80 / 90
330
Ερμηνεία ΚΝ 2190/1920 κατ' άρθρο
Ν 3588/2007)
37
. Ωστόσο, «ιδρυτής» δύναται να είναι και ο ανίκανος προς δι-
καιοπραξία (βλ. π.π. υπό Ι 4 και π.κ. άρθρ. 2).
2. Υπογραφή αυτοπρόσωπη ή μέσω αντιπροσώπου
Ο ικανός προς ίδρυση αε καταρτίζει την ιδρυτική πράξη (με το καταστατικό
της) εταιρίας είτε αυτοπροσώπως είτε δι’ αντιπροσώπου (νόμιμου ή εκούσι-
ου). Ο δε ανήλικος αποκτά την ικανότητα του ενεργείν εμπορικές πράξεις, άρα
και του ιδρύειν ή συνιδρύειν αε, μέσω των ασκούντων την γονική μέριμνα ή
του επιτρόπου του σύμφωνα με τις σχετικές διατυπώσεις του νόμου (βλ. ΑΚ
1526, 1624)
38
.
Σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές, τα φυσικά πρόσωπα πρέπει κατά την υπο-
γραφή της εταιρικής σύμβασης να έχουν πλήρη ικανότητα προς δικαιοπραξία,
ο δε ανήλικος μπορεί να συμμετέχει εγκύρως στην κατάρτισή της κατόπιν σχε-
τικής αδείας του δικαστηρίου και, αν υπάρχει επίτροπος, κατόπιν γνωμοδο-
τήσεως του συγγενικού συμβουλίου (βλ. και π.κ. υπό VII). Δεδομένου δε ότι,
κατά την εδώ υποστηριζόμενη άποψη, είναι υπό όρους δυνατό να δημιουρ-
γούνται στο (αρχική ή τροποποιημένο) καταστατικό για τον εταίρο πρόσθετες
ή συμπληρωματικές μετοχικές δεσμεύσεις, πέραν της αρχικής εισφοράς (βλ.
άρθρ. 29 § 3), πρέπει να γίνει δεκτό ότι δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις των ΑΚ
133 και 135
39
. Συνεπώς, οι μέτοχοι δεν έχουν μόνο μετοχικά δικαιώματα αλλά
υπόκεινται και σε μετοχικές υποχρεώσεις, από τις οποίες η κύρια, συνήθως δε
στην πράξη και η μοναδική, είναι η καταβολή των εισφορών τους
40
. Εκτός από
τα δικαιώματα/τις υποχρεώσεις, που ανήκουν στον μέτοχο από μόνη την ιδιό-
37. Όσον αφορά τα ν.π. και τις ενώσεις προσώπων (χωρίς ν.π.) βλ. ενδεικτικά
Μάρκου
, Εγ-
χειρΕΔ, τ. 3, τεύχ. α΄, σελ. 47 επ., 57 επ. με παραπομπές. «Τις είνε ιδρυτής δεν ορίζει
ο νόμος. Το ζήτημα είνε πραγματικόν διαφεύγον τον έλεγχον του αρείου πάγου»∙ έτσι
Αναστασιάδης
, Ελλην.εμπορ.Δικ., 4η έκδ., 1937, § 108 σελ. 349 υποσ. 2. Βλ. τώρα και
τα άρθρα 251 § 3 και 293 § 1 Ν 4072/12.
38. Βλ. και
Μήτσου
, Ανών.Εταιρ., τ.Ι (επιμ. Αντωνόπουλου-Μούζουλα), 2013, άρθρον 2 αρ.
5,
Μάρκου
, Το δίκαιο της επε, άρθρο 6 υπό ΙΧ σελ. 133.
39. Βλ. όμως επ’ αυτού και
Αντωνόπουλο
, Δίκαιο ΑΕ & ΕΠΕ, β΄ έκδ., § 6 Ι σελ. 31. Σύμφωνα
με τα αναφερόμενα στο κείμενο δύνανται π.χ. ιδίως οι εταίροι της «μικρής» αε να ανα-
λαμβάνουν δεσμεύσεις στο καταστατικό προς παροχή υποκατάστατων του μ.κ. μέσων
κατά τη λειτουργία της εταιρίας ιδίως σε περιόδους οικονομικής κρίσης της (βλ. άρθρ.
29 § 3). Η ανάληψή τους συνδέεται μεν κατά κανόνα με τη δέσμευση των μετοχών,
όμως δογματικά είναι ανεξάρτητη από αυτή (βλ. και AktG 55,180). Πρβλ.
Vervessos
,
Eigenkapitalersatzrecht, 2001, σελ. 31 επ., 87 επ. Βλ. και άρθρα 32 Ν 3190/55, 78 επ. Ν
4072/2012 και 58 § 2 N 959/1979.
40. Μια αντίθετη ρύθμιση στο καταστατικό είναι επιτρεπτή. Όμως η δυνατότητα επιβολής
πρόσθετων υποχρεώσεων μέσω του καταστατικού πρέπει εν αμφιβολία να θεωρηθεί
δυνατή συνεπεία της πρόβλεψης του άρθρ. 29 § 3. Βλ. περισσότερα
Μάρκου
, Η γσ της
αε, 2016, άρθρ. 29 όπου και παραπομπές,
Σταματάκη
, Η καταστατική ελευθερία, 2014,
σελ. 232.