ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

299

ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

ε) η ελευθερία δράσης που καταλείπεται στον ζημιωθέντα στο πλαίσιο της υπηρεσίας,

στ) αν ο ζημιωθείς ανήκει σε κατηγορία μειονεκτούντων ή ευπρόσβλητων προσώπων,

ζ) αν η παρεχόμενη υπηρεσία αποτελεί εθελοντική προσφορά του παρέχοντος αυτή.

Στην ιατρική ευθύνη εφαρμόζονται, εκτός από τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (ν.

3418/2005) και το άρθρο 8 ν. 2251/1994, το άρθρο 24 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Αν-

θρώπινα Δικαιώματα και τη Βιοϊατρική (Σύμβαση του Οβιέδο, που έχει κυρωθεί από την Ελ-

λάδα με τον ν. 2619/1998), ο ν. 2737/1999 που αναφέρεται στην ειδική περίπτωση των με-

ταμοσχεύσεων, τα άρθρα 1455-1460 ΑΚ σχετικά με την ιατρική υποβοήθηση στην ανθρώ-

πινη αναπαραγωγή και ο ν. 3305/2005 και πάλι σχετικά με την υποβοηθούμενη αναπαρα-

γωγή, ο οποίος συμπληρώνει ειδικά σε ζητήματα ιατρικής ευθύνης, τον βασικό προγενέστε-

ρο ν. 3089/2002.

Η ασφάλιση ιατρικής ευθύνης συνιστά ασφάλιση ζημίας και ειδικότερα ασφάλιση πα-

θητικού, επειδή έχει ως αντικείμενο την κάλυψη οφειλών που προκαλούνται στην περιου-

σία του λήπτη της ασφάλισης, εξαιτίας της αστικής ευθύνης, την οποία έχει αυτός απέναντι

σε τρίτους. Ο ιατρός που καταρτίζει ασφαλιστική σύμβαση αστικής του ευθύνης έχει την αξί-

ωση κατά του ασφαλιστή να αναλάβει όλες ή μερικές από τις οικονομικές συνέπειες των αξι-

ώσεων, που ασκεί σε βάρος του ιατρού ο ασθενής, στον οποίο παρείχε τις ιατρικές υπηρε-

σίες. Αξίζει να αναφερθεί σε αυτό το σημείο, πως παρά το γεγονός ότι η ασφάλιση ιατρικής

ευθύνης συνιστά ασφάλιση επαγγελματικών κινδύνων, επί της οποίας γίνεται δεκτό ότι εί-

ναι επιτρεπτή η θέση της ρήτρας «claims made», το Μονομελές Πρωτοδικείο αρνήθηκε τον

ισχυρισμό της ασφαλιστικής εταιρίας ότι δεν όφειλε να καλύψει τη ζημία που προκλήθηκε

από χειρουργική επέμβαση, εξαιτίας της συνομολόγησης σχετικού όρου. Ειδικότερα, κρίθη-

κε ότι όρος, σύμφωνα με τον οποίο οι αξιώσεις εναντίον του ασφαλιστή πρέπει να προβλη-

θούν εντός ορισμένης προθεσμίας, δεν μπορεί να θεμελιωθεί στις επιτρεπόμενες εξαιρέσεις

του άρθρου 7 παρ. 6 ΑσφΝ, προσκρούοντας έτσι στους αναγκαστικού δικαίου κανόνες του

άρθρου 33 παρ. 1 και 2 παρ. 8. Συνεπώς, η ρήτρα κρίθηκε άκυρη

674

Η αξίωση του λήπτη της ασφάλισης απέναντι στον ασφαλιστή αποτελεί εν μέρει αξίωση

ελευθέρωσης (Befreiungsanspruch), καθώς ο ασφαλιστής αναλαμβάνει να «ελευθερώσει»

τον λήπτη από τις αξιώσεις του τρίτου, ενώ παράλληλα συνιστά ασφάλιση νομικής προστα-

σίας αμυντικής μορφής (Rechtsschutzanspruch)

675

674. ΜΠρΑθ 3692/2016, μη συντασσόμενου έτσι του Δικαστηρίου με την απόφαση ΟλΑΠ 18/2015.

675.

Τζίβα Ε.

, ό.π., σελ. 57.