22 / 38
ΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ
114
σιο, τότε δεν υπάρχει γνήσιο κενό στο δίκαιο και κατά κανόνα δεν επιτρέπεται η ανα-
λογική εφαρμογή
746
. Η αναλογική εφαρμογή επιτρέπεται κατά κανόνα όταν πρόκειται
για ακούσιο κενό στο δίκαιο.
Καταρχάς, είναι αμφίβολο κατά πόσο υπάρχει κενό δικαίου στην εξεταζόμενη περίπτω-
ση. Η ρύθμιση του άρθρου 13 του Ν. 146/1914 είναι μια γενική ρύθμιση, η οποία επι-
τρέπει την ελεύθερη διασταλτική ερμηνεία της. Σε μια γενική ρύθμιση δε χρειάζεται η
κάθε λεπτομέρεια να αναφέρεται ρητά, αρκεί να υπάρχει ένα πλαίσιο ερμηνείας.
Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 122 του Ν. 4072/2012, ο νόμος περί σημάτων εφαρμόζε-
ται μόνο για τα καταχωρημένα σήματα. Ο νομοθέτης, σκοπίμως και ρητά, απέκλεισε με
τον τρόπο αυτό, την εφαρμογή του νόμου περί σημάτων για τα μη καταχωρημένα σή-
ματα ή άλλα διακριτικά γνωρίσματα. Θα ήταν άλλωστε ενάντια στο σκοπό του νόμου
να επιτρέπεται η προστασία του μη καταχωρημένου σήματος με βάση το Ν. 4072/2012,
δια της μεθόδου της αναλογικής εφαρμογής. Με τη ρητή ρύθμιση του άρθρου 122 του
Ν. 4072/2012 αποκλείεται η αναλογική εφαρμογή του νόμου αυτού για τα άλλα διακρι-
τικά γνωρίσματα.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι αποκλείεται κάθε αναλογική εφαρμογή του Ν. 4072/2012
στο πλαίσιο των διακριτικών γνωρισμάτων. Στις περιπτώσεις που ανώτατος νόμος επι-
βάλλει μία συγκεκριμένη ερμηνεία, επιτρέπεται η αναλογική εφαρμογή
747
.
Ζ. Τα Διακριτικά γνωρίσματα του άρθρου 13 του Ν. 146/1914
Όπως ήδη αναφέρθηκε ανωτέρω, το άρθρο 13 του Ν. 146/1914 ρυθμίζει πολλά είδη δι-
ακριτικών γνωρισμάτων. Πρόκειται για τα διακριτικά γνωρίσματα του προϊόντος, τα
διακριτικά γνωρίσματα της επιχείρησης και το διακριτικό του έργου.
I. Κοινές έννοιες όλων των διακριτικών γνωρισμάτων σχετικά
με την γέννησή τους
Στο πλαίσιο του άρθρου 13 του Ν. 146/1914 χρησιμοποιούνται αόριστες νομικές έννοι-
ες, οι οποίες είναι παρόμοιες για όλα τα διακριτικά γνωρίσματα. Για αυτές τις έννοι-
ες, είναι σκόπιμη μία τουλάχιστον παρόμοια ερμηνεία, ενώ διαφορές μπορούν να προ-
κύψουν μόνο από το διαφορετικό αντικείμενο της προστασίας. Τέλος σημειώνεται ότι,
υπάρχουν νομικά ζητήματα τα οποία εφαρμόζονται σε κάθε είδος διακριτικού γνωρί-
σματος.
1. Διακριτική δύναμη
Από την ίδια τη φύση των διακριτικών γνωρισμάτων συνάγεται ότι προστατεύονται μό-
νο όταν έχουν την ικανότητα να διακρίνουν στην αγορά το συγκεκριμένο αντικείμενο
προστασίας. Επομένως, η διακριτική δύναμη είναι μία προϋπόθεση προστασίας όλων
των διακριτικών γνωρισμάτων
748
. Διακριτική δύναμη έχει μία ένδειξη, η οποία κατά
την αντίληψη των συναλλαγών, είναι ικανή να εξατομικεύει το αντικείμενο το οποίο
746.
Δωρής
, Εισαγωγή στο Αστικό Δίκαιο, Α΄ Τεύχος, σελ. 183.
747.
Λαδάς,
Γενικές Αρχές Αστικού Δίκαιου, σελ. 145 και 150.
748.
Κοτσίρης
, Δίκαιο Ανταγωνισμού, αρ. 262.