Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΣΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

111

Αντίστοιχα και στη ΣτΕ 2197/2006 προηγείται η σκέψη περί μη συνδρομής εν-

νόμου συμφέροντος στο πρόσωπο του αιτούντος την ακύρωση πράξεων της

Δημαρχιακής Επιτροπής για την κατακύρωση δημοπρασίας που, όμως, επανα-

προκηρύχθηκε, και, ακολούθως, απορρίπτεται για τον ίδιο λόγο ως απαράδε-

κτη η παρέμβαση του Δήμου, αφού ο τελευταίος δεν μπορεί να θεμελιώσει έννο-

μο συμφέρον παρά μόνο στη διατήρηση της ισχύος των πράξεων που έχουν εκ-

δώσει τα όργανά του.

γ) Έναντι των λόγων ακυρώσεως

i. Παρέμβαση και παραδεκτή προβολή λόγου ακυρώσεως

Πέρα από τις προϋποθέσεις για την παραδεκτή άσκηση του ενδίκου βοηθή-

ματος, το παραδεκτό της παρέμβασης μπορεί να συνάπτεται ακόμη και με τους

προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως. Έτσι, για παράδειγμα το απαράδεκτο της

προβολής του μόνου λόγου ακυρώσεως κατά μιας εκ των προσβαλλόμενων

πράξεων, καθιστά απαράδεκτη την αίτηση ακυρώσεως κατά το μέρος αυτό, συ-

μπαρασύροντας έτσι και το παραδεκτό της παρέμβασης ενός προσώπου που

στήριζε το έννομο συμφέρον του στη διατήρηση της ισχύος αυτής και μόνον της

πράξης.

ii. Η ειδική περίπτωση των ανυπόστατων διοικητικών πράξεων

Μια ιδιαίτερη κατηγορία, στην οποία το παραδεκτό της παρέμβασης διαφο-

ροποιείται, αποτελούν οι ανυπόστατες διοικητικές πράξεις. Εταιρεία της οποίας

η άδεια σύστασης ανακλήθηκε στρέφεται με αίτηση ακυρώσεως κατά της σχε-

τικής νομαρχιακής πράξης, της οποίας, όμως, η διαδικασία έκδοσης δεν τελειώ-

θηκε με την απαιτούμενη καταχώριση στο ΜΑΕ και τη δημοσίευσή της στην ΕτΚ.

Έτσι, μετά από τη διάγνωση του ανυποστάτου, το Δικαστήριο κρίνει απαράδε-

κτη την παρέμβαση των εταιρειών που μετείχαν στο κεφάλαιο της αιτούσας, με

το σκεπτικό ότι, εφόσον η προσβαλλόμενη στερείται νόμιμης υπόστασης, οι πα-

ρεμβαίνοντες δεν έχουν έννομο συμφέρον να παρέμβουν υπέρ του κύρους της,

«καθόσον παρέμβαση σε ακυρωτική δίκη νοείται μόνο υπέρ του κύρους υποστα-

τής διοικητικής πράξεως, και τούτο διότι μόνον αυτή παράγει έννομα αποτελέ-

σματα, για την διατήρηση των οποίων είναι νοητή η άσκηση παρεμβάσεως»

Με άλλα λόγια, δεν νοείται παρέμβαση υπέρ ανυπόστατης πράξης, αφού αυτή

δεν έχει ισχύ, ώστε ο τρίτος να ταχθεί υπέρ της διατήρησής της, όπως επιτάσ-

σει το άρθρο 49 παρ. 1 π.δ/τος 18/1989

. Χάριν πληρότητας, αξίζει, πάντως, να

αναφερθεί και η παλαιότερη ΣτΕ 4459/1987, στην οποία κρίθηκε παραδεκτή η

84. ΣτΕ 154/2004.

85. Βλ.

Γώγο Κ

., Η ανυπόστατη διοικητική πράξη, σελ. 204.