ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ & ΑΔΥΝΑΜΑ ΠΡΟΣΩΠΑ (ΑΝΗΛΙΚΟΙ - ΨΥΧΙΚΑ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ)

14 / 22

ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
82
β) Η φύλαξη ακαταλόγιστων εγκληματιών σε δημόσιο θεραπευτικό κατά-
στημα αποτελεί αναπληρωματικό της ποινής μέτρο ασφαλείας, αφού η τε-
λευταία (: η ποινή) δεν επιβάλλεται, ελλείψει στοιχείου του εγκλήματος – της
ικανότητας, δηλαδή, για καταλογισμό (: άρθρα 14, 33 παρ. 1 και 34 ΠΚ)2.
Όπως όλα τα μέτρα ασφαλείας, ο θεσμός εισήχθη για πρώτη φορά στην ελλη-
νική έννομη τάξη με την κύρωση του Ποινικού Κώδικα το έτος 19503· ήταν, μ’
άλλα λόγια, άγνωστος στον προϊσχύσαντα Ποινικό Νόμο, ο οποίος δεν προέ-
βλεπε θεραπευτικά μέτρα σε βάρος των ακαταλόγιστων εγκληματιών4.
Κώδικα, 1998, τον ίδιο, Η «απομόνωση» και η «καθήλωση» των ψυχικά ασθενών που
εγκλείονται σε ψυχιατρείο, Αρμ 1998, 125 επ., τον ίδιο, Η άσκηση των δικαιωμάτων
ως βασική αφετηρία για τη μεταχείριση του ψυχικά ασθενή, ΠοινΔικ 2004, 1400
επ., Κοτσαλή, Ανικανότητα για καταλογισμό, ΠοινΧρ 2003, 960 επ., Κουράκη, Περί
της εννοίας του επικινδύνου εις την δημοσίαν τάξιν, ΠοινΕπιθ 1970, 783 επ., Αγγ.
Κωνσταντινίδη, Ζητήματα διατάραξης των πνευματικών λειτουργιών ή της συνείδησης
και νομική αξιολόγησή τους, ΠοινΧρ 2008, 193 επ., Λιούρδη, Η ποινική αντιμετώπιση
δραστών ελαττωμένης ικανότητας προς καταλογισμό κατά τα άρθρα 37 και 38 ΠΚ –
Οι διαστάσεις ενός προβλήματος, Τιμητικός Τόμος Ν. Φωτάκη, 1997, σελ. 1091 επ.,
Μπακατσούλα, Το επικίνδυνον του εγκληματίου εν τω νέω ποινικώ κώδικι, ΠοινΧρ
1951, 119 επ., Μπουρόπουλο, Ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, ΠοινΧρ 1958, 65 επ.,
Πανούση, Η επικινδυνότητα, ΝοΒ 1978, 776 επ., Παππά, Το πρόβλημα των ψυχικώς
νοσούντων και ψυχοπαθητικών ενώπιον των δικαστηρίων και η σύγχρονος εξέλιξίς
του, ΠοινΧρ 1973, 340 επ., Παρασκευόπουλο , Μεταξύ τιμωρίας και θεραπείας: τα
μέτρα ασφαλείας του Ποινικού Κώδικα, Μνήμη: Χωραφά/Γάφου/Γαρδίκα, τόμ.
ΙΙ, 1986, σελ. 227 επ., τον ίδιο, Φρόνημα και καταλογισμός στο Ποινικό Δίκαιο,
1987, Παρασκευόπουλο/Κοσμάτο , Ο αναγκαστικός εγκλεισμός ψυχικά ασθενή σε
ψυχιατρείο: νομοθετική ρύθμιση – πρακτική εφαρμογή, 1997, Σταθέα, Ψυχιατρική
πραγματογνωμοσύνη, ΝοΒ 1989, 529 επ., Στριγγάρη, Η επικινδυνότητα των ψυχικών
διαταραχών, ΠοινΧρ 1983, 1 επ., Τσαλίκογλου, Ο μύθος του επικίνδυνου ψυχασθενή,
1987, Φυτράκη , Από τον επικίνδυνο στο μέσο συνετό άνθρωπο: Μυθολογία και
εμπειρισμός στο (ποινικό) δίκαιο, Τιμητικός Τόμος Ι. Μανωλεδάκη, τόμ. ΙΙ, 2007, σελ.
688 επ., Φωτάκη , Η ψυχιατρική-ψυχολογική πραγματογνωμοσύνη: Τα ευρήματα, τα
όρια και η αποδεικτική της αξία, 1983, Göppinger, Ικανότητα για καταλογισμό και
ελαττωμένη ικανότητα για καταλογισμό, ΠοινΧρ 1983, 657 επ., Jehle, Ποινές και
μέτρα ασφαλείας κατά των «επικίνδυνων» δραστών στο γερμανικό Ποινικό Δίκαιο
(απόδοση στην ελληνική γλώσσα: Δ. Κιούπης ), σε: Δικαστική Ψυχιατρική και Απονομή
της Δικαιοσύνης (επιμ. Λ. Κοτσαλής), 2004, σελ. 45 επ., τον ίδιο, Ποινικός εγκλεισμός
σε Ψυχιατρικό Νοσοκομείο – Δικαιική πραγματικότητα και προβλήματα εφαρμογής
(απόδοση στην ελληνική γλώσσα: Δ. Κιούπης), ΠΛογ 2004, 2473 επ., Walter, Ηθικά
ζητήματα σχετικά με την κράτηση επικίνδυνων ατόμων, σε: Επικινδυνότητα και
Κοινωνική Ψυχιατρική, 1990, σελ. 181 επ.
2. Βλ. ενδεικτικά: Κάβουρα , σε Χαραλαμπάκη, ΠΚ, Ι, 2014, άρθρο 69, σελ. 613,
Παρασκευόπουλο , σε Μαργαρίτη/Παρασκευόπουλο, ό.π., σελ. 105, Συμεωνίδου-
Καστανίδο υ, σε: Καϊάφα-Γκμπάντι/Μπιτζιλέκη/Συμεωνίδου-Καστανίδου, ό.π., σελ.
83, Τζαννετή, ΣυστΕρμΠοινΚ, άρθρο 69, σελ. 960.
3. Βλ. Τζαννετή , ό.π.
4. Αντίστοιχη ήταν η διάταξη του άρθρου 84 ΣχΠΚ 1924 και 1933 (: και του άρθρου
78 παρ. 1 του ΣχΠΚ 1937), η οποία όριζε: «§1. Αν τις απηλλάγη της ποινής ή της
καταδιώξεως δυνάμει του άρθρου 81, ή κατεδικάσθη εις ελαφροτέραν ποινήν δυνάμει