59
Δ
ΙΚΑΙΟ ΤΟΥ
Π
ΟΛΕΜΟΥ
:
Η
Α
ΥΤΟΑΜΥΝΑ ΣΤΟ
Δ
ΙΕΘΝΕΣ
Δ
ΙΚΑΙΟ
Ισραήλ βομβάρδισε πυρηνικό αντιδραστήρα στο Ιράκ. Το Ισραήλ
επιχειρηματολόγησε ότι ο αντιδραστήρας θα εχρησιμοποιείτο για
την κατασκευή ατομικών βομβών που θα κατευθύνονταν εναντί-
ον του Κράτους του, και ότι το Ισραήλ είχε το δικαίωμα να κατα-
στρέψει τον αντιδραστήρα με πράξη προληπτικής αυτοάμυνας. Το
Συμβούλιο Ασφαλείας καταδίκασε την ενέργεια του Ισραήλ. Οι
Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσαν ότι η προ-
ληπτική αυτοάμυνα δεν εδικαιολογείτο επί τη βάσει των γεγονότων
(δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία που να μαρτυρούν ότι ο αντι-
δραστήρας θα εχρησιμοποιείτο για την κατασκευή ατομικών βομ-
βών). Εντούτοις, δεν άγγιξαν το ερώτημα κατά πόσον το Ισραήλ
είχε υποθετικά το δικαίωμα να ενεργήσει εν είδει προληπτικής αυ-
τοαμύνης, αν ο αντιδραστήρας συνιστούσε πραγματική απειλή για
το Ισραήλ. Ουσιαστικά δεν απέκλεισαν την ύπαρξη του δικαιώμα-
τος προληπτικής αυτοαμύνης.
Έτερο παράδειγμα αποτελεί η επίκληση στα 1986 από τις
Ηνωμένες Πολιτείες του δικαιώματος αυτοαμύνης εναντίον πράξε-
ων κρατικώς επιχορηγουμένης τρομοκρατίας για να δικαιολογήσει
τον βομβαρδισμό της Λιβύης.
Δεύτερον, αυτοάμυνα και αιτήματα εδάφους. Όταν η Αργεντινή
εισέβαλε στα Νησιά Falkland (τα οποία είναι παρακείμενα στην
Αργεντινή και τα διεκδίκησε το Ηνωμένο Βασίλειο, διότι μετα-
ξύ άλλων είναι πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου) στα 1982, το
Συμβούλιο Ασφαλείας με Ψήφισμα του ζήτησε την άμεση αποχώ-
ρηση όλων των Αργεντινών δυνάμεων από τα Νησιά. Το Ψήφισμα
τούτο συνιστούσε έμμεση καταδίκη της χρήσεως βίας εκ πλευράς
Αργεντινής. Ανεξαρτήτως του που κλείνει η ζυγαριά της δικαιοσύ-
νης στην περίπτωση των Νήσων Φώλκλαντ, παραμένει κανόνας
του διεθνούς δικαίου ότι ένα Κράτος που νομίμως κατέχει έδαφος
δικαιούται να χρησιμοποιήσει ένοπλη βία υπό την μορφή αυτοά-
μυνας εναντίον επιτιθεμένου, διεκδικούντος το έδαφός του. Στο
σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω μια άποψη του κατά τα άλλα
