27 / 38
ΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
119
διακριτική ικανότητα αποκτάται σε μεταγενέστερο χρόνο. Η εφαρμογή του άρθρου 13
παρ. 3 του Ν. 146/1914, δεν θα ήταν κατάλληλη, γιατί προστατεύει το προϊόν και όχι
το έργο και κατά συνέπεια έχει διαφορετικό αντικείμενο προστασίας. Το συγκεκριμέ-
νο άρθρο έχει ως αντικείμενο προστασίας το προϊόν και όχι το έργο. Για την προστασία
του τίτλου έργου με μεταγενέστερη διακριτική δύναμη, δε χρειάζεται η εφαρμογή άλ-
λης διάταξης πέραν αυτής του άρθρου 13 παρ. 1 εδ. 1 του Ν. 146/1914. Αυτό όμως δε
σημαίνει ότι ένας τίτλος έργου δεν μπορεί να προστατεύεται και με βάση το άρθρο 13
παρ. 3 του Ν. 146/1914, με την προϋπόθεση όμως ότι έχει καθιερωθεί και ως προϊόν.
2. Καθιέρωση στις συναλλαγές
Τα διακριτικά γνωρίσματα του άρθρου 13 παρ. 2 και 3 του Ν. 146/1914 προστατεύ-
ονται, εφόσον έχουν καθιερωθεί στους σχετικούς κύκλους των συναλλαγών, ως δια-
κριτικά σημεία. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ότι η καθιέρωση στις συναλλα-
γές διαφέρει από την απλή χρήση
778
. Κατά την κρατούσα άποψη, υπάρχει καθιέρω-
ση όταν μια ένδειξη μπορεί να διακρίνει μία επιχείρηση ή ένα προϊόν, κατά την εκτίμη-
ση ενός «όχι ασήμαντου τμήματος» των σχετικών συναλλαγών κύκλων
779
. Με βάση μια
ελαφρώς διαφορετική ερμηνεία, για να υπάρξει καθιέρωση στις σχετικές συναλλαγές,
απαιτείται προηγουμένως ένας υψηλός βαθμός αναγνωρισιμότητας
780
.
Εντούτοις, δεν υπάρχει συμφωνία στη θεωρία για το κατά πόσο η προϋπόθεση της κα-
θιέρωσης, εφαρμόζεται μόνο στο πλαίσιο του άρθρου 13 παρ. 2 του Ν. 146/1914 ή και
στο πλαίσιο του άρθρου 13 παρ. 3 του ίδιου Νόμου. Δηλαδή υπάρχει μεγάλη αμφισβή-
τηση γύρω από το κατά πόσο ο διασχηματισμός μπορεί να προστατεύεται και χωρίς να
έχει καθιερωθεί στις συναλλαγές. Στη θεωρία υποστηρίζεται ότι τα λεκτικά διακριτικά
γνωρίσματα των προϊόντων προστατεύονται ήδη από την απλή χρήση τους, χωρίς να
απαιτείται καθιέρωση στις συναλλαγές
781
. Επομένως, εφαρμόζεται η προϋπόθεση της
καθιέρωσης μόνο σε συμβολικά διακριτικά
782
. Με βάση αυτή τη θεωρία, υπάρχει μία
οριοθέτηση μεταξύ διασχηματισμού με ονοματική λειτουργία, που δεν προϋποθέτει κα-
θιέρωση και διασχηματισμού χωρίς ονοματική λειτουργία, που προϋποθέτει την καθι-
έρωση.
Επίσης υποστηρίζεται στη θεωρία ότι δεν θα πρέπει η προϋπόθεση της καθιέρωσης να
λαμβάνεται υπόψη στο πλαίσιο του άρθρου 13 του Ν. 146/1914, αλλά για τη διάκρι-
ση μεταξύ της απλής χρήσης και της χρήσης η οποία οδηγεί σε φήμη
783
. Με βάση αυτήν
την ερμηνεία, προστατεύεται και ο απλά χρησιμοποιούμενος διασχηματισμός, ανεξαρ-
τήτως της μορφής του
784
. Η κρατούσα άποψη προϋποθέτει και την καθιέρωση στις συ-
778.
Μαρίνος
, Δίκαιο Διακριτικών Γνωρισμάτων, αρ. 12.3 και 12.44.
779.
Ρόκας (Τζουγανάτος),
Αθέμιτος Ανταγωνισμός, άρθρα 13-15, αρ. 23,
Μαρίνος
, Δίκαιο Διακριτικών
Γνωρισμάτων, αρ. 12.45.
780.
Αντωνόπουλος
, Βιομηχανική Ιδιοκτησία, αρ. 255.
781.
Παμπούκης
, Το δίκαιο των διακριτικών γνωρισμάτων, σελ. 101,
Παμπούκης
, ΕπικΕΔ 2013, σελ.
19, 21.
782.
Αντωνόπουλος,
Σύγκρουση διακριτικών γνωρισμάτων, ΔΕΕ 2002, σελ. 118, 120.
783.
Χρυσάνθης
, Τιμητικός Τόμος
Νικολάου Κ. Ρόκα
, σελ. 1327.
784.
Χρυσάνθης
, Τιμητικός Τόμος
Νικολάου Κ. Ρόκα
, σελ. 1328.