28 / 42
ΑΓΩΓΕΣ ΕΠΙ ΠΟΛΥΠΡΟΣΩΠΩΝ ΕΝΟΧΩΝ [1.11]
ΧΡ. ΚΑΤΣΟΓΙΑΝΝΟΥ
101
μιουργία δεδικασμένου, το οποίο θα μπορούσε σε μεταγενέστερη δίκη μεταξύ αυ-
τών και του δανειστή για την ίδια έννομη σχέση να λειτουργήσει εις βάρος τους
511
.
Καταβολή στο πλαίσιο συμβιβασμού.
Η καταβολή που έγινε στο πλαίσιο συμβιβα-
σμού ωφελεί και τους λοιπούς μη συμβληθέντες συνοφειλέτες, έστω και αν δεν τους
δεσμεύει
512
.
ii. Δόση αντί καταβολής
(ΑΚ 419)
Ελαττώματα του δοθέντος αντί καταβολής.
Για ελαττώματα του δοθέντος αντί κατα-
βολής, ευθύνεται ο συνοφειλέτης που προέβη στη δόση (ή ο τρίτος, επί καταβολής
υπό τρίτου) και όχι οι λοιποί (βλ. και ΑΚ 420)
513
.
iii. Υπόσχεση αντί καταβολής
(ΑΚ 421)
Υπόσχεση αντί καταβολής από όλους τους συνοφειλέτες.
Η υπόσχεση αντί καταβο-
λής, εάν δόθηκε από όλους τους συνοφειλέτες, δημιουργεί ενδεχομένως νέα παθη-
τική εις ολόκληρον ενοχή
514
.
511. Βλ.
Αστ. Γεωργιάδη
, § 13 αρ. 25·
Γιαννόπουλο
, άρθρο 483 αρ. 4· σχετ.
ΕφΑθ 9663/2001
ΕλλΔνη
2002,1715
(«Ζήτημα ανακύπτει στην περίπτωση που ο εναγόμενος ασφαλιστής καταβάλει στον
ενάγοντα δανειστή όλο το ποσό που επιδικάστηκε και για το οποίο η σχετική καταψηφιστική διά-
ταξη της απόφασης, έχει κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή πλέον τόκων και εξόδων. Το ερώτημα
που τίθεται είναι αν από την πιο πάνω ενέργεια του ασφαλιστή αποκλείεται το δικαίωμα άλλου
ομοίως εις ολόκληρο συνυποχρέου με την ίδια οριστική απόφαση, να ασκήσει έφεση κατ’ αυτής.
Η απάντηση πρέπει να είναι ότι έχει τέτοιο δικαίωμα δηλαδή να ασκήσει έφεση, διότι η καταβολή
που έγινε από τον ασφαλιστή ναι μεν έχει αντικειμενική ενέργεια κατά τη διάταξη του άρθρου 483
ΑΚ, πλην όμως το γεγονός αυτό και μόνο δεν αρκεί για να αποστερήσει, από τον συνυπόχρεο οδη-
γό του ζημιογόνου οχήματος (ή ιδιοκτήτη) το δικαίωμα να ασκήσει έφεση. Το έννομο συμφέρον
των τελευταίων απορρέει από το δυνάμενο να παραχθεί εις βάρος του δεδικασμένο, το οποίο μπο-
ρεί να έχει δυσμενείς γι’ αυτόν συνέπειες σε μια μελλοντική αγωγή για περαιτέρω αξιώσεις του πα-
θόντος από το ίδιο ατύχημα οι οποίες επί του παρόντος είναι άγνωστες και δεν μπορούν να απο-
κλειστούν. Τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση συντρέχει όταν από το ατύχημα ο ενάγων τραυματί-
στηκε σοβαρά και εξ αυτού κατέστη ανίκανος προς εργασία, χωρίς όμως να μπορούν να αποκλει-
σθούν και μελλοντικά δυσμενείς συνέπειες και εντεύθεν σχετικές αξιώσεις, οι οποίες επί του πα-
ρόντος είναι άγνωστες. Άλλη εκδήλωση του εννόμου συμφέροντος των συνυποχρέων οδηγού ή
ιδιοκτήτου, του ζημιογόνου αυτοκινήτου μπορεί να εμφανισθεί στα πλαίσια αναγωγής την οποία
κατ’ αρχήν, εφόσον συντρέχει περίπτωση, μπορεί, ο ασφαλιστής να ασκήσει κατά του συνυποχρέ-
ου ασφαλισμένου και υπευθύνου για το ατύχημα, έστω και αν δεν είναι εκ των προτέρων γνωστές
οι ειδικότερες προϋποθέσεις θεμελίωσης ενός τέτοιου δικαιώματος (αναγωγής). Για τους παραπά-
νω λόγους, συνάγεται ευθέως ότι στις περιπτώσεις αυτές υπάρχει αναμφίβολα το έννομο συμφέ-
ρον του συνυποχρέου στην άσκηση εφέσεως κατά της οριστικής απόφασης, που τον υποχρεώνει
να καταβάλει στον παθόντα από το ατύχημα ορισμένο χρηματικό ποσό, χωρίς να χρειάζεται εξει-
δίκευση απ’ αυτόν του πιο πάνω εννόμου συμφέροντος το οποίο προκύπτει από τους παραπά-
νω λόγους»
).
512. Βλ.
ΑΠ 1220/2001
ΕλλΔνη 2002,162.
513. Βλ.
Μπαλή
, § 178. 2·
Π.Βάλληνδα
, άρθρο 483 αρ. 16·
Σπυριδάκη
, 279.3.
514. Βλ.
Σπυριδάκη/Περάκη
, άρθρο 483 αρ. 4·
Σπυριδάκη
, 279.3·
Καράση
, άρθρα 483-485 αρ. 4: «Αν η
προσχώρηση των λοιπών (ενν. συνοφειλετών) γίνει συνεπεία αξιώσεως του δανειστή, δυνατό να
προκύπτει βούληση για διηρημένη ενοχή».
327
328
329