ΟΙ ΟΜΙΛΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ

Ευάγγελος Περάκης 735

μικότητα των μελών του ομίλου (πολλαπλότητα). Μια δεύτερη είναι η έμφαση

στο όλο (ενότητα). Η

κα Χατζηνικολάου-Αγγελίδου

πρότεινε ένα τρίτο δρόμο.

Πρώτη προσέγγιση, η έμφαση στην ατομικότητα. Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν

υπάρχει δυσπιστία απέναντι στον όμιλο, υπάρχει δηλ. ο φόβος ότι ο όμιλος

δεν αποτελεί οργανωτικό σχήμα, αλλά τρόπο αποφυγής εκπλήρωσης υπο-

χρεώσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το transfer pricing (που ακού-

σαμε από την

κα Πέρρου

). Το transfer pricing τι είναι; Είναι ένα τρόπος απο-

κατάστασης οικονομικών αποτελεσμάτων εκεί όπου ομαλά θα έπρεπε να είχαν

προκύψει με βάση υπολογισμούς τιμολόγησης arm’s length, και όχι εκεί όπου

ο όμιλος θέλει και στις τιμές που θέλει. Το αποτέλεσμα γυρίζει στο μέλος του

ομίλου και ο όμιλος γίνεται εύθραυστος και αποδομείται.

Μια δεύτερη και πιο συχνή προσέγγιση είναι η αντίστροφη: Ο νόμος ή η νομο-

λογία (ή και η πρακτική) προσέχουν το ενιαίο του ομίλου και προσφέρουν ειδι-

κές καθολικές λύσεις. Ένα παράδειγμα είναι οι ενοποιημένες οικονομικές κα-

ταστάσεις, που όπως μας εξήγησε ο

κ.Αληφαντής

, απεικονίζουν τη συνολι-

κή περιουσιακή κατάσταση του ομίλου. Ένα άλλο είναι το ζήτημα του ΕργΔ,

στο οποίο κινήθηκε η εισήγηση του

κ.Τραυλού-Τζανετάτου

. Ο

κ. Τραυλός-

Τζανετάτος

διαπιστώνει μια «ξεχωριστή πραγματολογική και αξιολογική δυ-

ναμική» του ομίλου, που δημιουργεί το αίτημα της προστασίας της θέσης ερ-

γασίας. Αυτό ρευστοποιεί το εργοδοτικό πρότυπο και οδηγεί στην ανάγκη άρ-

σης της νομικής προσωπικότητας, ώστε να φτάσει κανείς στον πραγματικό ερ-

γοδότη. Πολλά επιμέρους προβλήματα ακολουθούν το μονοπάτι αυτό, όπως

π.χ. είναι το ενδεχόμενο υποχρέωσης του πραγματικού εργοδότη να τοποθε-

τήσει τον εργαζόμενο σε άλλη εταιρία του ίδιου ομίλου αντί να τον απολύσει,

η ενιαία συλλογική διαπραγμάτευση, θέματα απεργιών κ.ά. Πρέπει εδώ να πω

ότι η νομολογία (και του ΑΠ) έχει βρει τρόπο για την κοινή ευθύνη των μελών

του ομίλου απέναντι στον εργαζόμενο, και αυτή είναι η θεώρηση των εταιριών

του ομίλου ως μελών μιας ομιλικής εταιρίας, κάτι όμως που και ο

κ. Τραυλός-

Τζανετάτος

και ο ομιλών (εκτός του παρόντος συνεδρίου) έχουν αποκρούσει.

κ.Σουφλερός

μας είπε για την ενότητα του ομίλου ως ενιαίας επιχείρησης

στο δίκαιο του ανταγωνισμού, ώστε να μη νοούνται συμπράξεις μεταξύ εται-

ριών του αυτού ομίλου, ενώ, όπως και στο εργατικό, αναζητείται ο έχων την

αποφασιστική επιρροή (κανονικά η μητρική) για τον καταλογισμό παραβατι-

κής συμπεριφοράς των άλλων εταιριών. Η ενιαία θεώρηση φαίνεται και στο

ζήτημα των συγκεντρώσεων, αφού και εκεί οι κανόνες δεν εφαρμόζονται σε

περίπτωση συγχώνευσης εταιριών του αυτού ομίλου.

Είδαμε και το φορολογικό ζήτημα. Όπως μας είπε ο

κ.Τσουρουφλής

, δεν

υπάρχει ακόμη ολοκληρωμένη ρύθμιση για τους ομίλους, όμως το φορο-

λογικό δίκαιο πηγαίνει προς τα εκεί – τη φορολογική ενοποίηση, την tax