Previous Page  18 / 22 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 18 / 22 Next Page
Page Background

ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

86

ικανότητας καταλογισμού) υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος (: δόλος

– πρόσθετος σκοπός), όπως και η περίπτωση του από αμέλεια εγκλήματος

22

.

Εξάλλου, η διάταξη του άρθρου 69 ΠΚ, απαιτεί για την επιβολή του μέτρου

το τελεσθέν πλημμέλημα να απειλείται στο νόμο με ποινή

ανώτερη από έξι μή-

νες

. Διχογνωμία επικρατεί ως προς το εάν οι έξι μήνες αποτελούν

το ανώτατο

ή το κατώτατο όριο

της προβλεπόμενης (για το πλημμέλημα) ποινής. Αν αφή-

σει κανείς κατά μέρος όσους προσπερνούν το πρόβλημα αρκούμενοι σε επα-

νάληψη του ασαφούς γράμματος του νόμου

23

, δύο τάσεις διαμορφώθηκαν στα

πλαίσια προσεγγίσεως του συγκεκριμένου ζητήματος: κατά μία (μη κρατού-

σα) άποψη, ο νόμος αναφέρεται σε πλημμελήματα, για τα οποία η

ανώτερη

προβλεπόμενη ποινή

υπερβαίνει τους έξι μήνες

24

. Η κρατούσα, ωστόσο, σε

επιστήμη

25

και νομολογία

26

εκδοχή περιορίζει το πεδίο εφαρμογής του άρθρου

69 ΠΚ μόνο στα πλημμελήματα, για τα οποία απειλείται

ελάχιστη ποινή του-

λάχιστον έξι μηνών

. Πέραν της «ανοιχτής» διατυπώσεως της διατάξεως, τη

βασιμότητα της κυρίαρχης αντιλήψεως ενισχύουν και ουσιαστικής υφής επι-

χειρήματα, όπως: από τη μια, η αρχή της αναλογίας, η οποία υπαγορεύει την

επιβολή του επαχθούς μέτρου της φυλάξεως μόνο στα βαρύτερα των πλημμε-

λημάτων, και από την άλλη, η εκτίμηση πως μόνον η διάπραξη ενός σοβαρού

πλημμελήματος επιτρέπει τη συναγωγή της επικινδυνότητας του δράστη και

θεμελιώνει την πρόγνωση για την τέλεση και άλλων σοβαρών πλημμελημά-

των, η αποτροπή των οποίων επιβάλλει τη φύλαξη του ακαταλογίστου

27

.

(ii)

Δεύτερη προϋπόθεση είναι η

απαλλαγή

του δράστη από την ποινή για

το έγκλημα που έχει τελέσει

λόγω νοσηρής διαταράξεως των πνευματικών

του λειτουργιών

(: άρθρο 34 ΠΚ)

ή κωφαλαλίας

(: άρθρο 33 παρ. 1 ΠΚ), εξαι-

τίας των οποίων κρίνεται ότι δεν μπορούσε να αντιληφθεί το άδικο των πράξε-

ών του ή να ενεργήσει σύμφωνα με την αντίληψή του για το άδικο αυτό

28

. Αν

22. Για το όλο θέμα βλ.

Δέδε

, ό.π., ΝοΒ 1963, 369 επ.,

Κάβουρα

, ό.π.,

Τζαννετή

, ό.π.

(και εκεί παραπομπές στις θέσεις που διατυπώθηκαν στα πλαίσια ερμηνείας και

εφαρμογής της § 63 StGB).

23. Έτσι οι:

Γάφος

(Ποινικόν Δίκαιον, Γενικόν Μέρος, τεύχ. Β΄, 1975, σελ. 581),

Μπουρόπουλος

(ΕρμΠΚ, τόμ. Α΄, σελ. 176) και

Τούσης/Γεωργίου

(ό.π., σελ. 228).

24. Βλ.

Κονταξή

, ΠΚ, τόμ. Α΄, 2000, σελ. 705, ΠλημΘεσ 1384/1983 ΠοινΧρ 1984, 759.

25. Βλ.

Κάβουρα

, ό.π.,

Καϊάφα-Γκμπάντι

, ό.π.,

Κατσαντώνη

, ό.π.,

Κοσμάτο

, ό.π.,

Παρασκευόπουλο

, σε Μαργαρίτη/Παρασκευόπουλο, ό.π.,

Παύλου

, Παρατηρήσεις

στην ΠλημΘεσ 618/1990, Υπερ 1991, 68 επ.,

Συμεωνίδου-Καστανίδου

, ό.π.,

Τζαννετή

, ό.π.

26. Βλ. ενδεικτικά: ΠλημΧαλκιδ 149/1985 Αρμ 1985, 760, ΠλημΚαστ 39/1997 Υπερ 1998,

105, ΠλημΧαλκιδ 246/1997 ΠοινΧρ 1997, 1375.

27. Έτσι ακριβώς ο

Τζαννετής

(ό.π., σελ. 962-963).

28. Βλ.

Κάβουρα

, ό.π.,

Συμεωνίδου-Καστανίδου

, ό.π.,

Τζαννετή

, ό.π.