25 / 28
Η περιστολή των δικαιωμάτων και των ελευθεριών λόγω της επίκλησης της ασφάλειας
159
την «ασφάλεια των ελευθεριών»
162
και το άρ. 7 που αναφέρει ότι η Εκτελεστική Εξου-
σία είναι υπεύθυνη για την «ασφάλεια και ειρήνη της χώρας»
163
.
Όσον αφορά τη Γαλλία, την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης (βλ. Muller 1963b:379
επ.), η άποψη που επικράτησε στη Συνέλευση, ήταν ότι η ελευθερία προσδιορίζεται
μέσω της ασφάλειας. Αν και κατά τη σύνταξη του κειμένου της διακήρυξης υποστη-
ρίχθηκε καταρχήν η θέση ότι η ασφάλεια δεν είναι ατομικό δικαίωμα, λόγω του ότι η
κοινότητα αποβλέπει στην προστασία όλων των δικαιωμάτων δηλαδή τα δικαιώματα
του καθενός, τελικά τόσο στη διακήρυξη των δικαιωμάτων όσο και στα επαναστατικά
Συντάγματα (από το 1789 έως το 1799 ψηφίστηκαν 3 Συντάγματα: το 1791, το 1793
και το 1795) υιοθετήθηκε η άποψη ότι η ασφάλεια είναι ένα πρωταρχικό δικαίωμα
πάνω στο οποίο οικοδομείται όλη η δικαιοταξία (Robbers 1987:73, 79 και Αλιβιζάτος
2011:195 επ.). Σημείο καμπής το 1789 στη Γαλλία ήταν η ασφάλεια δικαίου, δηλαδή ο
νόμος ως εγγυητής που ενσωματώθηκε και στην παράγραφο 2 της Γαλλικής Διακήρυ-
ξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη της 26
ης
Αυγούστου 1789 το οποίο
ανέφερε: Παράγραφος 2: Σκοπός κάθε πολιτικής οργάνωσης είναι η διαφύλαξη των
φυσικών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τα δικαιώματα αυτά είναι
η ελευθερία, η ιδιοκτησία, η ασφάλεια και η αντίσταση στην καταπίεση (μεταφράζεται
και ως τυραννία)» (αναλυτικότερα σε Δουζίνα 2006:132, Hague and Harrop 2011:133).
Ακολούθως, το άρ. 4 προστάτευε την ελευθερία και το άρ. 12 την ασφάλεια. Το άρθρο
4 αφορούσε την ελευθερία: «Άρθρο 4 - Ελευθερία σημαίνει το να μπορεί να πράττει
το κάθε άτομο οτιδήποτε δε βλάπτει ένα άλλο άτομο. Έτσι, η άσκηση των φυσικών
δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου θέτει σαν όριο το σημείο εκείνο, από το οποίο αρχίζει
η άσκηση των ίδιων δικαιωμάτων για το άλλο άτομο. Το όριο αυτό δεν καθορίζεται
estate is entitled, and above all we desire to and do preserve sacred and intact the rights to
personal security, to personal liberty,
and to property, landed and movable, even as they have
been the title of all from time immemorial, affirming most solemnly that we shall permit no
change or exception in law against anyone’s property, and that the supreme national authority
and the government instituted by it shall lay no claims to any citizen’s property in part or in
whole under pretext of
jurium regalium
[royal rights] or any other pretext whatever. Wherefore
we do respect, assure and confirm the personal security of, and all property by rights belonging
to, anyone, as the true bond of society, as the pupil [
źrenica
] of civil liberty, and we desire that
they remain respected, ensured and inviolate for all time to come. We recognize the nobility
as the foremost defenders of liberty and of this Constitution, and we charge unto the virtue,
citizenship and honor of every nobleman the reverence of its sanctity and the safeguarding of its
durability, as the sole bulwark of the country and of our liberties».
162. III. The Cities and Their Citizens
«We desire to maintain in its entirety, and declare to be part of this Constitution, the law passed
at the present sejm under the title,
Our Free Royal Cities in the States of the Commonwealth
,
as a law that provides new, genuine and effective force to the free Polish nobility for the security
of their liberties and the integrity of our common country».
163. VII. The King, the ExecutiveAuthority
«(…) The executive authority shall not enact or interpret laws, impose taxes or levies by any
name, contract public debts, alter the distribution of treasury revenues established by the
Sejm, wage war, or
definitive
[ly] conclude peace or treaties or any diplomatic act. It shall be
free to conduct only interim negotiations with foreign states, and to take temporary and timely
measures requisite for the security and peace of the country, of which it shall inform the next
assembly of the Sejm».