ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

222

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

των διοικητών-τεχνοκρατών ούτε η σύναψη συμβάσεων αποδοτικότητας οι οποίες

θέτουν τους επιδιωκόμενους στόχους

516

. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα να δυσχεραίνε-

ται η αξιολόγηση του έργου τους. Επίσης, τρία από τα επτά μέλη του ΔΣ δεν προέρ-

χονται από το νοσοκομείο

517

Oι συνεχείς νομοθετικές παλινδρομήσεις αναδεικνύουν ως μείζον ζήτημα για

τον έλληνα νομοθέτη αν θα υπάρχουν δύο διακριτοί πόλοι εξουσίας στο νοσο-

κομείο, δηλαδή ο πρόεδρος του ΔΣ από τη μια και ο διοικητής ή ο γενικός διευ-

θυντής από την άλλη, ή αν θα συγκεντρωθούν όλες οι εξουσίες σε ένα όργανο. Σε

κάθε περίπτωση, η θέση του διοικητή-τεχνοκράτη (manager) πρέπει να καλύπτεται

μόνον έπειτα από διαφανείς διαδικασίες, δηλαδή με ανοικτό διαγωνισμό και επι-

λογή με βάση αντικειμενικά κριτήρια (εμπειρία, τίτλοι σπουδών

κ.λπ.

). Έτσι, ο man-

ager θα έχει την ίδια αναγνώριση με τους ομολόγους του στην αλλοδαπή και θα

σημειώνει τις ίδιες με αυτούς επιτυχίες.

Της περιφέρειας υγείας

: Με τον Ν 2889/2001 η χώρα διαιρείται σε υγειονο-

μικές περιφέρειες που συμπίπτουν με τις διοικητικές. Σε κάθε περιφέρεια, με εξαί-

ρεση τις περιφέρειες Αττικής, Νοτίου Αιγαίου και Κεντρικής Μακεδονίας, δημιουρ-

γείται ένα Περιφερειακό Σύστημα Υγείας, το οποίο αποτελεί NΠΔΔ, φέρει το όνομα

της οικείας περιφέρειας και εδρεύει στην έδρα της. Τα ΠεΣΥ διοικούνται από εννε-

αμελές ΔΣ του οποίου ο πρόεδρος είναι και ο γενικός διευθυντής του ΠεΣΥ. Με τον

Ν 3329/2005 τα ΠεΣΥ αλλάζουν όνομα και καλούνται ΔΥΠΕ, ο αριθμός των μελών

του ΔΣ μειώνεται σε επτά και ο πρόεδρος του ΔΣ καλείται πλέον διοικητής. Δηλαδή,

δεν γίνονται σημαντικές αλλαγές ως προς τα όργανα της διοίκησης και ως προς την

κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ του ΔΣ και του διοικητή και προέδρου του ΔΣ.

Συμπερασματικά, το ελληνικό σύστημα υγείας χαρακτηρίζεται από πολυνομία

και οι συνεχείς τροποποιήσεις της οργανωτικής του δομής προκαλούν σύγχυση. Σε

διάστημα 34 ετών έχουν δημοσιευθεί περισσότεροι από 25 θεσμικοί νόμοι. Η ανα-

λογία είναι περίπου ένας νόμος κάθε 15 μήνες. Συχνά οι νόμοι μετονομάζουν ήδη

υφιστάμενα όργανα χωρίς τούτο να συνοδεύεται πάντα από την απονομή ουσιω-

δώς διαφορετικών αρμοδιοτήτων ή από ουσιωδώς διαφορετική σύνθεση των

οργάνων. Δεν δίνεται χρόνος να δοκιμασθούν οι θεσμοί, να αποδώσουν και να αξι-

ολογηθούν· ενδεικτικά, τα ΠεΣΥΠ καταργήθηκαν μόλις τρία χρόνια μετά την ίδρυσή

τους και αντικαταστάθηκαν από τις ΔΥΠΕ.

516. Παρόμοιας λογικής είναι και ο Ν 3429/2005,

Δημόσιες Επιχειρήσεις και Oργανισμοί,

που

καταργεί διάταξη του Ν 2414/1996 για τις ΔEKO, η οποία προέβλεπε τη σύνταξη συμβο-

λαίου διαχείρισης μεταξύ αφενός του προέδρου του ΔΣ και του διευθύνοντος συμβούλου

και αφετέρου του ελληνικού δημοσίου.

517. OKE, Γνώμη 128 για το νομοσχέδιο

Εθνικό σύστημα υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης και

λοιπές διατάξεις,

σ. 13.