ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

216

σύντομο χρονικό διάστημα εισάγονται στοιχεία από τις αντίθετες αντιλήψεις, με

αποτέλεσμα το σύστημα να κλυδωνίζεται και να μειώνεται η συνοχή και η αξιοπι-

στία του

501

38. Κανόνες, μέθοδοι και μέτρα αποδοτικής διαχείρισης

Η αποδοτική διαχείριση στα περισσότερα κράτη-μέλη αποσκοπεί στον περιορισμό

και τον προσανατολισμό των δαπανών και ταυτόχρονα στη βελτίωση του επιπέδου

501. Θεωρούμε ότι η επιστημονική διχογνωμία που αντανακλά και την πολιτική και κοινωνική

πόλωση στο θέμα αυτό αποτυπώνεται στις ακόλουθες δύο γνώμες της OKΕ. Στη Γνώμη 132,

που έχει εκδοθεί για το νομοσχέδιο «Oργάνωση και λειτουργία των Υπηρεσιών Δημόσιας

Υγείας και λοιπές διατάξεις» (ήδη Ν 3370/2005), στα άρθρα 33-35, τα οποία αναφέρονται

στη συνεργασία του δημόσιου με τον ιδιωτικό μη κερδοσκοπικό τομέα παροχής υπηρε-

σιών υγείας, διατυπώνονται δύο απόψεις: Κατά την πρώτη, η παγίωση της συνεργασίας

υποβαθμίζει τα δημόσια νοσοκομεία και θα επιβαρύνει τα ασφαλιστικά ταμεία. Επιβάλλε-

ται να τεθούν αμέσως σε λειτουργία τα 132 κρεβάτια μονάδων εντατικής θεραπείας (ΜEΘ)

που είναι πλήρως εξοπλισμένα, αλλά δεν λειτουργούν ελλείψει του απαιτούμενου για τη λει-

τουργία τους νοσηλευτικού προσωπικού. Κατά τη δεύτερη άποψη, το θέμα της συνεργα-

σίας πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο διαλόγου και να συμπληρωθεί το άρθρο 34, παρ.

4 ως προς τη ρύθμιση του ανοικτού νοσηλίου. Στη Γνώμη 115 για το νομοσχέδιο Oλυμπι-

ακό Χωριό, Συνήγορος της Υγείας και Λοιπές Διατάξεις (ήδη Ν 3293/2004) διατυπώνονται

ομοίως δύο απόψεις όσον αφορά στην επιλογή της νομικής μορφής της ανώνυμης εταιρείας

για νοσηλευτική μονάδα του EΣΥ. Κατά την πρώτη άποψη, η δημιουργία στο πλαίσιο του

δημοσίου, ανώνυμης εταιρείας για την παροχή φροντίδων υγείας αποτελεί ένα πρώτο βήμα

προς την κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών υγείας. Το νομοσχέδιο χαρακτη-

ρίζεται από την απουσία οποιουδήποτε ελέγχου από πλευράς του αρμόδιου υπουργού στο

κοστολόγιο των υπηρεσιών που θα παρασχεθούν, την ένταξη των ασφαλιστικών ταμείων

στην ιδιοκτησία και τη διοίκηση του φορέα, με αποτέλεσμα να συνυπάρχουν σε ένα ενιαίο

σχήμα οι παρέχοντες υπηρεσίες και οι καταβάλλοντες το κόστος αυτών, τη δυνατότητα μετα-

βίβασης μετοχών που μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με τον χώρο της υγείας και που

τίποτε δεν διασφαλίζει ότι θα παραμείνουν και στο μέλλον στον δημόσιο τομέα, την υπα-

γωγή των εργασιακών σχέσεων σε σχήματα ιδιωτικής οικονομίας και της προσλήψεις έξω

από το πλαίσιο του ΑΣEΠ. Τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά υπονομεύουν τον δημό-

σιο χαρακτήρα του δημιουργούμενου φορέα και θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ποι-

ότητα και το κόστος των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας καθώς και των εργασιακών σχέ-

σεων. Προτείνεται να έχει τη μορφή ΝΠΔΔ ο δημιουργούμενος φορέας. Αντίθετα, κατά τη

δεύτερη άποψη, ο χαρακτηρισμός του φορέα ως NΠIΔ δεν αναιρεί τον δημόσιο χαρακτήρα

του, καθώς οι μετοχές του ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο. Εξάλλου, οι πρόσθετες και εξει-

δικευμένες υπηρεσίες υγείας που θα παρέχει ο φορέας αυτός δεν αντικαθιστούν υπηρεσίες

οι οποίες παρέχονται σήμερα από τα νοσοκομεία και εν γένει το EΣΥ, και ο χαρακτήρας τους

είναι τέτοιος ώστε να δικαιολογεί τη δημιουργία ενός NΠIΔ δημοσίου συμφέροντος. Αναμέ-

νεται όταν λειτουργήσει ο φορέας ως NΠIΔ να έχει την απαραίτητη ευελιξία ώστε οι μονά-

δες παροχής υπηρεσιών υγείας να ανταποκριθούν καλύτερα στην ανάγκη αναβάθμισης

των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, προς όφελος των ασθενών και γενικότερα της κοινω-

νίας, και στη μείωση του κόστους μέσα από την αποτελεσματικότερη λειτουργία του και την

ορθολογικότερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού.