10 / 36
X
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
τικές διατάξεις ή, από άλλη οπτική γωνία, ειδικότερα δικονομικές διατάξεις
που περικόπτουν δικονομικά δικαιώματα, ή δικονομικές δυνατότητες, είναι
επιδεκτικές διευρυμένης/αναλογικής εφαρμογής μόνον αν τούτο προβλέπεται
από τον νόμο ρητά, που όμως δεν συντρέχει στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Επομένως η απαγόρευση ασκήσεως ενδίκων μέσων, που θεσπίζεται στο άρθρο
699 ΚΠολΔ, δεν ισχύει στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφενός επειδή εν προ-
κειμένω δεν πρόκειται για ασφαλιστικό μέτρο και αφετέρου επειδή η ρύθμιση
του άρθρου 3 ΕισΝΚΠολΔ, που προβλέπει ότι το μονομελές πρωτοδικείο δικά-
ζει κατά τη διαδικασία των άρθρων 686 επ. ΚΠολΔ, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι
περιλαμβάνει και τον ειδικό απαγορευτικό κανόνα του άρθρου 699 ΚΠολΔ, το
οποίο ισχύει αποκλειστικά και μόνο στις αποφάσεις που δέχονται ή απορρί-
πτουν αιτήσεις
ασφαλιστικών μέτρων
»
.
5.2. «Η άποψη που υποστηρίζεται προηγουμένως και στο πλαίσιο αυτής της
γνωμοδοτήσεως έχει γίνει ήδη προ πολλού δεκτή και στη θεωρία με αναφο-
ρά και στη νομολογία. Ιδιαιτέρως πειστική υπήρξεν η άποψη που διατύπωσε ο
αείμνηστος εισαγγελεύς
Κ. Σταμάτης,
με αναφορά και στη μέχρι τότε θεωρία
και νομολογία, στην εισαγγελική του αγόρευση κατά τη συνεδρίαση της Ολο-
μέλειας του ΑΠ, επί της οποίας εκδόθηκε η απόφαση της ΟλομΑΠ 754/1986:
“Το επιτρεπτό ή όχι κάποιου ένδικου μέσου καθορίζεται από τους δικονομικούς
κανόνες και τις προϋποθέσεις που θέτουν αυτοί”.
Έτσι λοιπόν από την ερμηνεία
των κανόνων αυτών θα βρεθεί κάθε φορά η λύση του επιτρεπτού στις προ-
βληματικές περιπτώσεις. Μία τέτοια περίπτωση είναι και η περίπτωση, κατά
την οποία η εκδίκαση ορισμένων περιπτώσεων γίνεται κατά τη διαδικασία των
ασφαλιστικών μέτρων, αν και δεν αποτελούν ασφαλιστικά μέτρα, για το σκο-
πό της ταχύτερης εκδικάσεως τους, όπως μνημονεύει η Αιτιολ. Έκθεση που
προαναφέρθηκε. Στις περιπτώσεις λοιπόν αυτές ανακύπτει το πρόβλημα, αν
η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων θα εφαρμοσθεί, αν ρητά δεν ορίζεται
το αντίθετο, στο ακέραιο, και χωρίς καμία διάκριση, ή αν αντίθετα θα εφαρ-
μοσθούν από την παραπάνω διαδικασία μόνο εκείνες οι διατάξεις που προ-
σαρμόζονται στη φύση της υποθέσεως που εκδικάζεται κατά την διαδικασία
των ασφαλιστικών μέτρων. Το ζήτημα είναι δύσκολο, όταν ο νόμος που παρα-
πέμπει σιωπά. Έτσι, έχει υποστηριχθεί η εκδοχή, ότι στις περιπτώσεις αυτές,
αφού ο νόμος δεν κάνει καμιά διάκριση, αλλά παραπέμπει γενικά στη διαδι-
κασία των ασφαλιστικών μέτρων, αυτό σημαίνει ότι εφαρμόζεται και το άρθρο
699 ΚΠολΔ, που ρητά διαλαμβάνει ότι οι αποφάσεις στα ασφαλιστικά μέτρα
δεν προσβάλλονται με κανένα ένδικο μέσο, εκτός αν ορίζεται το αντίθετο. Αυ-
τή η άποψη, που ουσιαστικά υιοθετεί την παραπάνω υποκειμενική εκδοχή έχει
γίνει αποδεκτή από τρεις αποφάσεις του Αρείου Πάγου (...), με την ταυτόσημη
αιτιολογία, ότι η παραπομπή στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, από
τη γενικότητα και το αδιάστικτό της περιλαμβάνει και το άρθρο 699 ΚΠολΔ.