Previous Page  61 / 64 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 61 / 64 Next Page
Page Background

Κ. ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΣ

1069

Η καθιέρωση αλληλέγγυας και εις ολόκληρον

ευθύνης του προέδρου Δ.Σ. Αθλητικής

Ανώνυμης Εταιρίας υπό το πρίσμα

του Συντάγματος

Κώστας Χ. Χρυσόγονος,

Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου

Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

1.

Στα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της ανώνυμης εταιρίας συγκαταλέγονται η πλήρης

νομική προσωπικότητα, η σωματειακή συγκρότηση και η κεφαλαιουχική της οργά-

νωση, ενώ συνέπειά τους είναι και το κατ’ αρχήν ανεύθυνο των μετόχων και μελών

του Δ.Σ. της ανώνυμης εταιρίας έναντι των ιδιωτών πιστωτών αυτής. Εντούτοις, για

την περίπτωση ειδικά των αθλητικών ανωνύμων εταιριών, ο νομοθέτης με τη διάταξη

του άρθρου 118Α παρ. 4 του ν. 2725/1999, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 20 του

ν. 3479/2006, όρισε ότι:

«Οι Πρόεδροι των Δ.Σ., διευθυντές, διαχειριστές, διευθύνο-

ντες σύμβουλοι και εκκαθαριστές των Α.Α.Ε., Τ.Α.Α. ή σωματείων, που συμμετέχουν

στα επαγγελματικά πρωταθλήματα, ευθύνονται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με το

αντίστοιχο νομικό πρόσωπο για τα χρέη που αυτό δημιουργεί κατά το χρονικό διά-

στημα της θητείας τους»

. Εισάγεται έτσι μία απόκλιση από τη γενική αρχή της μη ευ-

θύνης, η οποία εκτρέπει το νομικό πρόσωπο από τα ιστορικά του χαρακτηριστικά αλ-

λά, κυρίως, εγείρει προβληματισμό ως προς τη συμφωνία της με το Σύνταγμα.

2.

Στο άρθρο 5 παρ. 1 Συντ. και ειδικότερα στο κατοχυρωμένο εκεί δικαίωμα συμ-

μετοχής στην οικονομική ζωή της χώρας βρίσκει έρεισμα η οικονομική ελευθερία.

Ειδικότερη μορφή της τελευταίας αποτελεί η ελευθερία της επιχειρηματικής δραστη-

ριότητας, που θεμελιώνεται στο συνδυασμό της ως άνω διάταξης με το άρθρο 106

Συντ., και ιδίως την δεύτερη παράγραφο του τελευταίου, με την οποία εξαγγέλλονται

τα όρια της ιδιωτικής οικονομικής πρωτοβουλίας (βλ.

Κ. Χρυσόγονου

, Ατομικά και

Κοινωνικά Δικαιώματα, 3η εκδ., 2006, σ. 192 επ.). Στο άρθρο αυτό κατοχυρώνεται

η συνολική προστασία του συστήματος της ελεύθερης οικονομίας ή οικονομίας της

αγοράς. Η εν λόγω συνταγματική διάταξη, δηλαδή, επέχει θέση θεσμικής εγγύησης

αναφορικά με το ισχύον οικονομικό σύστημα.