Η ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΗΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Όμως το παραπάνω επιχείρημα δεν είναι σωστό, ούτε και ασφαλές, όπως δέ-

χθηκε και η ΑΠ 455/1971 (...). Δηλαδή γίνεται δεκτό, ότι η παραπομπή στη δια-

δικασία των ασφαλιστικών μέτρων δεν αφορά και εκείνες τις διατάξεις της δια-

δικασίας αυτής:

... αίτινες προσιδιάζουν αποκλειστικώς εις τα ασφαλιστικά,

τα οποία κατά το άρθρο 682 παρ. 1 ΠολΔ διατάσσονται διά την εξασφάλισιν,

ή διατήρησιν δικαιώματος, ή ρύθμισιν καταστάσεως και απαριθμούνται περι-

οριστικώς ...

. Άρα, και η παραπομπή στην παραπάνω περίπτωση δεν γίνεται

γενικά και αδιάστικτα, γιατί από τη φύση του πράγματος δε μπορεί να γίνεται

και στις διατάξεις εκείνες της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων, που προ-

σιδιάζουν αποκλειστικά μόνο σ’ αυτά. Έτσι σωστά κρίθηκε με την παραπάνω

απόφαση ΑΠ 455/1971, ότι η απόφαση που εκδίδεται κατά παραπομπή στη δια-

δικασία των ασφαλιστικών μέτρων δεν υπόκειται σε ανάκληση ή μεταρρύθμι-

ση από το μονομελές πρωτοδικείο που την εξέδωσε, ενώ ρητά ορίζει το άρθρο

682 ΚΠολΔ για τις αποφάσεις που εκδίδονται στα περιοριστικά αναφερόμενα

ασφαλιστικά μέτρα, ότι μπορεί ν’ ανακληθούν ή να μεταρρυθμιστούν. Άλλω-

στε, ο σκοπός αυτής της κατά νομοθετική παραπομπή εφαρμογής της απλής

και συνοπτικής διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων και σε άλλες περιπτώ-

σεις, εκτός από αυτά, γίνεται όπως σωστά παρατηρήθηκε: “... προφανώς

ελλείψει γενικής τινός, εξυπηρετικής συχνάκις των πραγμάτων, συνοπτικής

διαδικασίας, ίσως δε αποτελεί και κατάλοιπον της παλαιάς, υπό το προϊσχύον

δίκαιον, συνήθειας, της παραπομπής δηλονότι εις την διαδικασίαν των άρθρων

634 επ. ΠολΔ, ή εις την

εκ των ενόντων διαδικασίαν

, έχουσαν συχνάκις και

την έννοιαν γενικής τινός συνοπτικής διαδικασίας” (...). Υπέρ της παραπάνω

εκδοχής, δηλαδή της μη γενικής και αδιάστικτης παραπομπής, στην προανα-

φερθείσα περίπτωση, στις διατάξεις της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέ-

τρων συνηγορεί και το γεγονός, ότι τα ασφαλιστικά μέτρα βρίσκονται σε τε-

λολογικό σύνδεσμο με τη διαγνωστική δίκη για το ασφαλιστέο δικαίωμα που

πρέπει να πιθανολογείται (...), σ’ αντίθεση με τις περιπτώσεις της εκδικάσεως

μιας υποθέσεως μόνο με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, χωρίς όμως

αυτή να είναι σύγχρονα και ασφαλιστικό μέτρο, στις οποίες δεν υπάρχει ο πα-

ραπάνω τελολογικός σύνδεσμος. Η έλλειψη δ’ ακριβώς του παραπάνω τελο-

λογικού συνδέσμου κάνει τη διάταξη του άρθρου 699 ΚΠολΔ να προσιδιάζει

αποκλειστικά μόνο στα ασφαλιστικά μέτρα και όχι γενικά και στις υποθέσεις

που εκδικάζονται μόνο κατά τη διαδικασία αυτών, ενώ δεν εμπίπτουν στην έν-

νοια των ασφαλιστικών μέτρων. Άλλωστε και από το κείμενο αυτής της διατά-

ξεως του άρθρου 699 ΚΠολΔ, που ομιλεί για αποφάσεις που δέχονται, απορρί-

πτουν, ανακαλούν, ή μεταρρυθμίζουν τέλος, μόνο ασφαλιστικά μέτρα γίνεται

φανερό, ότι αυτή η απαγόρευση της ασκήσεως ενδίκων μέσων περιορίζεται

μόνο σ’ αυτές τις αποφάσεις και όχι και σ’ εκείνες που εκδίδονται μόνο κατά τη

διαδικασία αυτή και δεν αφορούν καθόλου ασφαλιστικά μέτρα”.

Όπως επίσης

επισημαίνει χαρακτηριστικά

και ο

Κ. Μπέης

, “όταν όμως δεν πρόκειται για γνή-