15 / 36
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
XV
Αστικού Δικονομικού Δικαίου και έχουν αποτελέσει αντικείμενο συζητήσεως
τόσο στο πλαίσιο του –αδίκως, λόγω της σε ελληνικό και σε διεθνές επίπεδο
μεγάλης επιστημονικής/ερευνητικής συμβολής του, καταργηθέντος με το Ν
4250/2014, ο οποίος κατ’ αποτέλεσμα ολοκλήρωσε τις κατά των Πανεπιστη-
μιακών Ερευνητικών Ινστιτούτων και γενικότερα της επιστημονικής έρευνας
“μεθοδεύσεις” του ως προς μερικές ρυθμίσεις του «κακίστου» Ν 4009/2011–
Ερευνητικού Ινστιτούτου Δικονομικών Μελετών, που υπήρξε φυτώριο δικονο-
μολόγων για τριάντα (30) χρόνια, όσο και στο πλαίσιο των ερευνητικών δρα-
στηριοτήτων και Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών του Β΄ Τομέα Ιδιω-
τικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστη-
μίου Αθηνών.
8. Αυτός ο κύκλος δικονομικών προβλημάτων και ζητημάτων, με απόφαση του
Β΄ Τομέα Ιδιωτικού Δικαίου, ανατέθηκε στον κ.
Ι. Μπούγα
ως διδακτορική δι-
ατριβή με τίτλο
«Η εκδίκαση υποθέσεων που δεν είναι γνήσια ασφαλιστικά μέ-
τρα κατά τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων»
. Ο κ.
Μπούγας
εργάσθηκε με
συστηματικότητα, με ιδιαίτερη επιστημονική επιμονή, με ερευνητική φλόγα
και πάντοτε σε πλήρη συνεργασία με τη Συμβουλευτική Επιτροπή, αλλά και με
τους άλλους Καθηγητές της Πολιτικής Δικονομίας της Σχολής μας. Είχα πολλές
φορές την ευκαιρία να συζητήσω για τα σχετικά επιστημονικά θέματα με τον κ.
Μπούγα
κατά τη διάρκεια της εκ μέρους του συλλογής του βιβλιογραφικού και
νομολογιακού υλικού και στη συνέχεια συγγραφής της εργασίας του. Η επι-
στημονική και ερευνητική προσπάθεια του κ.
Μπούγα
υπήρξεν καρποφόρος,
προϊόν δε αυτής της καρποφόρου και επιτυχούς προσπάθειας είναι η παρού-
σα εργασία. Άλλωστε ο κ.
Μπούγας
είχεν επιδείξει νωρίς το ενδιαφέρον του
για την Επιστήμη του Αστικού Δικονομικού Δικαίου, διότι είχε γίνει δεκτός μετά
από εξετάσεις στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών της Πολιτικής Δικονο-
μίας και στη συνέχεια έλαβε και το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα ειδικεύσεως στην
Πολιτική Δικονομία.
9. Η διδακτορική διατριβή του κ.
Μπούγα
είναι μία σημαντικού επιστημονικού
και δογματικού επιπέδου μονογραφία, η οποία αντιμετωπίζει με πληρότητα
όλα τα σχετικά ζητήματα. Όπως ρητώς αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση
επί της ως άνω Διδακτορικής Διατριβής, η συγκεκριμένη
«εργασία αναφέρεται
σε ένα θέμα, το οποίο δεν έτυχε έως σήμερα μιας συνολικής θεωρήσεως, ενώ
οι συμβολές της θεωρίας είναι περιορισμένες και αποσπασματικές. Υποκρύπτει
μόχθο και προσπάθεια θέσεως όλων των προβλημάτων. Σε πολλά σημεία ο Υ.
λαμβάνει θέση, ενώ θετικά πρέπει να εξαρθεί η βασική διαφοροποίηση, στην
οποία προβαίνει για τις υποθέσεις που παραπέμπονται προς εκδίκαση κατά τη
διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Με βάση τη διαφοροποίηση αυτή, που
ανταποκρίνεται στη φύση των πραγμάτων, αντλεί με συνέπεια λύσεις στα κατ’
ιδίαν ζητήματα».