Previous Page  35 / 44 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 35 / 44 Next Page
Page Background

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

138

υποχρέωσης υφίσταται δεσμός αναγκαστικής ομοδικίας, τότε η

δικονομική συμπε-

ριφορά

του ενός αναγκαίου ομοδίκου

δεσμεύει

τον (συν)ομόδικό του και καθορίζει

πλήρως τη δικονομική του τύχη. Έτσι, λοιπόν, η παραδοχή του ενός αναγκαίου ομο-

δίκου αναφορικά με τη συνδρομή ενός γεγονότος λειτουργεί ως παραδοχή και εκ μέ-

ρους του (συν)ομοδίκου του. Παράλληλα, η απόφαση που θα εκδοθεί θα είναι υπο-

χρεωτικώς ίδιου περιεχομένου για όλους τους αναγκαίους (συν)ομοδίκους.

Κριτήριο διάκρισης

μεταξύ απλής και αναγκαστικής ομοδικίας είναι το

διαιρετό

ή

μη του κοινού δικαιώματος ή της κοινής υποχρέωσης

272

. Το κριτήριο αυτό εφαρμό-

ζεται με την προσφυγή στους κανόνες του ουσιαστικού αστικού δικαίου. Έτσι, λοι-

πόν, στην περίπτωση ύπαρξης περισσοτέρων του ενός εκτελεστών διαθήκης έχουμε

δεσμό αναγκαστικής ομοδικίας, υπό την έννοια ότι οι εκτελεστές διαθήκης αυτοί μό-

νο από κοινού μπορούν να εναγάγουν ή να εναχθούν. Το αυτό συμβαίνει στην περί-

πτωση των ομόρρυθμων συνεταίρων ενός συνεταιρισμού. Αντίθετα, στην περίπτω-

ση πρωτοφειλέτη και εγγυητή μιας οφειλής υπάρχει κατάσταση απλής ομοδικίας : O

δανειστής μπορεί να εναγάγει είτε μόνο τον πρωτοφειλέτη είτε μόνο τον εγγυητή είτε

από κοινού και τον πρωτοφειλέτη και τον εγγυητή.

Αξίζει, τέλος, να γίνει αναφορά στην περίπτωση όπου υπάρχει αμφιβολία περί του

ποίος ή ποιοί από περισσότερα του ενός πρόσωπα που ενεπλάκησαν σε ένα επει-

σόδιο ευθύνεται για ένα ζημιογόνο γεγονός. Ενόψει αυτής της αμφιβολίας, ο ζημιω-

θείς έχει, σύμφωνα με το θεσμό 3 της Διάταξης 9, τη δυνατότητα να εγείρει μια

«δι-

αζευκτική» αγωγή

εναντίον όλων των εμπεπλεγμένων στο επεισόδιο προσώπων. Το

Δικαστήριο θα αποφανθεί ποιος ή ποιοί (ενδεχομένως και όλοι) από τους (συν)ενα-

γομένους έχει ή έχουν ευθύνη αποζημίωσης ως υπαίτιος ζημιογόνου αδικοπραξίας.

Στην περίπτωση αυτή το Δικαστήριο, εάν αποφανθεί ότι μόνο ένας από τους (συν)

εναγομένους είναι υπαίτιος, είναι πιθανό να διατάξει τον υπαίτιο να καταβάλει και τα

δικαστικά έξοδα του (συν)εναγομένου του, που κρίθηκε αμέτοχος της σχετικής ευθύ-

νης, εκδίδοντας ένα Διάταγμα με την ονομασία “

Bullock Order

273

.

Β. Παρέμβαση

Σε περίπτωση αμφισβήτησης της έγερσης Αγωγής στο όνομα του κατάλληλου

Ενάγοντα, τότε είναι δυνατή μετά από άδεια του Δικαστηρίου η υποκατάσταση ή

προσθήκη ενός άλλου προσώπου ως Ενάγοντα (ως μοναδικού πλέον Ενάγοντα ή ως

Συνενάγοντα). Προϋπόθεση είναι, σύμφωνα με το θεσμό 2 της Διάταξης 9, α) η τεκ-

μηρίωση της ύπαρξης καλής πίστης όσον αφορά τη λανθασμένη έγερση της Αγωγής

στο όνομα του αρχικού (μοναδικού) Ενάγοντα και β) η κρίση ότι μια τέτοια υποκατά-

σταση ή προσθήκη είναι αναγκαία για την επίλυση της επίδικης διαφοράς. Η κατά τα

ανωτέρω εκτεθέντα υποκατάσταση ή προσθήκη ως Ενάγοντα ενός άλλου προσώπου

272. Βλ. σχετικά:

N. Ν

ΙΚΑ

, «Εγχειρίδιο Πολιτικής Δικονομίας», 2

η

έκδοση, 2016 (εκδόσεις Σάκ-

κουλα, Αθήνα - Θεσσαλονίκη).

273. Η ονομασία αυτή είναι δάνεια από ομώνυμη απόφαση της αγγλικής νομολογίας. Βλ. σχετικά:

Α. Μ

ΑΡΚΙΔΗ

, «Διαλέξεις Πολιτικής Δικονομίας», σελ. 6 (Λευκωσία 2003).