ΑΓΩΓΕΣ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΙΙ

Η ΑΓΩΓΗ ΔΙΑΝΟΜΗΣ [3]

Β. ΚΟΛΙΑΣ

143

Κατά μία άποψη

113

, το δικαίωμα για λύση της κοινωνίας, ως διαπλαστικό, δεν είναι

δεκτικό προσβολής με ένσταση επίσχεσης. Κατά άλλη, όμως, άποψη, το δικαίωμα

προβολής της ένστασης επίσχεσης πρέπει, για τελολογικούς κυρίως λόγους, να γίνει

δεκτό ότι μπορεί να ασκηθεί και στην περίπτωση αυτή, αφού διαφορετικά η μοναδι-

κή δυνατότητα που θα απέμενε στο δικαστήριο θα ήταν να διαταχθεί η πώληση με

πλειστηριασμό (άρθρο 802 εδ. β’ ΑΚ) του μέρους που περιέρχεται στον οφειλέτη,

ώστε από το προϊόν του πλειστηριάσματος να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ο κοι-

νωνός. Στην πραγματικότητα όμως η ανωτέρω διχογνωμία στηρίζεται σε εσφαλμένη

βάση, αφού κατ’ ορθή εκτίμηση η ένσταση επισχέσεως προβάλλεται όχι απέναντι

στο διαπλαστικό δικαίωμα του ενάγοντος κοινωνού για λύση της κοινωνίας, αλλά

απέναντι στην αξίωση του ενάγοντος κοινωνού να λάβει από τους υπόλοιπους κοι-

νωνούς τη νομή του μέρους του πράγματος που περιέρχεται σε αυτόν με βάση την

απόφαση της διανομής.

Αμοιβαίες απαιτήσεις από την κοινωνία.

Εξάλλου, με βάση τον προσδιορισμό των

αξιώσεών του από την κοινωνία ο εναγόμενος μπορεί σύμφωνα με το άρθρο 802

ΑΚ

114

να ζητήσει από το δικαστήριο, για την περίπτωση που αποφασισθεί η διανομή

του κοινού με πλειστηριασμό και διανομή του πλειστηριάσματος να διαταχθεί ο επί

του πλειστηριασμού υπάλληλος, προτού προβεί στη διανομή του πλειστηριάσματος

να κρατήσει από το μερίδιο των οφειλετών κοινωνών και να αποδώσει στον δικαι-

ούχο κοινωνό το ποσό της απαίτησής του.

6. Ένσταση συνεισφοράς του κληρονόμου

Η υποχρέωση συγκληρονόμου για συνεισφορά (άρθρα 1871, 1884, 1895, 1897,

1899 και 1900 του ΑΚ), η οποία συνεπάγεται, αν ασκηθεί η αντίστοιχη αξίωση, τον

περιορισμό ή και μηδενισμό του μεριδίου του στην πραγματική ομάδα της κληρονο-

μιάς, μπορεί να αντιταχθεί εναντίον του με ένσταση στη δίκη της διανομής των κλη-

ρονομιαίων.

Προσδιορισμός της αξίας της παροχής.

Για τον προσδιορισμό της αξίας της παρο-

χής, για την οποία υπάρχει υποχρέωση συνεισφοράς στην κληρονομία, λαμβάνεται

υπόψη ο χρόνος που έγινε η παροχή. Αν όμως, μετά την παροχή και μέχρι τον χρό-

νο του θανάτου του κληρονομουμένου, μεσολαβήσει νομισματική έκπτωση ή ουσι-

ώδης υποτίμηση της τρέχουσας αξίας του νομίσματος, πρέπει κατ’ εφαρμογή της κα-

θιερούμενης από το άρθρο 288 ΑΚ αρχής της καλής πίστεως, που διέπει οποιαδήπο-

τε ενοχή και την άσκηση των εξ αυτής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, η αξία αυτή

του χρόνου της παροχής να υπολογισθεί σε νόμισμα της ίδιας πραγματικής αξίας

κατά τον χρόνο του θανάτου του κληρονομουμένου. Η αξία δηλαδή του χρόνου της

113.

Μπέης Κ.

, ΠολΔ, άρθρο 479, αρ. 7, σελ. 1785.

114.

Μπέης Κ.

, ΠολΔ, άρθρο 479, αρ. 5, σελ. 1784. Δυνατότητα ανάλογης μόνο εφαρμογής της διάταξης

δέχεται η

Πίψου Λ.

, Δικαστική Διανομή, σελ. 163.