεται από τον «Περί Εκλογής Μελών

της Βουλής των Αντιπροσώπων (Εκλογικαί Αιτήσεις) Διαδικαστικό Κανονισμό»

του 1981. Τυγχάνει, λοιπόν, εφαρμογής και σε τέτοιες περιπτώσεις ο θεσμός 10 της

Διάταξης 9, που παρέχει την εξουσία στο Δικαστήριο για την έκδοση

διατάγματος

περί συνένωσης

(προσθήκης) προσώπου ως διαδίκου. Η συνένωση αυτή συναρτά-

ται άμεσα με την θεραπεία που επιδιώκεται, η οποία στην περίπτωση εκλογικής αίτη-

σης είναι η ακύρωση της εκλογής προσώπου στο βουλευτικό αξίωμα. Μόνο πρόσω-

πα

αμέσως αναμεμειγμένα

στην εκλογική αυτή διαφορά έχουν λόγο στη δίκη για την

επίλυσή της. Μάλιστα, όσο σπουδαία και εάν είναι τα ζητήματα που εξετάζονται στο

πλαίσιο της εκλογικής αυτής δίκης, αυτά δεν μπορούν να διευρύνουν το πλαίσιο ού-

τε επεκτείνουν το πεδίο της δίκης, κατά τρόπο ώστε να καταστεί επιτρεπτή η προσθή-

κη «άσχετων» με την υπόθεση προσώπων ως διαδίκων

282

.

278. Βλ. Amon v. Raphael & Tuck and Sons Ltd [1956] 1 All E.R. 273 και Gurtner v. Circuit [1968] 1

All E.R. 328.

279. Βλ. «Mepa Underwriting Management Ltd κ.α. v. Αγροτικής Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας

Γενικών Ασφαλειών» (1997) 1 (Β) Α.Α.Δ. 772 και «Korkut v. Γεωργίου» (2007) 1 (Β) Α.Α.Δ.

1213.

280. Βλ. «Θεοφάνους v. Γεωργίου και άλλου», Πολιτική Εφεση αρ. 38/2007, ημερ. 06.06.2011.

281. Βλ. «Πελεκάνος και άλλοι v. Πελεκάνου» (2006) 1 (Α) Α.Α.Δ. 390.

282. Βλ. «Μαυρογένη v. Βουλής των Αντιπροσώπων και άλλων» (Αρ.2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 1034.