44 / 60
[73]
Καν(ΕΕ) 1215/2012 Προοίμιο
ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ
874
ΔικΔΔ
μία των διαδίκων δικαιολογεί άλλο συνδετικό στοιχείο. Η κατοικία των νομικών
προσώπων πρέπει να καθορίζεται αυτοτελώς ώστε να αυξάνεται η διαφάνεια των
κοινών κανόνων και να αποφεύγονται οι συγκρούσεις δικαιοδοσίας.
(16)
Η δωσιδικία της κατοικίας του εναγομένου πρέπει να συμπληρωθεί από εναλ-
λακτικές δωσιδικίες που θα ισχύουν λόγω του στενού συνδέσμου μεταξύ του δι-
καστηρίου και της διαφοράς ή για την ορθή απονομή της δικαιοσύνης. Η ύπαρξη
στενού συνδέσμου θα πρέπει να παρέχει ασφάλεια δικαίου και να αποφεύγεται
το ενδεχόμενο ο εναγόμενος να ενάγεται ενώπιον δικαστηρίου κράτους μέλους
το οποίο δεν μπορούσε ευλόγως να προβλέψει. Αυτό το στοιχείο είναι σημαντι-
κό, ιδίως σε διαφορές που αφορούν εξωσυμβατικές υποχρεώσεις οι οποίες απορ-
ρέουν από παραβιάσεις της ιδιωτικότητας και του δικαιώματος της προσωπικότη-
τας, περιλαμβανομένης της δυσφήμισης.
(17)
Ο κύριος πολιτιστικών αγαθών όπως ορίζονται στο άρθρο 1 παράγραφος 1
της οδηγίας 93/7/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 1993, σχετικά με την
επιστροφή πολιτιστικών αγαθών που έχουν παράνομα απομακρυνθεί από το έδα-
φος κράτους μέλους
10
, θα δύναται σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό να κινήσει
διαδικασία με αντικείμενο αστική αξίωση για την ανάκτηση, βάσει δικαιώματος κυ-
ριότητας, τέτοιου πολιτιστικού αγαθού ενώπιον των δικαστηρίων του τόπου όπου
ευρίσκεται το πολιτιστικό αγαθό τη στιγμή που ασκείται η προσφυγή. Οι εν λόγω
διαδικασίες δεν θίγουν τις διαδικασίες που κινούνται βάσει της οδηγίας 93/7/ΕΟΚ.
(18)
Στις συμβάσεις ασφάλισης, καταναλωτών και εργασίας είναι σκόπιμο να προ-
στατεύεται το αδύναμο μέρος με ευνοϊκότερους για τα συμφέροντά του κανόνες
διεθνούς δικαιοδοσίας.
(19)
Η αυτονομία των μερών μιας σύμβασης όσον αφορά τον καθορισμό του αρ-
μοδίου δικαστηρίου πρέπει να τηρείται με την επιφύλαξη των αποκλειστικών βά-
σεων διεθνούς δικαιοδοσίας που προβλέπονται από τον παρόντα κανονισμό, εκτός
εάν πρόκειται για συμβάσεις ασφάλισης, καταναλωτών και εργασίας, όπου επιτρέ-
πεται μόνον περιορισμένη αυτονομία.
(20)
Σε περίπτωση που ανακύπτει ζήτημα σχετικά με το κατά πόσον συμφωνία πα-
ρέκτασης υπέρ δικαστηρίου ή δικαστηρίων ενός κράτους μέλους είναι άκυρη ως
προς την ουσιαστική της ισχύ, το ζήτημα κρίνεται βάσει της νομοθεσίας του κρά-
τους μέλους του δικαστηρίου ή των δικαστηρίων που ορίζονται στη συμφωνία,
συμπεριλαμβανομένων των κανόνων περί συγκρούσεως δικαίων του συγκεκρι-
μένου κράτους μέλους.
10. ΕΕ L 74 της 27.3.1993, σ. 74.