ΑΠΙΣΤΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ (Άρθρο 256 ΠΚ)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Στην παρούσα μελέτη προσεγγίζεται το έγκλημα της απιστίας σχετι-

κής με την υπηρεσία, με βάση τη συστηματική ένταξή του στον Ποινικό

Κώδικα και με ανάλυση των επιμέρους στοιχείων της αντικειμενικής και

της υποκειμενικής υπόστασής του, όπως αυτό τυποποιείται στον κυρωτι-

κό κανόνα του άρθρου 256 ΠΚ. Εισαγωγικά, επιχειρείται η οριοθέτηση της

σχέσης του εγκλήματος αυτού με τα εγκλήματα διαφθοράς και η νομοθε-

τική εξέλιξη της ποινικής ρύθμισης, με παράλληλη αναφορά σε ανάλογες

αλλοδαπές ρυθμίσεις. Ακολουθεί ο εντοπισμός και ο εννοιολογικός προσ-

διορισμός του εννόμου αγαθού που προσβάλλεται με το έγκλημα αυτό,

αλλά και η ένταξη του συγκεκριμένου εγκλήματος σε ευρύτερες κατηγο-

ρίες εγκλημάτων.

Στην προσέγγιση του εννόμου αγαθού, που προσβάλλεται με την κρί-

σιμη αξιόποινη συμπεριφορά, προτείνεται αυτό της «δημόσιας (ή δημο-

τικής ή κοινοτικής ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου) περιουσίας»,

αντικρούοντας τις απόψεις που αναγνωρίζουν ως έννομο αγαθό αυτό της

«υπηρεσιακής χρηστότητας», της «καλής λειτουργίας της δημόσιας υπη-

ρεσίας» ή της «χρηστής διαχείρισης του δημοσίου χρήματος», ελέγχοντας

την έννοια της «δημόσιας υπηρεσίας» μέσα από προσεγγίσεις του συνταγ-

ματικού και του διοικητικού δικαίου.

Στην επόμενη ενότητα —στην οριοθέτηση των στοιχείων της αντικει-

μενικής υπόστασης του εγκλήματος της απιστίας στην υπηρεσία— επι-

χειρείται αρχικά η οριοθέτηση του εννοιολογικού εύρους του «δημοσί-

ου υπαλλήλου», παρακολουθώντας κριτικά τις νομολογιακές παραδοχές

μετά την ΟλΑΠ 9/1998. Ελέγχοντας την υπερβολική διεύρυνση της σχε-

τικής έννοιας στο άρθρο 263Α ΠΚ, βάσει του ουσιαστικού ή λειτουργικού

κριτηρίου, σε βαθμό που διαστρεβλώνει την έννοια του «δημοσίου τομέα»

(περιλαμβάνοντας και όσους υπηρετούν σε επιχειρήσεις και οργανισμούς,

που εξυπηρετούν το γενικό συμφέρον, ανεξαρτήτως του νομικού χαρα-

κτήρα τους), προτείνεται στη μελέτη ο περιορισμός του πεδίου εφαρμο-

γής της περ. ε΄ του άρθρ. 263Α ΠΚ στις περιπτώσεις εκείνες που οι κρίσι-

μες επιδοτήσεις ή επιχορηγήσεις πράγματι καταβλήθηκαν και συνιστούν

το εγκληματικό προϊόν, καθώς μόνον τότε διαπιστώνεται πράγματι βλά-

βη ή διακινδύνευση της δημόσιας περιουσίας. Ούτε οι ιδιωτικές Τράπε-

ζες, ούτε τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που μπορούν να επιχο-

ρηγηθούν ή να χρηματοδοτηθούν από το Δημόσιο, μπορούν να ενταχθούν