Αυτό το οποίο δεν μπορεί να καταγραφεί με απόλυτη ακρίβεια είναι πό-
σες, από τις καθιερωθείσες στη νομική εσπιστήμη, εκφράσεις, προέρχονται,
αμιγώς, από την ιστορική περίοδο της Ρωμαϊκής εποχής, και πόσες απηχούν
απόψεις Βυζαντικών νομικών κειμένων ή της Λατινικής γραμματείας του
Μεσαίωνακαι τηςΑναγέννησης ήαποτελούνπροϊόντα (κατάπάσαπερίπτω-
ση μεταγενέστερης ιστορικά) ανασύνθεσης και επαναδιατύπωσης παλαι-
ότερων νομικών επιγραμμάτων. Ούτως ή άλλως η συχνή και επαναλαμβα-
νόμενη χρήση μιας «λατινογενούς» (έστω και αδήλου πηγής ή «ορφανής»)
έκφρασης στα νομικά κείμενα της προσδίδει το αναγκαίο κύρος της «Λατινι-
κής» προέλευσης. Άλλωστε όλοι οι ανάλογοι σχετικοί νομικοί όροι, τελικώς,
αποδίδουν τη λογική και την εσωτερική υφή του Ρωμαϊκού δικαίου.
Όσον αφορά την κατάταξη των λημμάτων στην Ελληνο-Λατινική διά-
σταση, αυτή έλαβε χώρα με βάση τον ισχύοντα γλωσσικό κώδικα και κατά
συνέπεια η μία και αυτή λέξη (πχ. error =σφάλμα, λάθος, κλπ.), συναντάται
σε περισσότερα και διαφορετικά σημεία, ανάλογα με τις διαφορετικές εκ-
δοχές, εκφράσεις της στην τρέχουσα καθομιλουμένη (πότε δηλ. ως σφάλ-
μα και πότε ως λάθος).
Εν κατακλείδι, ας μου επιτραπεί να κάνω χρήση της γνωστής ρήσης
του αείμνηστου Στέφανου Κουμανούδη (συντάκτου ενός εκ των πλέον
γνωστών και βασικών λεξικών της Λατινικής γλώσσας)
«έρρωσθε οι χρη-
σόμενοι τωβιβλίω και συγγνωμονικώς διάκεισθο τωπονήσαντι»
1
.
Θρασύβουλος Θ. Κονταξής,
Δικηγόρος, ΔΝ
1. Σε ελεύθερη απόδοση: να έχετε υγεία οι αναγνώστες και να είστε επιεικείς με
τον συγγραφέα.
