60
Δ
ΙΕΘΝΕΣ
Δ
ΙΚΑΙΟ
εγκρίτου διεθνολόγου Akehurst, την οποίαν θεωρώ ως επικίνδυνη.
Στη σελίδα 315 του έργου του
Modern Introduction to International
Law
, διατείνεται ότι ένα Κράτος που διοικεί έδαφος δύναται να χρη-
σιμοποιήσει βία ως αυτοάμυνα εναντίον εισβολής από άλλο Κράτος
που διεκδικεί εκείνο το έδαφος, έστω και αν το άλλο Κράτος θεωρεί
ότι έχει καλύτερο και εγκυρότερο τίτλο ιδιοκτησίας του εδάφους
παρά το ίδιο που το διοικεί και το κατέχει. Συνεχίζει λέγοντας ότι
και τα δύο Κράτη που δέχθηκαν επίθεση από το Ιράκ επί τη βάσει
αιτημάτων εδάφους στους δύο πολέμους του Κόλπου (το Ιράν στα
1980 και το Κουβέιτ στα 1990) είχαν το δικαίωμα στην αυτοάμυνα,
όποια και αν ήταν τα προτερήματα των αιτημάτων του Ιράκ. Θέτω
το εξής υποθετικό ερώτημα: αν ποτέ η Κυπριακή Δημοκρατία απο-
φασίσει να ασκήσει το δικαίωμα αυτοάμυνας που της παρέχει το δι-
εθνές δίκαιο για να διεκδικήσει τις παρανόμως κατεχόμενες περιο-
χές της, το ψευδοκράτος στα κατεχόμενα εδάφη θα έχει το δικαίωμα
να δράσει με βάση την αυτοάμυνα; Κρίνω ότι μια τέτοια εξέλιξη θα
συνιστούσε διαστρέβλωση της ίδιας της αρχής της αυτοάμυνας.
Τρίτον, ένοπλα αντίποινα (armed reprisals). Η αυτοάμυνα δεν
εμπεριέχει δικαίωμα αντιποίνων. Εάν, για παράδειγμα, τρομοκρά-
τες εισέλθουν από ένα Κράτος σε άλλο, το δεύτερο Κράτος δύνα-
ται να χρησιμοποιήσει βία για να συλλάβει ή να αποπέμψει τους
τρομοκράτες, αλλά έχοντας πράξει τούτο δεν έχει το δικαίωμα να
ανταποδώσει επιτιθέμενο στο πρώτο Κράτος. Υφίσταται, εντούτοις,
δικαίωμα στα αντίποινα και τούτο καταμαρτυρεί κατά κανόνα η θε-
ωρία του διεθνούς δικαίου. Ο έγκυρος διεθνολόγος Cassese, δίδει
τον εξής εννοιολογικό προσδιορισμό στα αντίποινα του διεθνούς
δικαίου: «
τα αντίποινα είναι πράξεις ή ενέργειες προς απάντηση μιας
παράνομης πράξης ενός άλλου Κράτους. Με άλλα λόγια, τα αντίποι-
