15 / 22
Ανδρονίκη Θεοτοκάτου
5
Κανείς μέχρι σήμερα δεν μας έπεισε, με στοιχεία και αποδείξεις, ότι η αλλαγή του
τρόπου ελέγχου των κρατικών δαπανών αποτελεί μέσο για την επίτευξη της ανα-
πτυξιακής πολιτικής που χρειάζεται η χώρα και ακόμη ότι το προς υιοθέτηση μο-
ντέλο έχει επιφέρει σημαντικά αποτελέσματα στην καταπολέμηση της απάτης και
της διαφθοράς στις χώρες που ήδη εφαρμόζεται. Αντίθετα, η έως τώρα εμπειρία
από τα ευρήματα του κατασταλτικού ελέγχου, το πλήθος, διαχρονικά, των νομιμο-
ποιητικών διατάξεων που εκδόθηκαν για την αντιμετώπιση παθογενειών, οι υπο-
θέσεις που απασχολούν την ποινική δικαιοδοσία, η αδυναμία απόδοσης του χρή-
ματος που δαπανήθηκε παράνομα στους δικαιούχους πολίτες καθώς και οι μη αμ-
φισβητούμενες ελλείψεις και αδυναμίες του διοικητικού μηχανισμού, ακόμη δε και
η γεωφυσική ιδιομορφία της χώρας, συνηγορούν υπέρ της διατήρησης της θεσμι-
κής ιδιαιτερότητας του προληπτικού ελέγχου. Η πολιτεία πρέπει να δώσει μεγα-
λύτερη προσοχή στη στόχευση του μέτρου και στην ύπαρξη των εργαλείων που θα
υποκαταστήσουν τον, έστω και με ατέλειες, πλην όμως ιστορικά δοκιμασμένο θε-
σμό, με δεδομένο, μάλιστα, ότι δεν υπάρχουν ασφαλείς ενδείξεις ότι η εγκατάλει-
ψη του προληπτικού ελέγχου θα βελτιώσει τη διοικητική δράση προς όφελος του
κοινωνικού συνόλου. Το δίκαιο νομιμοποιείται, δηλαδή δικαιολογείται αξιολογι-
κά όταν έχει αποδεκτή αξία. Άρα το νόμιμο ελέγχεται αν είναι και δίκαιο. Ο σκο-
πός του δικαίου είναι να δίνει τη δυνατότητα σε όλους τους πολίτες να έχουν καλή
ζωή και ευτυχή.