ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ & ΑΔΥΝΑΜΑ ΠΡΟΣΩΠΑ (ΑΝΗΛΙΚΟΙ - ΨΥΧΙΚΑ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ)

19 / 22

ΑΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ
87
ο δράστης έχει απαλλαγεί για άλλους λόγους, το μέτρο δεν μπορεί να επιβλη-
θεί29 .
(iii) Τρίτη (ουσιαστική) προϋπόθεση εφαρμογής του άρθρου 69 ΠΚ είναι η
επικινδυνότητα του ακαταλογίστου για τη δημόσια ασφάλεια – ο κίνδυνος,
δηλαδή, πως αν αφεθεί ελεύθερος θα τελέσει και άλλα σοβαρά εγκλήματα30 .
Πέραν της εγγενούς δυσχέρειας του προσδιορισμού του περιεχομένου της
ασαφούς έννοιας της επικινδυνότητας31, τρία ζητήματα επισημαίνονται σε τού-
το το σημείο, ήτοι:
Πρώτον, ότι η επικινδυνότητα πρέπει να συναρτάται μόνο με τη διατάραξη
των πνευματικών λειτουργιών ή την κωφαλαλία32· αν το πράγμα είχε αλλιώς
(: αν, δηλαδή, η επικινδυνότητα μπορούσε να οφείλεται σε άλλη αιτία), δεν
θα δικαιολογούνταν η πρόβλεψη του μέτρου αυτού μόνο για τους συγκεκριμέ-
νους δράστες33. Κοινή, πάντως, είναι η διαπίστωση πως σε πρακτικό επίπεδο
η επικινδυνότητα κατά κανόνα καταφάσκεται χωρίς ειδική και εμπεριστατω-
μένη αιτιολογία34 .
29. Έτσι και η Συμεωνίδου-Καστανίδου, ό.π.
30. Βλ. Κάβουρα, ό.π., Συμεωνίδου-Καστανίδου, ό.π., Τζαννετή, ό.π.
31. Βλ. ενδεικτικά: Αλεξιάδη, ό.π., Μνήμη Ι, τόμ. Β΄, σελ. 132, Γαρδίκα, Τα παρορμητικά
εγκλήματα, ΠοινΧρ 1965, 140 επ., Ζαγκαρόλα, ό.π., ΠοινΧρ 1973, 429, Κάβουρα,
ό.π., Καϊάφα-Γκμπάντι, ό.π., Κοσμάτο, ό.π., Μπακατσούλα , ό.π., ΠοινΧρ 1951, 119
επ., Μπουρόπουλο, ό.π., σελ. 108, Παρασκευόπουλο, Φρόνημα και καταλογισμός
στο ποινικό δίκαιο, σελ. 20 επ., Τζαννετή, ό.π., Τσαλίκογλου, ό.π., ΑΠ 98/1994
ΠοινΧρ 1994, 603, ΠλημΧαλκ 315/1999 ΠοινΔικ 2000, 133, όπου πρόταση Ε.
Παπαθανασόπουλου . – Σταθερή είναι η παραδοχή της νομολογίας ότι επικίνδυνος
για τη δημόσια ασφάλεια χαρακτηρίζεται ο δράστης, όταν διαπιστώνεται —με βάση
τη βαρύτητα της πράξεως, τον τρόπο και τις συνθήκες τελέσεως, τα αίτια που τον
ώθησαν και την εν γένει προσωπικότητά του— ότι είναι πιθανή η εκ μέρους του
επανάληψη της εγκληματικής δραστηριότητας στο μέλλον, τα δε αναμενόμενα
εγκλήματα είναι τέτοιας βαρύτητας, ώστε η εξαιτίας τους διατάραξη της έννομης
τάξης να θεωρείται τόσο σημαντική που να δικαιολογείται ο αόριστης διάρκειας
εγκλεισμός (ενδεικτικά: ΕφΝαυπλ 22/1990 ΠοινΧρ 1990, 473, ΕφΑθ 135/2001 ΠοινΧρ
2001, 552, ΠλημΣερ 167/1991 ΠοινΧρ 1992, 205, ΠλημΜεσολ 75/1998 ΠοινΧρ 1999,
774, ΠλημΑθ 1443/2001 ΠοινΔικ 2001, 707, ΠλημΑρτας 187/2002 ΠοινΔικ 2003, 128,
ΠλημΑθ 3555/2004 ΠοινΧρ 2006, 79, ΠλημΞανθ 22/2009 ΠοινΔικ 2010, 973)· στην
κρίση για τη συνδρομή της επικινδυνότητας συνεκτιμώνται, κατά τη νομολογία, και
ιατρικά κριτήρια προβλεψιμότητας επαναλήψεως παράνομων πράξεων (ενδεικτικά:
ΑΠ 821/1976 ΠοινΧρ 1977, 243, ΑΠ 1640/1980 ΠοινΧρ 1982, 752, ΠλημΑθ 3555/2004,
ό.π.).
32. Βλ. Κοσμάτο, Η διάρκεια του εγκλεισμού σε ψυχιατρικό κατάστημα κατά το άρθρο 70
ΠΚ, σελ. 105, Συμεωνίδου-Καστανίδου, ό.π., σελ. 84-85.
33. Βλ. Συμεωνίδου-Καστανίδου, ό.π.
34. Βλ. Αλεβιζόπουλο, Δικαστική ψυχιατρική, 1998, σελ. 198 επ., Αντωνίου,
Παρατηρήσεις στην ΤρΠλημΘεσ 13505/2007, ΠοινΔικ 2008, 560 επ., Θέμελη ,
Εγκλεισμός και Υγεία – Η κατάλυση ενός ακόμα εννόμου αγαθού, ΠοινΔικ 2000,