ΟΙ ΟΜΙΛΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ

736 Συμπεράσματα του 26

ου

Συνεδρίου Εμπορικολόγων

consolidation, ώστε ο όμιλος επιχειρήσεων να αντιμετωπίζεται ως ενιαία οικο-

νομική και επιχειρηματική οντότητα, ως ένας και μοναδικός φορολογούμενος.

Αυτή λοιπόν είναι η δεύτερη προσέγγιση, η έμφαση στην καθολικότητα.

κα Χατζηνικολάου-Αγγελίδου

όμως μας μίλησε και για τον τρίτο δρόμο: Αν

η θεώρηση του ομίλου ως όλου σκοντάφτει σε δυσκολίες, είναι δυνατόν με δι-

άφορες μεθόδους να φτάσει κανείς στο όλο. Αυτό φαίνεται στα δύο παραδείγ-

ματα που ανέφερε

η κα Χατζηνικολάου-Αγγελίδου

, της ευθύνης και της πτώ-

χευσης.

Σε ζητήματα ευθύνης διαπιστώνει το εύλογο: Την αδυναμία αυτόματης διά-

χυσης της ευθύνης στον όμιλο, ώστε για κάθε χρέος ενός μέλους του ομίλου

να ευθύνονται και τα άλλα, ώστε π.χ. η μητρική να είναι συνυπεύθυνη για τα

χρέη των θυγατρικών της ή και αντίστροφα. Όμως η συλλογική ευθύνη μπορεί

να προκύψει από κατασκευές, όπως η άρση της νομικής προσωπικότητας, η

ευθύνη λόγω κακής διαχείρισης ή πρόκλησης αφερεγγυότητας, αλλά και (και

μάλιστα κυρίως) από συμβατικές διευθετήσεις, όπως εγγυήσεις, «ρήτρες ομί-

λου», δηλώσεις πατρωνίας κλπ. Αυτά τα ακούσαμε και από τον

κ.Φράγκο

που έδειξε πώς σε περίπτωση εξωομιλικής χρηματοδότησης του ομίλου, ο χρη-

ματοδότης, δηλ. η τράπεζα, δεν αντιμετωπίζει τα μέλη του ομίλου χωριστά,

αλλά φροντίζει ώστε η εξασφάλισή του να προέλθει από την ενότητα, που έχει

τη δική της δυναμική.

Παρόμοια συμβαίνουν κατά την

κα Χατζηνικολάου-Αγγελίδου

και με την πτώ-

χευση του ομίλου, ένα σπουδαίο ζήτημα, που διαπραγματεύθηκαν και άλλοι

εισηγητές, αλλά και παρεμβαίνοντες. Και εδώ η μεν ενιαία πτώχευση είναι

αδύνατη, αφού ο όμιλος δεν είναι ν.π., είναι όμως τελικά εφικτή η συνολι-

κή διαχείριση των επιμέρους πτωχεύσεων με διαδικαστικούς τρόπους, π.χ.

με κοινή αίτηση πτώχευσης, με ενιαία απόφαση για υπαγωγή σε πτώχευση,

ή με επικοινωνία, αμοιβαία πληροφόρηση και συνεργασία των δικαστηρίων

και των συνδίκων, με ενιαίο σύνδικο, με ενιαία διοίκηση των περιουσιών,

κλπ. Την προσέγγιση αυτή ακολουθεί κατά πολύ και ο νεότερος Κανονισμός

2015/848/ΕΕ.

Η τρίτη αυτή προσέγγιση συνεπώς δεν αρκείται στη διαπίστωση των χωριστών

νομικών προσώπων, ούτε όμως και φιλοδοξεί την τήξη των μελών του ομίλου

σε μια οντότητα, αλλά επιδιώκει με διάφορους μηχανισμούς, ουσιαστικού και

δικονομικού δικαίου, ή και συμβατικές διευθετήσεις να δώσει πνοή στον όμιλο

ως ενότητα,

να κατασκευάσει

την ενότητα – και δεν χωράει αμφιβολία ότι η λύ-

ση αυτή είναι η καταλληλότερη και η πιο εύπλαστη σε πολλές περιπτώσεις δύ-

σκολων προβλημάτων, όπως η πτώχευση των ομίλων.