61 / 72
Η OΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜOΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ
213
Πάντως, αν και το εν λόγω ζήτημα από την ίδρυση του EΣΥ μονοπωλούσε το
ενδιαφέρον του νομικού τύπου, εν τούτοις ήταν περιορισμένης εμβέλειας, διότι
κρίνει μια επί μέρους μόνο διάταξη του EΣΥ.
Στη συνέχεια, με τα άρθρα 11, 12 και 13 ο Ν 2071/1992 καταργεί τις περιορι-
στικές για τον ιδιωτικό τομέα ρυθμίσεις του Ν 1397/1983 και ορίζει ότι η πρωτο-
βάθμια περίθαλψη παρέχεται και από τις μονάδες περιθάλψεως των ασφαλιστικών
οργανισμών και από τα συγκροτήματα εξωτερικών ιατρείων των NΠIΔ και από τα
ιδιωτικά ιατρεία και οδοντιατρεία, πολυϊατρεία, διαγνωστικά εργαστήρια, οδοντι-
ατρικά κέντρα, πολυδύναμα διαγνωστικά κέντρα, εργαστήρια φυσιοθεραπείας
495
.
Περαιτέρω, στο άρθρο 48 ορίζεται ότι στο μέλλον τα ιδρυόμενα από το κράτος
νοσηλευτικά ιδρύματα μπορεί να έχουν οποιαδήποτε νομική μορφή. Όπως αναφέ-
ρεται στην εισηγητική έκθεση του νόμου, η διάταξη αυτή κρίθηκε σκόπιμη, διότι
υλοποιούσε τη φιλοσοφία της περιαγωγής όλων των νοσηλευτηρίων στο δημό-
σιο και κατά συνέπεια την ανάληψη από το κράτος της αποκλειστικής ιδιότητας και
ευθύνης του παραγωγού υπηρεσιών περίθαλψης. Παράλληλα, ήταν ένα αποθαρ-
ρυντικό νομικό πλαίσιο για κάθε σημαντικό δωρητή ή κληροδότη που θα επιθυ-
μούσε η πρόσοδος της περιουσίας του, εάν ετάσσετο υπέρ της δημιουργίας και της
λειτουργίας νοσηλευτικού ιδρύματος, να παραμείνει εμπλεκόμενη στη γραφειο-
κρατική δυσλειτουργία του δημοσίου.
Ακολουθεί ο Ν 2194/1994 με τον οποίο επα-
ναφέρεται σε ισχύ το άρθρο 1 του Ν 1397/1983, χωρίς όμως να επανέλθουν σε ισχύ
οι περιοριστικές για τον ιδιωτικό τομέα διατάξεις του άρθρου 6, παρ. 7.
O Ν 1397/1983 οδηγεί στην αντιπαράθεση μεταξύ των δημόσιων και των ιδιωτι-
κών οργανισμών και στοχεύει στη συρρίκνωση του ιδιωτικού τομέα. Αντίθετα, ο Ν
2071/1992 απελευθερώνει τους ιδιωτικούς οργανισμούς και τους καθιστά ανεξάρ-
τητους από τους δημόσιους, χωρίς όμως να προβλέπεται η δυνατότητα της συνερ-
γασίας μεταξύ τους.
Η συνεργασία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα συναντάται στο γαλλικό
δίκαιο. Η συνεργασία αυτή παρουσιάζει πλεονεκτήματα και για το κράτος και για
τα ιδιωτικά νομικά πρόσωπα. Ειδικότερα, το κράτος μπορεί να παρέμβει κατά το
στάδιο της δημιουργίας, της επέκτασης των ιδιωτικών νομικών προσώπων και των
επενδύσεων σε δαπανηρό εξοπλισμό. Επίσης, μπορεί να κατευθύνει τη δράση τους,
ώστε να αποφεύγεται ο ανταγωνισμός μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και
η σπατάλη οικονομικών πόρων. Από την άλλη, τα ιδιωτικά κερδοσκοπικά νομικά
πρόσωπα αποκτούν ένα χρονικά και χωρικά περιορισμένο προνόμιο αποκλειστι-
495. Στο άρθρο 11, παρ. 1 και 2 προβλέπεται ότι η περίθαλψη διακρίνεται σε πρωτοβάθμια, δευ-
τεροβάθμια και τριτοβάθμια και παρέχεται από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Η περί-
θαλψη γενικά πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια με δαπάνες του δημοσίου
από ιδιωτικούς φορείς περίθαλψης ή ιδιώτες ιατρούς γίνεται με ειδικές συμβάσεις ύστερα
από έγκριση του Υπουργού Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και κάθε συναρ-
μόδιου Υπουργού.