ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

214

κότητας. Το κράτος αναλαμβάνει την υποχρέωση, για ένα χρονικό διάστημα και για

μια ορισμένη περιοχή, να μην επιτρέψει την ίδρυση ή την επέκταση νοσοκομείων ή

άλλων νοσηλευτηρίων στα πεδία δράσεως που έχει αναλάβει ο ανάδοχος της δημό-

σιας υπηρεσίας. Όμως η δέσμευση του κράτους τελεί υπό την προϋπόθεση ότι εξυ-

πηρετούνται οι υγειονομικές ανάγκες του πληθυσμού, όπως καθορίζονται από

τον Yγειονομικό Xάρτη της χώρας. Περαιτέρω, σε ειδικότερους τομείς, τα δημόσια

νοσοκομεία έχουν το δικαίωμα να συνάπτουν συμβάσεις με ιδιωτικά νοσηλευτήρια

για την εκπλήρωση επί μέρους θεραπευτικών ή διαγνωστικών πράξεων, όπως την

εξωσωματική γονιμοποίηση, δηλαδή προβλέπεται και η μερική συνεργασία. Φαίνε-

ται πάντως ότι ο έλληνας νομοθέτης συνειδητά δεν είχε ασχοληθεί με το πρόβλημα

της συνεργασίας, δεδομένου ότι στο ελληνικό διοικητικό δίκαιο είναι γνωστή η

ανάθεση της δημοσίας υπηρεσίας σε ιδιωτικούς οργανισμούς και έχει αναπτυχθεί ο

σχετικός με τη συνεργασία προβληματισμός.

Τα άρθρα 33-35, παρ. 3 και 4 του Ν 3370/2005, όπως ισχύουν, προβλέπουν

τη συνεργασία των νοσοκομείων του EΣΥ με νοσηλευτικά ιδρύματα ιδιωτικού δι-

καίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και ειδικότερα την παραπομπή ασθενών από

νοσοκομεία του EΣΥ στις μονάδες εντατικής θεραπείας των ιδρυμάτων αυτών και

παρέχεται η δυνατότητα επέκτασης της συνεργασίας και σε άλλους τομείς με από-

φαση του Υπουργού Υγείας. Επίσης, είναι δυνατή η απόκτηση της ιατρικής ειδι-

κότητας στα ιδρύματα αυτά μετά την έκδοση απόφασης του Υπουργού Υγείας με

την οποία αναγνωρίζεται η καταλληλότητα των ιδρυμάτων αυτών για τη χορήγηση

της ειδικότητας

496

. Oι διατάξεις αυτές εντάσσονται στην πολιτική για τη σύναψη

συμπράξεων μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, όπως ρυθμίζεται από τον Ν

3389/2005

497

. Ωστόσο, δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο σύμπραξης οι

δραστηριότητες που κατά το Σύνταγμα ανήκουν άμεσα και αποκλειστικά στο κρά-

τος και ιδίως η εθνική άμυνα, η αστυνόμευση, η απονομή της δικαιοσύνης και η

εκτέλεση των ποινών που επιβάλλονται από τα δικαστήρια (άρθρο 2, παρ. 3). O

496. Η απόφαση αυτή εκδίδεται ύστερα από σύμφωνη γνώμη του ΚEΣΥ. Πρακτικά, η καταλληλό-

τητα προϋποθέτει την κατάλληλη επιστημονική παρακολούθηση των ειδικευόμενων ιατρών

και την ύπαρξη επιστημονικού προσωπικού υψηλού επιπέδου.

497. Σύμφωνα με το άρθρο 2 του νόμου, στο πεδίο εφαρμογής του μπορεί να υπάγονται οι

συμπράξεις, εφόσον πληρούν σωρευτικά τις εξής προϋποθέσεις: α) έχουν αντικείμενο την

εκτέλεση έργων ή και την παροχή υπηρεσιών που ανήκουν στην αρμοδιότητα των δημό-

σιων φορέων, β) προβλέπουν ότι οι ιδιωτικοί φορείς, έναντι ανταλλάγματος που καταβάλ-

λεται εφάπαξ ή τμηματικά από τους δημόσιους φορείς, τους τελικούς χρήστες των έργων

ή των υπηρεσιών αυτών, αναλαμβάνουν ουσιώδες μέρος των κινδύνων που συνδέονται

με τη χρηματοδότηση, την κατασκευή, τη διαθεσιμότητα ή τη ζήτηση του αντικειμένου της

συμπράξεως και των συναφών κινδύνων, όπως ενδεικτικά τον τεχνικό ή διαχειριστικό κίν-

δυνο, γ) προβλέπουν ότι η χρηματοδότηση θα γίνει με κεφάλαιο των ιδιωτικών φορέων,

και δ) το συνολικό προϋπολογιζόμενο κόστος δεν υπερβαίνει το ποσόν των 200.000.000

ευρώ χωρίς τον αναλογούντα φόρο προστιθέμενης αξίας.